Rosiczka okrągłolistna

Rosiczka okrągłolistna (Drosera rotundifolia L.) – gatunek rośliny należący do rodziny rosiczkowatych. Roślina owadożerna. Występuje w stanie dzikim w całej Europie oraz na obszarach Ameryki Północnej i Azji^[4]. W Polsce dość pospolita na torfowiskach.

Rosiczka okrągłolistna

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	rosiczkowate
Rodzaj	rosiczka
Gatunek	rosiczka okrągłolistna
Nazwa systematyczna
Drosera rotundifolia L. Sp. pl. 1:281. 1753
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg

Morfologia

Pokrój

Pokrój

Roślina wieloletnia, drobna, osiągająca wysokość 5–20 cm^[5].

Liście

Odziomkowe zebrane w różyczkę, długoogonkowe, okrągławe, czerwonawe. Z wierzchu i na brzegach posiadają włoski gruczołowe, które wydzielają lepką, wabiącą ciecz, do której przyklejają się owady. Później liście zwijają się i trawią zdobycz^[5].

Kwiaty

Jeden lub kilka głąbików kwiatowych, prosto wzniesione, czerwono nabiegłe, dłuższe od liści. Kwiaty niepozorne, białe, na szczycie głąbika zebrane w grono^[5].

Owoc

Trójkomorowa torebka.

• 
  Kwiat
• 
  Łodyga
• 
  Liść pułapkowy

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia. Siedlisko: torfowiska, bory bagienne, wilgotne wrzosowiska oraz brzegi dystroficznych jezior^[5]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Oxycocco-Sphagnetea^[6].

Ponieważ żyje w środowisku ubogim w azot (torfowiska), braki azotu w podłożu uzupełnia owadożernością^[5]. Wabi swoje ofiary błyszczącymi kroplami słodkiej cieczy, które są wydzielane na szczytach – czułkach porastających powierzchnie liści. Dzięki zawartości barwników antocyjanowych mają one czerwonawy kolor zwiększający ich atrakcyjność. Jako roślina owadożerna działa aktywnie. Ofiara wchodzi na liść i lepka substancja ją unieruchamia. Powoli pułapka się zamyka. Trwa to około 3 godzin. Wydzielany kwas mrówkowy zaczyna rozpuszczać ciało owada. Uwalniają się dzięki temu cząsteczki białka, które stymulują wydzielanie enzymów proteolitycznych. Miękkie części ciała ofiary zostają strawione, a powstała z nich ciecz – bogata w substancje odżywcze, ulega wchłonięciu przez roślinę. Po strawieniu ofiary liść otwiera się, a pozostałości zwykle są zdmuchiwane przez wiatr. Ponowne otwarcie następuje po 24 godzinach.

Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Ochronę rosiczek wprowadzono już w 1946 r. Liczebność populacji stopniowo zmniejsza się. W opracowaniu Czerwona lista roślin i grzybów Polski (2006) jest umieszczona w grupie gatunków zagrożonych wyginięciem (kategoria zagrożenia V)^[7]. W wydaniu z 2016 roku otrzymała kategorię NT (bliski zagrożenia)^[8].

Zastosowanie

• Roślina lecznicza: zawiera glikozydy (droseron, plumbagina), cholinę, związki cyjanogenne. Ma działanie: przeciwbólowe.
• Dawniej z rosiczki robiono nalewkę, zwaną rosalisami (od ros solis – rosa słoneczna). Nalewki używano w stanach gorączkowych oraz przy dolegliwościach kobiecych. Płukanki z ziela rosiczki miały skutecznie uśmierzać ból zębów. Rosiczkowe napary stosowano jako lek przynoszący ulgę przy bólach oczu, głowy, żołądka, serca.
• Niegdyś używano jej suszonych kwiatów jako zamiennika tytoniu.
• Rosiczkę wykorzystywano do odstraszania złych duchów i jako zabezpieczenie przed nieprzychylnymi czarami. W tym celu wianki z rosiczki zakopywano w oborze i w mieszkalnych izbach.

Zmienność

Tworzy mieszańce z: rosiczką długolistną i r. pośrednią. Efektem skrzyżowania rosiczki okrągłolistnej z długolistną jest rosiczka owalna Drosera × obovata Mert. & Koch.^[9], a okrągłolistnej z pośrednią Drosera × eloisiana T.S.Bailey^[10].