Siergiej Tkaczenko

Siergiej Wiktorowicz Tkaczenko (ros. Сергей Викторович Ткаченко^[4], ur. 8 czerwca 1999 w Leninogorsku^[1]) – kazachski skoczek narciarski. Brązowy medalista mistrzostw świata juniorów (2019), medalista zimowych igrzysk azjatyckich (2017). Olimpijczyk (2018, 2022), uczestnik mistrzostw świata seniorów (2015, 2019, 2021 i 2023) oraz juniorów (2015, 2016, 2018 i 2019), brał też udział w zimowej uniwersjadzie (2017 i 2023). Wielokrotny mistrz kraju i rekordzista Kazachstanu w długości lotu narciarskiego.

Siergiej Tkaczenko

Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1999 Leninogorsk[1]
Klub	Ski Club VKO[2]
Wzrost	167 cm[3]
Debiut w PŚ indywidualnie	4 stycznia 2019 w Innsbrucku (47. miejsce)
Debiut w PŚ drużynowo	21 stycznia 2017 w Zakopanem (11. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	22 grudnia 2019 w Engelbergu (24. miejsce)
Rekord życiowy	199,5 m na Vikersundbakken w Vikersund (15 marca 2019)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Kazachstan Mistrzostwa świata juniorów brąz Lahti 2019 indywidualnie Uniwersjada srebro Lake Placid 2023 drużynowo Igrzyska azjatyckie srebro Sapporo 2017 drużynowo brąz Sapporo 2017 normalna Puchar Karpat 2. miejsce 2017/2018

Przebieg kariery

Początki (do 2016)

Początkowo uprawiał judo, w którym odnosił sukcesy na arenie krajowej. W wieku 12 lat zaczął trenować skoki narciarskie, a trzy lata później po raz pierwszy włączono go do reprezentacji Kazachstanu w tej dyscyplinie sportu^[5].

We wrześniu 2014 zadebiutował w cyklu FIS Cup, w konkursach w Szczyrku zajmując odpowiednio 74. i 86. miejsce. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył w tym samym miejscu rok później, w sierpniu 2015, gdy był 17. Tkaczenko punktował także w Pucharze Karpat^[6].

Brał udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015 w Falun, gdzie w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego na skoczni normalnej zajął 56. miejsce, wyprzedzając 3 rywali (gorsi od niego byli Kristaps Nežborts, Stepan Pasicznyk i Péter Kelemen)^[7]. W zawodach tych był najmłodszym spośród startujących w nich skoczków^[8]. Startował także w mistrzostwach świata juniorów – w 2015 w Ałmaty, gdzie został zdyskwalifikowany w konkursie indywidualnym, a w rywalizacji drużynowej mężczyzn zajął 13. miejsce, i w 2016 w Râșnovie, gdzie indywidualnie był 48. W 2016 wziął też udział w zimowych igrzyskach olimpijskich młodzieży w Lillehammer, gdzie w konkursie indywidualnym chłopców zajął 14. pozycję^[6].

W październiku 2015 zadebiutował w konkursach rangi Pucharu Kontynentalnego (w ramach letniej odmiany tego cyklu)^[2].

Regularne starty (od 2016)

Latem 2016 po raz pierwszy wystartował w Letnim Grand Prix, biorąc udział w konkursie drużynowym w Wiśle, gdzie, wraz z reprezentacją Kazachstanu, zajął 10. miejsce^[6]. 9 grudnia 2016 w Vikersund po raz pierwszy punktował w Pucharze Kontynentalnym, plasując się na 30. lokacie. 13 stycznia 2017 zadebiutował w Pucharze Świata, odpadając w kwalifikacjach do konkursu indywidualnego w Wiśle^[2]. W lutym 2017 wziął udział w uniwersjadzie, gdzie zajął 12. miejsce w konkursie indywidualnym, a także 8. pozycję zarówno w konkursie drużynowym mężczyzn, jak i konkursie drużyn mieszanych^[6]. W tym samym miesiącu zdobył brązowy medal zimowych igrzysk azjatyckich w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej^[9] oraz srebrny w konkursie drużynowym na skoczni dużej^[10], a w konkursie indywidualnym na dużym obiekcie uplasował się na 6. miejscu^[11].

W sezonie 2017/2018 Tkaczenko startował głównie w konkursach niższej rangi. W sierpniu 2017 wygrał dwa konkursy Pucharu Karpat w Planicy^[6], dzięki czemu zajął 2. lokatę w klasyfikacji generalnej tego cyklu w sezonie 2017/2018, przegrywając tylko z Sorinem Mitrofanem^[12]. Latem 2017 zajął 18. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix w Hakubie, zdobywając debiutanckie punkty w zawodach najwyższej rangi. Punktował również w Letnim Pucharze Kontynentalnym, plasując się w Râșnovie na 28. lokacie. Zimą cztery razy przystąpił do kwalifikacji w Pucharze Świata, ani razu nie awansując do głównej części zmagań. Jako jedyny reprezentant Kazachstanu wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018 w Pjongczangu, gdzie zakwalifikował się do konkursu na skoczni dużej, osiągając w nim 49. miejsce. Sezon Pucharu Kontynentalnego 2017/2018 zakończył z dorobkiem 47 punktów, punktując dwukrotnie w Zakopanem (9. i 16. lokata). Ostatnim międzynarodowym występem Tkaczenki w sezonie był start w konkursie FIS Cup w szwedzkim Falun, gdzie osiągnął 6. miejsce^[2], tym samym zapewniając reprezentacji Kazachstanu dodatkową kwotę na 1. period Letniego Pucharu Kontynentalnego 2018^[13].

W lipcu 2018, podczas otwarcia skoczni Burabaj w Szczuczyńsku oddał skok na odległość 151 metrów, co jest najdalszą ustaną próbą na tym obiekcie^[14]. 4 stycznia 2019 w Innsbrucku, w ramach 67. Turnieju Czterech Skoczni, zadebiutował w głównej części zmagań w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 47. lokatę; dzień wcześniej po raz pierwszy po 17 nieudanych próbach przeszedł kwalifikacje. 9 dni później, podczas zawodów w Val di Fiemme/Predazzo, w zawodach tej rangi zajął 33. miejsce^[2], tracąc do 30. po 1. serii Jakuba Wolnego 3 punkty^[15]. W tym samym miesiącu po raz ostatni w karierze wziął udział w mistrzostwach świata juniorów^[2] – w konkursie indywidualnym prowadził po 1. serii, a ostatecznie zajął 3. lokatę, zdobywając brązowy medal^[16], a drużynowo zajął miejsca 14. (mężczyźni) i 11. (mikst). Na przełomie lutego i marca 2019 wystartował w mistrzostwach świata seniorów – indywidualnie był 36. na skoczni dużej, a na obiekcie normalnym odpadł w kwalifikacjach, z kolei drużynowo był 12. (mężczyźni) i 13. (mikst)^[2]. 15 marca 2019 na Vikersundbakken w Vikersund, debiutując na skoczni mamuciej, o 3 metry poprawił 12-letni rekord Kazachstanu w długości skoku narciarskiego mężczyzn Radika Żaparowa, uzyskując w kwalifikacjach do konkursu Raw Air odległość 199,5 metra^[17].

13 lipca 2019, w ramach letniej edycji cyklu, po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, zajmując w Szczuczyńsku 3. pozycję. W Letnim Grand Prix punktował dwukrotnie, zarówno w Hinterzarten (24.), jak i Courchevel (30. po dyskwalifikacji w 2. serii) plasując się w trzeciej dziesiątce. W sezonie zimowym 2019/2020 na arenie międzynarodowej występował wyłącznie w zawodach najwyższej rangi^[2]. 22 grudnia 2019 po raz pierwszy w karierze zapunktował w zawodach Pucharu Świata, zajmując 24. miejsce w drugim konkursie w Engelbergu (po 1. serii plasował się na 11. pozycji, będącej równowartością najlepszego wyniku osiągniętego przez Kazacha w zawodach tej rangi). Były to pierwsze punkty reprezentanta Kazachstanu w tym cyklu od ponad 9 lat^[18] (6 lutego 2010 w Willingen Aleksiej Korolow był 29^[19].). W całym sezonie 2019/2020 Tkaczenko punktował jeszcze dwukrotnie – w 2. konkursie w Predazzo był 29., a w Lillehammer 27. Z dorobkiem 13 punktów w klasyfikacji generalnej cyklu zajął 56. pozycję^[2].

Ze względu na wybuch pandemii COVID-19 reprezentacja Kazachstanu przez większość sezonu letniego 2020 nie trenowała na skoczniach, rozpoczynając przygotowania do sezonu 2020/2021 dopiero we wrześniu 2020, a następnie rezygnując z przylotu do Europy także na początku sezonu zimowego^[20]. W efekcie Tkaczenko starty w zawodach FIS rozpoczął dopiero w lutym 2021. W Pucharze Świata w głównej części zmagań wystąpił tylko trzykrotnie, plasując się każdorazowo pod koniec piątej dziesiątki, nie punktował także w Pucharze Kontynentalnym. Na przełomie lutego i marca 2021 w Oberstdorfie wystąpił w mistrzostwach świata seniorów – indywidualnie na obu skoczniach był 40., a drużynowo zajął z Kazachami ostatnią, 14. lokatę^[2].

W ramach Letniego Grand Prix 2021 czterokrotnie zdobywał punkty, w zawodach w Szczuczyńsku dwukrotnie plasując się w czołowej dziesiątce (6. i 10. lokata). W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata cztery razy wystąpił w konkursie głównym. Najwyżej klasyfikowany był na 31. miejscu, 12 grudnia 2021 w Klingenthal – w konkursie tym awansował do drugiej serii, ale wzięło w niej udział 31 zawodników, a Tkaczenko zajął wśród nich ostatnią pozycję. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022. W zawodach na skoczni normalnej zajął 41. miejsce, a na dużej odpadł w kwalifikacjach^[2].

Wielokrotnie triumfował w mistrzostwach Kazachstanu w skokach narciarskich – w 2016 zdobył 2 złote medale, zwyciężając w konkursach indywidualnych na skoczniach: dużej (samodzielnie) i normalnej (ex aequo z Maratem Żaparowem)^[21], w 2017 wygrał rywalizację na obiekcie normalnym^[22], w 2018 na skoczni średniej^[23], w maju 2019 na obiekcie normalnym^[24] i w październiku 2019 także na skoczni normalnej. W ostatniej z tych imprez zdobył także brąz na skoczni dużej, przegrywając z Daniłem Wasiljewem i Nurszatem Tursunżanowem^[25].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2018 Pjongczang	–	nie zakwalifikował się (K-98), 49. miejsce (K-125)
2022 Pekin/Zhangjiakou	–	41. miejsce (K-95), nie zakwalifikował się (K-125)

Starty S. Tkaczenki na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	10 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-98	HS-109	indywid.	84,0 m		83,7 pkt	Nie zakwalifikował się
49.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	107,5 m	–	73,5 pkt	212,2 pkt	Kamil Stoch
41.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywid.	95,0 m	–	110,3 pkt	164,7 pkt	Ryōyū Kobayashi
NQ	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	103,0 m		60,7 pkt	Nie zakwalifikował się.

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2015 Falun	–	nie zakwalifikował się (K-90)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	36. miejsce (K-120), nie zakwalifikował się (K-99)
2021 Oberstdorf	–	40. miejsce (K-95), 40. miejsce (K-120)
2023 Planica	–	nie zakwalifikował się (K-95), nie zakwalifikował się (K-125)

Drużynowo

2019 Seefeld/Innsbruck	–	12. miejsce (K-120)[a], 13. miejsce (drużyna mieszana/K-99)[b]
2021 Oberstdorf	–	14. miejsce (K-120)[c]
2023 Planica	–	11. miejsce (K-125)[d]

Starty S. Tkaczenki na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	20 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	69,0 m		58,0 pkt	Nie zakwalifikował się
36.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	115,5 m	–	99,2 pkt	180,2 pkt	Markus Eisenbichler
12.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.[a]	116,0 m	–	214,6 pkt (96,3 pkt)	772,9 pkt	Niemcy
NQ	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	86,0 m		78,1 pkt	Nie zakwalifikował się.
13.	2 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	druż. mix.[b]	96,0 m	–	256,8 pkt (101,4 pkt)	755,4 pkt	Niemcy
40.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	93,5 m	–	105,4 pkt	163,4 pkt	Piotr Żyła
40.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	103,0 m	–	69,2 pkt	207,3 pkt	Stefan Kraft
14.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[c]	95,5 m	–	189,5 pkt (42,6 pkt)	857,1 pkt	Niemcy
NQ	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	86,0 m		101,7 pkt	Nie zakwalifikował się.
NQ	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	111,0 m		79,2 pkt	Nie zakwalifikował się.
11.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.[d]	105,0 m	–	298,9 pkt (89,0 pkt)	880,0 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2015 Ałmaty	–	zdyskwalifikowany
2016 Râșnov	–	48. miejsce
2018 Kandersteg	–	27. miejsce
2019 Lahti	–	brązowy medal

Drużynowo

2015 Ałmaty	–	13. miejsce[e]
2019 Lahti	–	14. miejsce[f], 11. miejsce (drużyna mieszana)[g]

Starty S. Tkaczenki na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
—	5 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	indywid.	DSQ				Johann André Forfang
13.	7 lutego	2015	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[e]	69,0 m	–	187,6 pkt (34,5 pkt)	705,7 pkt	Norwegia
48.	23 lutego	2016	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-100	indywid.	80,0 m	–	87,5 pkt	161,5 pkt	David Siegel
27.	1 lutego	2018	Kandersteg	Lötschberg-Schanze	K-95	HS-106	indywid.	96,0 m	86,0 m	227,4 pkt	64,0 pkt	Marius Lindvik
3.	24 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	96,5 m	94,5 m	248,9 pkt	3,2 pkt	Thomas Aasen Markeng
14.	26 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż.[f]	90,0 m	–	257,3 pkt (122,9 pkt)	722,4 pkt	Niemcy
11.	28 stycznia	2019	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz.[g]	93,5 m	–	397,0 pkt (126,4 pkt)	587,4 pkt	Rosja

Igrzyska olimpijskie młodzieży

Indywidualnie

2016 Lillehammer

–

14. miejsce

Starty S. Tkaczenki na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
14.	16 lutego	2016	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	indywid.	85,0 m	82,5 m	186,3 pkt	76,5 pkt	Bor Pavlovčič

Uniwersjada

Indywidualnie

2017 Ałmaty	–	12. miejsce
2023 Lake Placid	–	7. miejsce

Drużynowo

2017 Ałmaty	–	8. miejsce (drużyna mieszana)[h], 8. miejsce[i]
2023 Lake Placid	–	srebrny medal[j]

Starty S. Tkaczenki na uniwersjadzie – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
12.	1 lutego	2017	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	indywid.	94,0 m	96,5 m	248,5 pkt	17,3 pkt	Naoki Nakamura
8.	4 lutego	2017	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż. mix.[h]	99,0 m	DNS	153,4 pkt (115,2 pkt)	291,7 pkt	Japonia
8.	5 lutego	2017	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-95	HS-106	druż.[i]	96,5 m	99,0 m	687,2 pkt (254,7 pkt)	102,7 pkt	Rosja
7.	16 stycznia	2023	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-90	HS-100	indywid.	86,0 m	91,0 m	220,9 pkt	36,4 pkt	Danił Wasiljew
2.	20 stycznia	2023	Lake Placid	MacKenzie Intervale	K-90	HS-100	druż.[j]	90,0 m	91,0 m	470,3 pkt (224,6 pkt)	0,2 pkt	Austria I

Igrzyska azjatyckie

Indywidualnie

2017 Sapporo

–

brązowy medal (K-90), 6. miejsce (K-123)

Drużynowo

2017 Sapporo

–

srebrny medal[k]

Starty S. Tkaczenki na igrzyskach azjatyckich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
3.	22 lutego	2017	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-100	indywid.	93,5 m	93,5 m	238,0 pkt	16,0 pkt	Yukiya Satō
6.	24 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	indywid.	129,0 m	122,0 m	228,0 pkt	27,3 pkt	Naoki Nakamura
2.	25 lutego	2017	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	druż.[k]	118,5 m	121,0 m	771,0 pkt (205,5 pkt)	204,6 pkt	Japonia

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[26]
2019/2020	56.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	q	-	-	-	-	-	q	q	q	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
q	q	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2018/2019
																												punkty
q	-	-	q	q	q	q	q	q	47	q	q	33	40	-	-	-	-	-	-	-	-	47	q	41	35	q	-	0
Sezon 2019/2020
																											punkty
q	-	39	46	q	32	24	35	q	q	35	41	29	37	35	42	-	-	-	-	-	32	41	40	40	q	27	13
Sezon 2020/2021
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	50	48	q	47	-	q	-	-	0
Sezon 2021/2022
																												punkty
-	-	-	-	q	49	31	q	46	q	q	q	q	q	q	-	-	-	-	48	q	q	q	-	-	-	-	-	0
Sezon 2022/2023
																																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	q	q	-	-	45	-	-	-	-	-	-	q	-	-	0
Sezon 2023/2024
																																punkty
-	-	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Sezon 2016/2017
				-	11	-	12	-	-
Sezon 2017/2018
		12	12	-	-	-	-	-	-
Sezon 2018/2019
			11	-	-	-	-	-	-
Sezon 2021/2022
			-	8	9	-	9	-	-
Sezon 2022/2023
			-	-	-	-	14	10	-
Sezon 2023/2024
				-	-	-	-	10	9
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[26]
2018/2019	65.
2019/2020	51.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[26]
2017	77.
2019	45.
2020	45.
2022	67.

Titisee-Neustadt Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2020	38.[27]

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[28]
2017	65.
2018	56.
2019	62.
2021	28.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

2017
									punkty
q	q	-	34	18	48	34	q	-	13
2018
									punkty
q	q	q	q	25	31	22	27	40	19
2019
								punkty
q	24	30	q	-	-	45	q	8
2021
								punkty
46	30	33	6	10	26	47	q	72
2023
									punkty
q	48	37	dq	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

2016
									10
2017
									13
2018
								10	8
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[29]
2016/2017	140.
2017/2018	69.
2024/2025	93.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Sezon 2015/2016
																											punkty
66	66	62	47	49	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2016/2017
																														punkty
30	55	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	33	1
Sezon 2017/2018
																												punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	54	41	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9	16	-	44
Sezon 2020/2021
																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	57	62	-	-	0
Sezon 2022/2023
																									punkty
42	51	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	48	40	34	43	0
Sezon 2023/2024
																											punkty
42	45	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	35	41	52	46	0
Sezon 2024/2025
																							punkty
dq	41	-	-	-	-	56	52	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	dq	26	dq	53	5
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[29]
2017	104.
2018	97.
2019	43.
2023	55.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	13 lipca	2019	Szczuczyńsk	Burabaj	K-125	HS-140	133,0 m	135,0 m	260,5 pkt	3.	9,6 pkt	Maximilian Lienher

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

2015
														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	63	63	0
2016
														punkty
56	dq	-	46	40	43	-	-	-	-	50	46	-	-	0
2017
													punkty
-	-	38	31	-	-	-	-	-	-	28	-	-	3
2018
													punkty
41	28	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	3
2019
																punkty
-	-	3	15	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	76
2023
									punkty
-	-	42	40	47	53	29	30	26	8
2024
								punkty
39	46	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Puchar Beskidów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2017	63.

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[30]
2015/2016	163.
2016/2017	36.
2017/2018	50.
2019/2020	60.
2022/2023	82.
2023/2024	88.
2024/2025	70.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Sezon 2014/2015
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	74	86	46	43	53	50	61	-	-	58	71	-	-	-	-	-	0
Sezon 2015/2016
																								punkty
dq	dq	-	-	17	45	-	-	41	41	50	-	60	50	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	14
Sezon 2016/2017
																				punkty
-	80	59	37	34	66	42	30	16	45	-	-	8	8	44	25	-	-	17	12	122
Sezon 2017/2018
																					punkty
-	-	-	-	-	-	22	24	-	-	-	-	-	-	14	21	-	-	-	-	6	84
Sezon 2019/2020
																						punkty
-	-	5	8	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	77
Sezon 2022/2023
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	22	27	33	29	-	-	-	-	30	13	36
Sezon 2023/2024
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	23	18	-	-	-	-	-	-	23	42	29
Sezon 2024/2025
																												punkty
30	53	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	28	4	-	dq	27	50	56	-	-	-	-	28	30	30	29	65
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Gleb Safonow, Sabirżan Muminow, Siergiej Tkaczenko i Nikita Diewiatkin
2. Skład zespołu: Walentina Sdierżykowa, Sabirżan Muminow, Wieronika Szyszkina i Siergiej Tkaczenko
3. Skład zespołu: Nurszat Tursunżanow, Sabirżan Muminow, Danił Wasiljew i Siergiej Tkaczenko
4. Skład zespołu: Swiatosław Nazarienko, Sabirżan Muminow, Siergiej Tkaczenko i Danił Wasiljew
5. Skład zespołu: Roman Nogin, Akram Adiłow, Siergiej Tkaczenko i Stanisław Anczugin
6. Skład zespołu: Nurszat Tursunżanow, Gleb Safonow, Nikita Diewiatkin i Siergiej Tkaczenko
7. Skład zespołu: Wieronika Szyszkina, Gleb Safonow, Walentina Sdierżykowa, Siergiej Tkaczenko
8. Skład zespołu: Dajana Achmietwalijewa i Siergiej Tkaczenko
9. Skład zespołu: Akram Adiłow, Sabirżan Muminow i Siergiej Tkaczenko
10. Skład zespołu: Siergiej Tkaczenko, Danił Wasiljew
11. Skład zespołu: Sabirżan Muminow, Konstantin Sokolenko, Marat Żaparow i Siergiej Tkaczenko