Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Spółgłoska nosowa dwuwargowa bezdźwięczna
rodzaj dźwięku spółgłoskowego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Spółgłoska nosowa dwuwargowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [m̥]. Symbol ten pochodzi on znaku ⟨m⟩ (Spółgłoska nosowa dwuwargowa) i znaku diakrytycznego oznaczającego bezdźwięczność. Odpowiednik w X-SAMPA to m_0.
Remove ads
Artykulacja
Opis
W czasie artykulacji podstawowego wariantu [m̥][1]:
- prąd powietrza wydychanego z płuc jest modulowany, w związku z czym artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji płucnej i egresji;
- tylna część podniebienia miękkiego znajduje się w nienapiętej pozycji, prąd powietrza przechodzi również przez nos;
- prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem, ewentualnie powietrze uchodzi przynajmniej wzdłuż środkowej linii języka];
- dolna warga styka podczas wymowy się z górną wargą, tworząc zwarcie. Dochodzi do zablokowania przepływu powietrza przez jamę ustną, jednak ponieważ podniebienie miękkie jest opuszczone, powietrze uchodzi również przez nos;
- wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest więc bezdźwięczna.
Remove ads
Przykłady
Przykłady w wybranych językach:
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads