Stefan Chomicz

Stefan Bronisław Jakub Chomicz vel Homicz^[1][2], ps. „Poraj”^[3] (ur. 23 września 1890 we Lwowie, zm. 1969) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Stefan Chomicz

Stefan Homicz

Poraj

pułkownik kawalerii
Pełne imię i nazwisko	Stefan Bronisław Jakub Chomicz
Data i miejsce urodzenia	23 września 1890 Lwów
Data śmierci	1969
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	5 pułk ułanów
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 23 września 1890 we Lwowie, w rodzinie Jakuba, doktora praw^[a] i Bronisławy z Żurowskich^[6]. Był starszym bratem działaczy niepodległościowych i oficerów Wojska Polskiego, odznaczonych Krzyżami Niepodległości^[7]: Stanisława Bolesława (1894–1975), kapitana piechoty rezerwy^[8][9], i Bronisława (1898–1940), porucznika administracji stanu spoczynku, który figuruje na Ukraińskiej Liście Katyńskiej^[10][11].

W 1908 Stefan zakończył naukę w klasie VIIIa c. k. II Gimnazjum w Rzeszowie^[1]. W tym samym roku najmłodszy z braci rozpoczął naukę w klasie Ia, a Stanisław ukończył klasę IVa^[12][2]. Stefan po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, natomiast bracia od 1910 kontynuowali naukę w c. k. I Gimnazjum z polskim językiem wykładowym w Stanisławowie^[13][14]. Później Stefan przeniósł się na Uniwersytet Franciszkański we Lwowie, gdzie otrzymał dyplom magistra praw^[15]. Po ukończonych studiach odbył praktykę sądową w Czortkowie, gdzie jego ojciec, w stopniu starszego radcy skarbowego, pełnił służbę pństwową na stanowisku dyrektora c. k. Dyrekcji Okręgu Sakrbowego i przewodniczącego c. k. Sądu wyższego w sprawach skarbowych^[13][16]. W Czortkowie wstąpił do Drużyny Sokolej^[17].

Obowiązkową służbę wojskową odbył w 31 pułku armat polowych, w charakterze jednorocznego ochotnika^[18]. W szeregach tego oddziału, po wybuchu I wojny światowej, wyruszył na front, ale w końcu września 1914 zdezerterował i 20 października na Węgrzech wstąpił do 2 szwadronu kawalerii Legionów Polskich, późniejszego 2 pułku ułanów^[19]. W jego szeregach odbył kampanię karpacką, besarabską i wołyńską^[13]. W czerwcu 1916 w czasie walk pod Kotulostrją (?) i Bojanem został kontuzjowany i odesłany do szpitala^[3]. W grudniu 1916 z Baranowicz został wysłany przez pułk na werbunek^[3]. W marcu 1917 wrócił do pułku do Mińska Mazowieckiego, skąd wyruszył z pułkiem na Bukowinę^[3].

W 1921 został odkomenderowany do Centralnej Szkoły Kawalerii w Grudziądzu, w charakterze słuchacza kursu dowódców szwadronów^[20][13]. Po ukończeniu kursu został przeniesiony do 9 pułku ułanów w Czortkowie^[13][21][22]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 i 126. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)^[23][24][25]. 3 maja 1926 prezydent RP nadał mu stopień majora ze starszeństwem z dnia 1 lipca 1925 i 18. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[26][27][28]. We wrześniu 1926 został przeniesiony do 6 pułku strzelców konnych w Żółkwi na stanowisko dowódcy szwadronu^[29], a w czerwcu 1927 przesunięty na stanowisko dowódcy szwadronu zapasowego^[30]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 24 pułku ułanów w Kraśniku na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[31][32][33]. W styczniu 1931 został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu na stanowisko komendanta Szkoły Podchorążych Kawalerii^[34][35]. 14 grudnia 1931 prezydent RP nadał mu stopień podpułkownika z dniem 1 stycznia 1932 i 2. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[36][37]. W lipcu 1935 został przeniesiony do 5 pułku ułanów w Ostrołęce na stanowisko dowódcy pułku^[38][39]. Na pułkownika został awansowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 4. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[40][41].

Był żonaty, miał córkę Wandę (ur. 20 czerwca 1926)^[42].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5457^[6]
• Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[43][44]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Walecznych^[33]
• Złoty Krzyż Zasługi po raz drugi
• Złoty Krzyż Zasługi po raz pierwszy^[33]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[45]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[45]
• Medal Zwycięstwa^[45]
• Państwowa Odznaka Sportowa^[45]
• Odznaka Strzelecka^[45]

Uwagi

1. Dr Jakub Homicz był radcą skarbu w c. k. Dyrekcji Okręgu Sakrbowego w Rzeszowie i asesorem w tamtejszym c. k. Sądzie wyższym w sprawach skarbowych^[4]. W 1910 został przeniesiony do Stanisławowa na takie same stanowiska^[5].