Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Wojciech Trzciński
polski kompozytor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Wojciech Stanisław[a] Trzciński (ur. 22 lipca 1949 w Warszawie, zm. 1 lutego 2025) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej, filmowej i teatralnej, aranżer, pianista i gitarzysta, dyrygent oraz producent muzyczny.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie (matura 1967)[1]. Absolwent Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Kompozytor piosenek dla wielu polskich wykonawców, a także autor muzyki do filmów, programów telewizyjnych, widowisk teatralnych. Dyrektor artystyczny festiwali w Opolu i Sopocie. Prezes zarządu i dyrektor generalny Hanna-Barbera Poland (1987–1993), założyciel i redaktor naczelny miesięcznika Video Świat Hanna-Barbera (1990–1992)[2][3]. Jeden z pomysłodawców nagród muzycznych Fryderyków[4]. Założyciel prywatnego, niezależnego ośrodka sztuki Fabryka Trzciny, za którego utworzenie otrzymał Paszport Polityki i Nagrodę Kisiela[5].
Kariera muzyczna
Zadebiutował w roku 1969 na Kiermaszu Piosenki Studenckiej w warszawskim klubie Medyk jako piosenkarz i kompozytor. Współzałożyciel i kierownik muzyczny teatrzyku piosenki Piwnica u Hohonia[6][7]. Początkowo komponował piosenki dla wykonawców studenckich, m.in. Nataszy Czermińskiej, Piotra Fronczewskiego, Andrzeja Nardellego i Magdy Umer. Później zaczął pisać dla Radiowego Studia Piosenki i Telewizyjnej Giełdy Piosenki oraz m.in. dla takich artystów, jak: Halina Frąckowiak, Edyta Geppert, Anna Jantar, Irena Jarocka, Krzysztof Krawczyk, Krystyna Prońko, Urszula Sipińska, Zdzisława Sośnicka, Izabela Trojanowska i Andrzej Rybiński oraz m.in. dla takich zespołów, jak: Alibabki i Wanda i Banda. Współpracował z takimi autorami tekstów, jak: Agnieszka Osiecka, Wojciech Młynarski, Bogdan Olewicz, Andrzej Mogielnicki, Jonasz Kofta, Marek Dutkiewicz, Jacek Cygan, Jerzy Kleyny, Andrzej Kuryło i Marek Skolarski. Był kompozytorem oratorium Kolęda-Nocka, musicalu Azyl, czy baśni muzycznej Królowa śniegu. Wraz z Ryszardem Poznakowskim współtworzył musical dla dzieci Smurfowisko. Komponował muzykę do spektakli teatralnych i filmów fabularnych. Dokonał licznych nagrań archiwalnych dla Polskiego Radia i zachodnioniemieckiej firmy Polydor[6]. Współpracował jako aranżer i dyrygent z duetem Marek i Wacek.
Jest laureatem nagród i wyróżnień na festiwalach zagranicznych Bratysławska Lira 1974, Yamaha Pop Song Festival 1976 w Tokio, Złoty Orfeusz 1977 w Warnie i Pop Song Festival w 1985 w La Valletta [6]. Sprawował opiekę artystyczną nad festiwalami piosenki w Opolu (1985 i 1997–1998), Sopocie (1986–1987 i 1999-2000) oraz w Witebsku (1988).
W latach 1993–1995 był Dyrektorem Artystycznym Teatru Muzycznego w Gdyni. W latach 1994–1996 pełnił funkcję Dyrektora Muzycznego I Programu Polskiego Radia. Natomiast w latach 1996–1998 był zastępcą Dyrektora TVP1 ds. Artystycznych. Był jednym z pomysłodawców Fryderyków, nagrody polskiego przemysłu muzycznego[8]. W 1997 roku został producentem – wyreżyserowanego przez Magdę Umer – opolskiego koncertu Zielono mi, poświęconego twórczości Agnieszki Osieckiej. Zaś rok później sprawował pieczę nad koncertem O! Polskie piosenki, zorganizowanym z okazji 35-lecia Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1999 roku został twórcą nowej formuły Sopot Festiwal.
W 2003 roku założył na warszawskiej Pradze prywatne Centrum Artystyczne Fabryka Trzciny – istniejące do 2016 roku i jego filię działającą pod nazwą Skwer. Filia Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny – istniejącą od 2009 do 2015 roku.
Remove ads
Życie prywatne
W 1972 ożenił się z Ewą Szperl-Trzcińską, z którą miał syna Stanisława (ur. 1972) i córkę Alicję Eję (ur. 1978)[9], a także wnuki: Jana Trzcińskiego (ur. 2010) i Zofię Stypułkowską (ur. 2018)[10]. Po rozwodzie w 1985 ożenił się z Aleksandrą Kisielewską-Trzcińską[11].
Śmierć i pogrzeb
Zmarł 1 lutego 2025[12]. Został pochowany 17 lutego 2025 w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie[13]. Podczas uroczystości pogrzebowych zmarłego pożegnali przemówieniami minister kultury i dziedzictwa narodowego Hanna Wróblewska, minister spraw wewnętrznych i administracji Tomasz Siemoniak, zastępca prezydenta m. st. Warszawy Aldona Machnowska-Góra, prezes zarządu Stowarzyszenia Autorów ZAiKS Miłosz Bembinow i Stanisław Trzciński, zostały odczytane listy marszałka Senatu RP Małgorzaty Kidawy-Błońskiej i prezydenta m.st. Warszawy Rafała Trzaskowskiego, zaśpiewali Magda Umer, Kasia Cerekwicka, Dionizy Wincenty Płaczkowski i Chór Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego pod dyr. Iriny Bogdanovich, zagrali Włodek Pawlik, Marek Biliński, Adam Sztaba, Filip Siejka, Wojciech Borkowski, Emanuel Bączkowski, Bogdan Kierejsza i Kamila Grott-Tomaszek[14][11].
Najważniejsze kompozycje
Spektakle teatralne i musicale
- 1978 – musical. Azyl (reż.: A. Marczewski; libretto: Bogdan Chorążuk)
- 1980 – oratorium, Kolęda Nocka (reż.: Krzysztof Bukowski; libretto: Ernest Bryll)
- 1982 – spektakl, Brat naszego Boga (reż.: A. Marczewski)
- 1983 – spektakl, Szewcy (reż: W. Bielicki)
- 1983 – spektakl, Papierowy kochanek (reż. J. Kuszewski)[15]
- 1983 – spektakl, Fedra (reż. J.M. Pradier)[16]
- 1984 – spektakl, Królowa śniegu (reż. E. Umińska)[17]
Filmografia
- 1978 – Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy (reż. Janusz Rzeszewski, Mieczysław Jahoda) – muzyka do piosenek Co robić w taką noc oraz Dintojra[18]
- 1979 – Kobieta i kobieta (Ryszard Bugajski, Janusz Dymek)
- 1982 – Krzyk (reż. Barbara Sass)
- 1982 – Odlot (serial telewizyjny; reż. Janusz Dymek)
- 1984 – Kalevala (miniserial telewizyjny; reż. S. Lenartowicz)[19]
- 1984 – Gwiazda (film animowany; reż. W. Giersz) [20]
Wybrane piosenki z muzyką Wojciecha Trzcińskiego
|
Remove ads
Nagrody i wyróżnienia
- 1969 – nagroda na IX Ogólnopolskim Kiermaszu Piosenki Studenckiej w warszawskim klubie Medyk za piosenkę Co za radość żyć [6][21]
- 1970 – I nagroda (wraz z Nataszą Czarmińską) na VIII Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie[22][23]
- 1972 – I nagroda w radiowym konkursie za piosenkę O niebieskim, pachnącym groszku
- 1975 – II nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie za piosenkę Staruszek świat
- 1976 – tytuł Kompozytora Roku w plebiscycie czytelników „Panoramy”
- 1976 – wyróżnienie na Yamaha Pop Song Festival w Tokio za piosenkę Le petit cafe de Paris (Odpływają kawiarenki w wersji francuskiej)
- 1978 – III nagroda na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za piosenkę Jak minął dzień?
- 1979 – I nagroda na Krajowym Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu za piosenkę Żegnaj lato na rok
- 1980 – Kompozytor Roku i Aranżer Roku w plebiscycie radiowego Studio Gama
- 1981 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki II stopnia w dziedzinie estrady za twórczość artystyczną dla teatru muzycznego[24]
- 1981 – Nagroda Teatralna Wojewody Gdańskiego za muzykę do spektaklu Kolęda-Nocka Ernesta Brylla w Teatrze Muzycznym w Gdyni
- 1987 – I nagroda na KFPP w Opolu w koncercie Piosenki w teatrze za piosenkę Drogi ledwie pół
- 1987 – III nagroda na KFPP w Opolu w plebiscycie Od Opola do Opola za piosenkę Dancing Queen[25]
- 2004 – Paszport Polityki w kategorii „Kreator kultury” - za stworzenie Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny[26][6]
- 2005 – Wdecha Publiczności - nagroda „Gazety Co Jest Grane” za rok 2004 - za stworzenie w Warszawie Fabryki Trzciny[24]
- 2006 – Nagroda Kisiela w kategorii „Przedsiębiorca” za to, że biznes brzmi w Trzcinie[27][6]
- 2006 – Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[28][29]
- 2009 – Odznaka Honorowa ZAiKS-u[30]
- 2013 – Medal ZAiKS-u[30]
- 2013 – Ikona Festiwalu w Opolu - nagroda prezesa zarządu TVP S.A.[31]
- 2019 – Nagroda 100-lecia Stowarzyszenia Autorów ZAiKS[32]
- 2019 – Nagroda im. Zbigniewa Wodeckiego „Nagroda W”[33]
- 2024 – Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[34]
- 2025 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie) za wybitne zasługi w pracy artystycznej i twórczej[35][13]
- 2025 – Złoty Fryderyk (pośmiertnie) za całokształt osiągnięć artystycznych[36]
- 2025 – Superjedynka (pośmiertnie) za całokształt twórczości[37]
Remove ads
Upamiętnienie
11 marca 2025 Akademia Fonograficzna poinformowała o pośmiertnym nagrodzeniu go honorowym Złotym Fryderykiem w muzyce rozrywkowej za całokształt osiągnięć artystycznych[36]. 5 kwietnia 2025 podczas ceremonii Fryderyków 2025 statuetkę odebrały jego wnuczęta, a Krystyna Prońko wykonała w hołdzie dla niego „Psalm stojących w kolejce”[38].
15 czerwca 2025 na LXII Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu odbył się dedykowany mu koncert Małe tęsknoty, przygotowany na podstawie koncepcji i scenariusza jego syna, Stanisława Trzcińskiego. Artyści wykonali jego utwory, zaaranżowane przez Adama Sztabę[39]. Podczas koncertu ogłoszono także przyznanie mu pośmiertnie nagrody Superjedynki za całokształt twórczości, została ona wręczona przez dyrektora artystycznego tegorocznego KFPP Marka Sierockiego na ręce wdowy Aleksandry Kisielewskiej-Trzcińskiej[37].
Remove ads
Uwagi
- Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów W. Trzcińskiego.
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads