Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Wychuchol pirenejski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Wychuchol pirenejski[4][5], chochoł pirenejski[5], desman pirenejski (Galemys pyrenaicus) – gatunek ziemnowodnego ssaka z rodziny kretowatych (Talpidae). Występuje na Półwyspie Iberyjskim i w Pirenejach. Jest zagrożony wyginięciem.
Remove ads
Systematyka
Takson po raz pierwszy opisany przez É. Geoffroy Saint-Hilaire'a w 1811 roku pod nazwą Mygale pyrenaica[6]. Jako miejsce typowe autor wskazał góry w pobliżu Tarbes (Pireneje Wysokie) we Francji[6][a]. Jedyny przedstawiciel rodzaju wychuchol[4] (Galemys) utworzonego przez J.J. Kaupa w 1829 roku[7]. W obrębie gatunku wyodrębniane są dwa podgatunki[2][8]:
- Galemys pyrenaicus pyrenaicus E. Geoffroy St. Hilaire, 1811,
- Galemys pyrenaicus rufulus Graells, 1897.
Nazewnictwo
Nazwa rodzajowa jest połączeniem słów z języka greckiego: γαλή gale – „łasica” oraz μυς mys – „mysz”[9]. Epitet gatunkowy pochodzi od łacińskiego słowa Pyrenaicus – „pirenejski, z Pirenejów”[10].
Remove ads
Kariotyp
Kariotyp wychuchola pirenejskiego tworzy 21 par (2n=42) chromosomów (FN = 68)[8].
Charakterystyka
Długość głowy i tułowia to 11–16 cm, ogona 12–16 cm. Masa ciała 35–80 g. Ma bardzo ruchliwy ryjek i małe oczy. Przednie łapy małe, tylne duże wyposażone w błonę pławną. Potrafi zamykać otwory nosowe i uszne przy pomocy fałdów skórnych, żeby nie wlewała się do nich woda podczas pływania i nurkowania. Dzięki temu posiadają również zdolność echolokacji[11]. Strona grzbietowa pokryta błyszczącym, ciemnobrązowym futerkiem, strona brzuszna srebrzystoszara. Brak owłosienia na nosie i ogonie. Nos wyposażony we włosy czuciowe wykorzystywane do wyczuwania ofiar podczas grzebania w mule. Na dolnej stronie ogona gruczoły zapachowe[12].
Występowanie
Zasiedla potoki górskie i zbiorniki wody stojącej w Pirenejach oraz północnych rejonach Hiszpanii i Portugalii, na wysokościach od 300 do 2700 m n.p.m.[12] Występuje na obszarach, na których roczna suma opadów wynosi więcej niż 1000 mm, w związku z czym postępujące zmiany klimatu mogę doprowadzić do jego wymarcia. Siedliska tego gatunku są obecnie zagrożone przez budowę elektrowni wodnych. Introdukcja norki amerykańskiej oraz wydry europejskiej wpłynęła negatywnie na liczebność populacji z uwagi na to, że wychuchol wchodzi w skład ich diety.
Remove ads
Ekologia i zachowanie
Jest nocnym drapieżnikiem wodnym, zwinnie pływa, nory kopie na brzegu. Wydaje wysoki, furkoczący dźwięk. Wychuchole pirenejskie mogą żyć co najmniej 3,5 roku. Żywią się drobnymi bezkręgowcami (ślimakami, krewetkami)[11][12]. Samica rodzi do 3 miotów w roku, po 3–4 młode w miocie. Ciąża trwa około 30 dni.
Uwagi
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads