Пряшів

Пря́шів (Прешов; словен. Prešov МФА: [ˈpreʂɔw]  высловность (файл), нїм. Eperies, Preschau, мад. Eperjes, укр. Пряшів, лат. Fragopolis, Eperiessinum) — місто на выходї Словеньска, адміністратівный центер Пряшівского окресу і Пряшівского краю. На конець року 2023 має 82 286 обывателїв, і є третїм найлюднїшым містом на Словеньску.

Діалект: пряшівскый

---

Місто Пряшів словен. Prešov

Застава Ерб 49°0'N, 21°14'E Держава Словеньско Админединка Окрес Пряшів, Пряшівскый край • Пряшівскый край Админцентр для Пряшівскый край, Окрес Пряшів, Пряшівська ґрекокатолицька архієпархія, Словеньска Советьска Републіка, Прешовский край Кордон з Велькі Шаріш, Малі Шаріш, Люботїце, Вішна Шебастова Глава Франтишек Ольга Основан 1247 Первое упоминание 1345 Высота центра 255 метер Водный обєкт Торіса Площадь 71,18 км² Население 82 286 (31.12.2023) человек Плотность 1191,21 чел/км² Часова зона UTC+1:00, UTC+2:00 Автомобильный код PO Почтовый индекс 080 01 Официальный сайт http://www.presov.sk/ VIAF:132541301; GND:4313241-8; GeoNames:723819; OSM:2320257; Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона Малый энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона

Походжіня назвы

Леґенда повідать, же кедь ся в 12. сторочу мадярьскый краль Бело II. Слїпый стримовав у тім краю, стратив ся своёй дружынї. Глядавші стежкы ку допроводу собі спрагу і голод одганяв ягодами, якы у тых кончінах росли у великім множестві. Як ёго вечур нашли рытїре з дружыны, краль вырїшыв назвати недалеке село подля ягід. З історічного погляду тота леґенда не мать достовірну основу. Назва Пряшів ся обявує од 16. стороча.

Ґеоґрафія

Пряшів суть во выходній части Словеньска, на березї рікы Торіса і має розлогу 71,18 км². Місто лежыть в Пряшівскій котлинї, котра окружена Славковскыма горами на западї і Шарішскым хребтом на выходї. Высота міста має 250 метрів над уровнём моря, што надає ёму характерный горбистый терен. Найвысшым містом в околіцях є горб Калварія, котрый суть знамым містом паломництва.

Пряшів має мірный клімат з теплыма лїтами і холодныма зимами. Середнї літнї температуры сягають коло 19-20 °C, а зимнї около -2 °C. Місто ся находить в котлї з природнов охранов од сильных вітрїв, але часто з доджыма, переважно в лїтнї місяцї.^[1]

Історія

Історічны містьскы домы

Початкы населїня той теріторії ідуть аж до добы камяной, о чім свідчать вызначны археолоґічны обявы, найджены в долинї потока Делня. Далшы стопы екзістенції населїня теріторії днешнёго Пряшова походять з добы бронзовой, коли гев были обявены бронзовы предметы, кераміка а і желїзный ножык і ігліцї. Найджіня золотых і стріберных мінц належыть ку дуже цїнным доказам о екзістенції господарьскых стыків той теріторії з Римсков рішов. Історічно доложене є і населїня теріторії Пряшова Славянами з перелому 8. і 9. стороча.

На початку 12. стороча была тота теріторія зачленена до мадярьского штату. Перше писемне спомянутя Пряшова ся находить в листинї краля Бела IV. з року 1247. У тім самім сторочу року 1299 удїлив краль Андрій III. Пряшову містьскы права, котры розшырив краль Людовит I. в року 1374, і тым ся місто Пряшів стало слободным кралёвскым містом.

В 14. і 15. сторочу місто зажыло міморядный господарьскый росквіт, основали ся ту цехы (скоряницькый, ковальскый і под.) і в тім часї ту жыло веце 2000 людей обсягуючіх ся переважно ремеслом. В роцї 1455 дістало місто од краля Ладїслава Погробка свій першый містьскый ерб. Дякуючі господарьскій просперітї міста 15. стороча значіло і розвой ставебного руху, котре ся одзеркалїло і на гоносній архітектурї міщаньскых домів.

Вывой міста в 16. і 17. сторочу овпливнили поступно реформація і антігабсбурьскы повстаня. Місто постигли і жывелны погромы, мор, пожары і пропад міста ся проглубовав. До історії ся записав і рік 1687 знамый як пряшівскы яткы, коли были на пляцї круто поправены 24 міщане за підпору Імріха Текеліго, ведучім антігабсбурьского повстаня як варованя про

другых. Місто ся ожывило кінцём 18. і початком 19. стороча, коли ся жытельство Пряшова доповнило пристяговалцями з другых міст. Зряджінём ґрекокатолицькой єпархії в роцї 1816 гев зачало приходити векше чісло Русинів і кінцём 18. стороча ту выникла і вызначна жыдівска комуніта. Велике господарьске значіня про місто мала і выроба солї і зато в 19. сторочу быв застарїлый способ здобываня солї нагородженый модернїшым шырокым комплексом. В той період актівно ся розвивала културна і наукова чінность. Пряшів став центром русиньской културы і народны оброджованы чінности. В роцї 1848, почас револючных подїй в Австрійскій ріші, містьскы Русины актівізовали свої силы, штобы підпоровати свої народны права і автономію.

Перегляд вызначных історічных подїй

• 4.-5. стороча — приход Славян на теріторію Пряшова.
• 1247 – перше писемне спомянутя Пряшова.
• 1299 – удїлїня містьскых прав угорьскым крялём Андріём III..
• 1412 (80. рокы 15. стороча) – Пряшів належыть до Пентаполітаны (союз 5 кралёвскых міст – Пряшів, Кошіцї, Бардеёв, Левоча, Сабінов).
• 1429 – перше спомянутя містьской школы в Пряшові.
• 1453 – першый ерб Пряшова.
• 1455 – удїлїня права міста Пряшів орґанізовати шторічный триднёвый ярмак (од краля Ладїслава В. Погробка).
• 1502 – 1505 – початок будованя Дому св. Николая.
• 1667 – Колеґіум в Пряшові, протестантьскый едукачный центер верьхнёго Угорьска, Народна културна памятка.
• 1687 – Караффовы яткы, 24 поправеных міщанів.
• 1703 – початок найвекшого антігабсбурьского повстаня на чолї з Франтїшком II. Ракоціём.
• Конець 18. стороча – першы Жыде пришли до Пряшова.
• 1816 – Пряшів ся ставать резіденціов самостатного ґрекокатолицького єпіскопства.
• 1848 – ставляня 1. жыдівской сінаґоґы.
• 1886, 1887 – великы ничівы пожары постигують Пряшів.
• 16.6.1919 – з балкона радніцї была выголошена Словеньска совєтьска републіка, котра потім выголосила своїм головным містом Пряшів.
• 1923-24 – ставляня сецесной будовы Босаковой банкы.
• 19.1.1945 – ослободжіня Пряшова Червенов армадов, конець 2. світовой войны.
• 1950 – центер ся ставать містьсков памятковов резерваціов.
• 1972 – Солівары ся ставають народнов културнов памятков.

Обывательство

Розвой обывательства^[2]

Рік	1. януара 1993[3]	1999	2006	2013	2019	2020	2023
Чісло обывательства	90 058	93 977	91 650	90 923	88 464	87 886	82 286

Референції: Датум в CET. Кедь тото не є, обывательство є послїднёго дня в роцї.

Народностне зложіня (2011):

• Словаци — 81.14 %
• Циґане (Ромы) — 1.70 %
• Русины — 1.59 %
• Українцї — 0,7 %
• Чехы — 0.48 %
• Мадяре — 0.14 %
• іншы — 13.8 %

Проценты реліґій

У період меджі 1880 і 2011 роками є ту ясны

Реліґійне (Набоженьске) зложіня (2007 p.):

• римокатолици — 66,77 %,
• ґрекокатолици — 4,82 %,
• протестанты (євангелици) — 4,82 %,
• православны — 1,68 %,
• гуситы — 0,03 %,
• атеісты або іншы — 16,66 %

Културны памяткы

Ґрекокатолицькый архієпіскоп і митрополія і тыж катедралный храм на Головній уліцї.

театер Александра Духновіча.

Храмы

У містї є римокатолицькый храм св. Мікулаша з 1. пол. 14.ст., римокатолицькый франтішканьскый костол св. Йозефа, ґрекокатолицькый храм св. Йоана Хрестителя, православный храм св. Александра Невского з 1950 р.

Ґалерія

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

См. тыж

• Пряшівська Русь