இந்தியாவின் இசை

இந்தியாவின் இசை (Music of India) என்பது இந்தியாவின் பரந்த தன்மை மற்றும் பன்முகத்தன்மை காரணமாக, இந்தியப் பாரம்பரிய இசை, இந்திய நாட்டுப்புற இசை, ராக் மற்றும் இந்திய பாப் போன்ற பல வகைகள் மற்றும் வடிவங்களில் பல வகைகளை உள்ளடக்கியது. இது பல ஆயிரம் ஆண்டு கால வரலாற்றைக் கொண்டுள்ளது. மேலும், துணைக் கண்டத்தில் பரவியிருக்கும் பல புவியியல் இடங்களில் உருவாக்கப்பட்டது. இந்தியாவில் இசை சமூக-மத வாழ்வின் ஒரு அங்கமாகத் தொடங்கியது.

வரலாறு

சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தில் கண்டெடுக்கப்பட்ட நடன மங்கை சிற்பம் (சி. 4,500 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு)

வரலாற்றுக்கு முன்னர்

கற்காலம்

30,000 ஆண்டுகள் பழமையான கற்கால மற்றும் புதிய கற்கால குகை ஓவியங்கள் மத்திய பிரதேசத்தில் உள்ள பீம்பேட்கா பாறை வாழிடங்களில் உள்ள யுனெஸ்கோவின் உலகப் பாரம்பரியக் களங்களில் ஒரு வகையான நடனத்தை காட்டுகிறது. ^[1] பீம்பேட்காவின் இடைக் கற்கால மற்றும் செப்புக் கால குகைக் கலைகள் காங்கு, போவ்ட் லைர், தாப் போன்ற இசைக்கருவிகளை விளக்குகிறது ^{[2] [3]}

புதிய கற்காலம்

செப்புக் கால சகாப்தம் (கிமு 4000 முதல்) இந்தியாவின் முந்தைய இசைக்கருவிகளில் ஒன்றான இசைக்கருவிகள் போன்ற குறுகிய பட்டை வடிவ மெருகூட்டப்பட்ட கல் செல்ட்கள் ஒடிசாவின் அனுகோள் மாவட்டத்தில் உள்ள சங்கர்ஜாங்கில் தோண்டப்பட்டன. ^[4] புவனேசுவரத்தில் உள்ள கந்தகிரி , ராணிகும்பா குகைகளில் சிற்பச் சான்றுகள், அதாவது இசைக்கருவிகள், பாட்டு மற்றும் நடனமாடும் பெண்களின் தோரணைகள் போன்ற வரலாற்றுச் சான்றுகள் உள்ளன.

சிந்து நதி பள்ளத்தாக்கு நாகரிகம்

நடன மங்கை, மொகஞ்சதாரோ (கிமு 2500) சிந்து சமவெளி நாகரிகத் தளத்திலிருந்து கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. ^{[5] [6] [7] [8]} தோல் கருவியை கழுத்தில் தொங்கவைத்துள்ள ஒரு ஆணின் உருவமும் ஒரு பெண்ணின் இடது கையில் கீழ் முரசு வைத்திருப்பதைப் போலவும் மட்பாண்டங்களில் ஓவியங்கள் வரையப்பட்டுள்ளன. ^[9]

வேத மற்றும் பண்டைய காலம்

வேதங்கள் (சுமார். 1500 – 800 வேதகாலம் ) ^{[10] [11]} கலைகள் மற்றும் விளையாட்டுகளுடன் சடங்குகளை ஆவணப்படுத்துகிறது. ^{[12] [13]} எடுத்துக்காட்டாக, ஷதபத பிராமணன் (~800-700 கி.மு.) அத்தியாயம் 13.2ல் இரண்டு நடிகர்களுக்கு இடையேயான உரையாடல்களாக நாடக வடிவில் எழுதப்பட்டுள்ளன. ^[12] தாளம் என்பது சாம வேதம் மற்றும் வேதப் பாடல்களைப் பாடும் முறைகள் போன்ற இந்து சமயத்தின் வேத கால நூல்களில் காணக்கூடிய ஒரு பண்டைய இசைக் கருத்து. ^{[14] [15] [16]} வேதத்திற்குப் பிந்தைய இந்து நூல்களான ^{[17] [18] [19]} ஸ்மிருதி (கிமு 500 முதல் கிமு 100 வரை) வால்மீகியின் இராமாயணம் (கிமு 500 முதல் கிமு 100 வரை) போன்றவற்றிலும் அரம்பையர்களான ஊர்வசி, அரம்பை, மேனகை, திலோத்தமை ,இராவணனின் மனைவிகள் போன்றவர்களின் நடனம் மற்றும் இசை பற்றியக் குறிப்புகள் இடம் பெற்றுள்ளன. கந்தர்வர்ர்களின் இசை மற்றும் பாடல்களைப் பற்றியும், நரம்பிசைக் கருவிகளான உருத்ர வீணை, தந்திரி, விபஞ்சி, வல்லகி போன்ற கருவிகள் பற்றியும், காற்று இசைக்கருவிகளான புல்லாங்குழல், சங்கு, வேணு போன்றவைப் பற்றியும், இராகங்கள் , சுரங்கள் ,சுருதி, தாளம் , லயம் பற்றியும் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. பால காண்டத்திலும், உத்தரகாண்டத்திலும் இலவன், குசன் ஆகியோரின் பாட்ல்களைப்பற்றியும் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. ^[20]

தொல்காப்பியம்

மிக மூத்த தமிழ் இலக்கண நூலான தொல்காப்பியத்திலும் (கிமு 500) சங்க இலக்கியங்களிலும் இசையைப் பற்றிய பல குறிப்புகள் உள்ளன. சங்க இலக்கியங்களில், மதுரைக் காஞ்சி என்பது பிரசவத்தின்போது கடவுளின் கருணையைப் பெறுவதற்காக பெண்கள் செவ்வாழி பண் பாடுவதைக் குறிக்கிறது. தொல்காப்பியத்தில், சங்க இலக்கியத்தின் ஐந்து தமிழர் நிலத்திணைகள் ஒவ்வொன்றும் தொடர்புடைய பண்களைக் கொண்டிருந்தன. ஒவ்வொன்றும் அந்த நிலப்பரப்புடன் தொடர்புடைய பாடலின் மனநிலையை விவரிக்கின்றன. பழங்கால தமிழ் இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்படும் ஏராளமான பண்களில், புல்லாங்குழலில் இசைக்க ஏற்ற அம்பாள் பண், யாழ் (வீணையில் செவ்வழி பண் ), நோத்திரம் மற்றும் செவ்வாழி ஆகியவற்றை வெளிப்படுத்தும் நோத்திரம், மனதைக் கவரும் குறிஞ்சிப் பணை மற்றும் உற்சாகமூட்டும் 'முருடப்பண்' என்பது பழந்தமிழ் இசையில் பயன்படுத்தினார்கள். பல நூற்றாண்டுகளாக பழங்கால பண்கள் முதலில் பெண்டாடோனிக் அளவிலும் பின்னர் கர்நாடக இசையின் ஏழு குறிப்புகளுடன் சுரமாகவும் பரிணமித்தன. ஆனால் ஆரம்ப காலத்திலிருந்தே, தமிழிசை ஹெப்டாடோனிக் மற்றும் ஏழிசை என்று அறியப்படுகிறது. ^[21]

சிறந்த இசையமைப்பாளரும், சமசுகிருத துறவியும் கவிஞருமான ஜெயதேவர், ஓட்ரா-மகதி பாணி இசையை வடிவமைத்தார். மேலும் ஒடிய சங்கீதத்தில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தினார். ^{[22] [23]}

இதனையும் பார்க்கவும்

 

• இந்தியப் பாரம்பரிய இசை
• இந்தியப் பாரம்பரிய நடனங்கள்