களரிப்பயிற்று
பழந்தமிழகத்தில் தோன்றிய ஒரு தற்காப்புக் கலை From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
களரிப்பயிற்று அல்லது களரிப்பயட்டு (எளிமையாக களரி என்றும் அழைக்கப்படுகிறது) என்பது ஒரு இந்திய தற்காப்புக் கலை ஆகும். இது நெடுங்காலமாக தமிழர் பயன்றுவந்த தமிழர் தற்காப்புக் கலைகளான அடிமுறையை ஒத்த கலையாகும். இது 11-12 ஆம் நூற்றாண்டு காலத்தில் இந்தியாவின் தென்மேற்கு கடற்கரையில் உள்ள கேரளாவில் தோன்றியது. களரி அடித்தல், உதைத்தல், கொழுவிப் பிடித்தல், தொடர்தாக்குதல் நகர்வுகள், ஆயுதங்கள் கொண்டு தாக்குதல் ஆகியவற்றையும், உடற்பிடித்தல் மூலிகைகள் போன்ற மருந்துவ நுணுக்கங்களையும் உள்ளடகிய ஒரு கலையாகும்.
| கேரளப் பண்பாடு  |
|
மொழி |
வாள், கத்தி, சுருள்வாள், மான்கொம்பு, கண்டகோடாலி, மழு போன்ற ஆயுதங்களை களரி விளையாட்டில் பயன்படுத்துவர். களரி, வடக்கன் களரி, தெக்கன் களரி என இருவகைப்படும். இன்று இக்கலை வடிவம் பெரும்பாலும் கேரளம் மற்றும் தமிழ் நாட்டின் கன்னியாகுமரி, நெல்லை, தூத்துகுடி ஆகிய பகுதிகளில் மட்டுமே உள்ளது. களரி வீரர்கள் களரி நிகழ்வின் போது கடவுள், குரு, ஆயுதம், களம் ஆகியவற்றை வணங்கி பின் துவங்குவர். களரி கற்றுக் கொடுக்கும் ஆசான் அல்லது குரு பெரும்பாலும் மருத்துவம் தெரிந்தவராகவும் இருப்பார்.
Remove ads
சொற்பிறப்பியல்
களரிப்பயிற்று என்பது 11-12 ஆம் நூற்றாண்டு போர்க்களத்தின் போர்-தொழில்நுட்பங்களில் இருந்து உருவான ஒரு தற்காப்புக் கலையாகும்.[1][2] இது பெரும்பாலும் கேரளத்திற்கு உரித்தான ஆயுதங்கள் மற்றும் போர் நுட்பங்களைக் கொண்டது. களரிப்பயட்டு என்பது இரண்டு மலையாள வார்த்தைகளின் கலவையாகும் - களரி (பயிற்சி மைதானம் அல்லது போர்க்களம்) மற்றும் பயட்டு (தற்காப்புக் கலைகளின் பயிற்சி), இது தோராயமாக "போர்க்களத்தின் கலைகளில் பயிற்சி" என்று மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது.[3]
Remove ads
வரலாறு
பழம்பெரும் தோற்றம்
புராணத்தின் படி, விஷ்ணுவின் ஆறாவது அவதாரமான பரசுராமர், சிவனிடமிருந்து இந்த கலையைக் கற்றுக்கொண்டார், மேலும் உலகை கடல் தளத்திலிருந்து மேலே கொண்டு வந்த சிறிது நேரத்திலேயே அங்கு குடியேறியவர்களுக்கு அதைக் கற்றுக் கொடுத்தார். மலையாளத்தில் ஒரு பாடல் பரசுராமர் கேரளாவை உருவாக்கியதைக் குறிப்பிடுகிறது, மேலும் கேரளாவில் முதல் 21 களரிபயட்டு குருக்களின் எதிரிகளை அழிப்பது பற்றிய அறிவுறுத்தல்களுடன், முதல் 108 களரிகளை நிறுவியதற்காக அவருக்கு பெருமை சேர்த்தது.[4] மற்றொரு புராணத்தின் படி, போர் தெய்வமான ஐயப்பன், முகமாவில் உள்ள சீரப்பஞ்சிரா களரியில் களரிப்பயத்தைக் கற்றுக்கொண்டார்.[5]
ஆரம்பகால வரலாறு
சங்க காலத்தின் தமிழ் போர் நுட்பங்கள் (கிமு 600-300 கிபி) களரிப்பயட்டுக்கு முந்தைய முன்னோடிகளாகும்.[6] சங்க காலத்தில் ஒவ்வொரு வீரரும் வழக்கமான இராணுவ பயிற்சி, இலக்கு பயிற்சி, குதிரை மற்றும் யானை ஏற்ற பயிற்சி ஆகியவற்றைப் பெற்றனர்.[7] ஈட்டி (வேல்), வாள், கேடயம் மற்றும் வில்–அம்பு உள்ளிட்ட அந்தக் காலத்தின் முக்கியமான ஆயுதங்களில் ஒன்று அல்லது அதற்கு மேற்பட்டவற்றில் அவர்கள் நிபுணத்துவம் பெற்றார்கள்.
இடைக்காலத்தின் பிற்பகுதி
களரிபயட்டு குறைந்தது பன்னிரண்டாம் நூற்றாண்டிலிருந்து பயிற்சி செய்யப்பட்டது.[6] இரண்டாம் சேர இராச்சியம் சோழ இராச்சியத்துடன் ஒரு நூற்றாண்டு காலப் போரை நடத்தியது, இது சேர இராச்சியத்தின் சிதைவுடன் முடிந்தது. இக்காலத்தில் இராணுவப் போர்ப் பயிற்சி கட்டாயமாக்கப்பட்டது, இளங்குளம் குஞ்சான் பிள்ளையின் கூற்றுப்படி களரிப்பயட்டு இக்காலகட்டத்தில் உருவானது.[6] வரலாற்றாசிரியர் சிறீதர மேனனின் கூற்றுப்படி, களரிப்பயட்டு என்பது நிலப்பிரபுத்துவ கேரள சமூகத்தின் மிக முக்கியமான அம்சங்களில் ஒன்றாகும், ஏனெனில் இது கேரள இளைஞர்களிடையே சாதி, சமூகம் அல்லது பாலின வேறுபாடின்றி இராணுவப் பயிற்சி போன்ற ஒழுக்கத்தை வழங்க உதவியது.[8]
இடைக்காலத்தின் பிற்பகுதியில் கேரளாவில் உள்ள ஒவ்வொரு கிராமத்திற்கும் அதன் சொந்த களரி இருந்தது, அதில் பகவதி அல்லது பரதேவதை என்று அழைக்கப்படும் ஒரு முதன்மை தெய்வம் இருந்தது. கேரளாவில் உள்ள பள்ளிகளில் கல்வியை முடித்த குழந்தைகள் தங்கள் உள்ளூர் களரியில் சேர்ந்து மேலும் ராணுவப் பயிற்சி பெறுவார்கள்.[8] இது குறிப்பாக கேரளாவில் உள்ள நாயர்கள் மற்றும் தியாக்கள் போன்ற பல்வேறு சமூகங்களின் தற்காப்பு பிரிவுகளிடையே பொதுவானது.[8]
நவீன காலம்
17 ஆம் நூற்றாண்டில் துப்பாக்கிகள் மற்றும் பீரங்கிகளின் பயன்பாடு பரவலாக மாறியபோது, கேரளாவில் களரிப்பயட்டின் பரவலான நடைமுறை மற்றும் பரவலானது குறையத் தொடங்கியது. இது கேரளாவில் ஐரோப்பிய படையெடுப்புகளுடன் ஒத்துப்போனது, அதன் பிறகு, வாள் மற்றும் ஈட்டிகள் போன்ற பாரம்பரிய ஆயுதங்களின் பயன்பாட்டை துப்பாக்கிகள் மிஞ்சத் தொடங்கின.[9][10]
1804 ஆம் ஆண்டில், கேரள அரசர் பழசி ராஜா தலைமையில் கேரளாவில் ஆங்கிலேய ஆட்சிக்கு எதிரான கிளர்ச்சியான கோட்டையாத்துப் போருக்குப் பதிலளிக்கும் வகையில், ஆங்கிலேயர்கள் கேரளாவில் களரிப்பயத்தை தடை செய்தனர். நவம்பர் 30, 1805 இல் பழசி ராஜா இறந்த சிறிது நேரத்திலேயே தடை அமலுக்கு வந்தது, இதன் விளைவாக கேரளாவில் உள்ள பெரும்பாலான முக்கிய களரி பயிற்சி மைதானங்கள் மூடப்பட்டன. தடையைத் தொடர்ந்து, களரிப்பயத்தைச் சேர்ந்த பல கேரளக் குருக்கள் தடையை எதிர்த்து, ரகசியமாகத் தங்கள் மாணவர்களுக்கு களரிப்பயட்டைக் கற்றுக் கொடுத்தனர்.
தென்னிந்தியா முழுவதிலும் உள்ள பாரம்பரிய கலைகளின் மறுகண்டுபிடிப்பு அலையின் ஒரு பகுதியாக, 1920களில் தலச்சேரியில் களரிப்பயட்டில் மீள் எழுச்சி தொடங்கியது.[11] மேலும் தற்காப்புக் கலைகளில் உலகளாவிய ஆர்வம் 1970 களில் அதிகரித்தது.
Remove ads
பயிற்சி
இந்திய குரு-சிஷ்ய முறைப்படி களரிபயட்டு கற்பிக்கப்படுகிறது.[12] களரிப்பயட்டின் வளர்ச்சியும் தேர்ச்சியும் எத்தகைய நுட்பங்கள் பயனுள்ளவை என்பதைக் கவனிப்பதன் மூலம் தொடர்ந்து கற்றல், மாற்றியமைத்தல் மற்றும் மேம்படுத்துதல் ஆகியவற்றின் பாரம்பரியத்திலிருந்து வருகிறது. பாரம்பரியத்தை கடைப்பிடிப்பதில் முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்பட்டாலும், களரிப்பயட்டு குருகுலங்கள் தங்கள் அனுபவம் மற்றும் பகுத்தறிவு மூலம் களரிப்பயட்டின் பரிணாம வளர்ச்சிக்கு பங்களித்துள்ளன.[13]
களரிப்பயட்டில் அடித்தல், உதைத்தல், கொழுவிப் பிடித்தல், தொடர்தாக்குதல் நகர்வுகள், முன்னமைக்கப்பட்ட வடிவங்கள், ஆயுதங்கள் மற்றும் குணப்படுத்தும் முறைகள் ஆகியவை அடங்கும்.[11] களரிப்பயட்டில் பயிற்சி பெற்ற வீரர்கள் மிகவும் இலகுவான மற்றும் அடிப்படை உடல் கவசத்தை பயன்படுத்துவார்கள், ஏனெனில் கனமான கவசத்தில் இருக்கும் போது நெகிழ்வுத்தன்மையையும் இயக்கத்தையும் பராமரிப்பது கடினமாக இருந்தது. உலகில் உள்ள பல தற்காப்புக் கலை முறைகளிலிருந்து களரிப்பயட்டு வேறுபட்டது, ஏனெனில் ஆயுதம் சார்ந்த நுட்பங்கள் முதலில் கற்பிக்கப்படுகின்றன, வெறும் கை நுட்பங்கள் கடைசியாக கற்பிக்கப்படுகின்றன.[12][14]
களரி எனப்படும் சிறப்பு பயிற்சி மைதானத்தில் களரிப்பயட்டு கற்பிக்கப்படுகிறது. ஒவ்வொரு களரியின் இருப்பிடமும் கட்டுமானமும் வாஸ்து சாஸ்திரங்கள் போன்ற இந்துக் கட்டிடக்கலைக் கட்டுரைகளின்படி, பல்வேறு மத மரபுகள் மற்றும் பழக்கவழக்கங்களின்படி கட்டப்பட்டுள்ளன.[15] களரியின் இயற்பியல் பரிமாணங்கள், களரியில் தரை எவ்வளவு ஆழமாக இருக்க வேண்டும், இருக்க வேண்டிய பொருட்கள்போன்ற விவரக்குற்றிப்புகள் இதில் இடம்பெற்றுள்ளன.
களரிப்பயட்டில் பயன்படுத்தப்படும் பாரம்பரிய பயிற்சி சீருடை கச்சகெட்டல் ஆகும், இது சிவப்பு மற்றும் வெள்ளை அல்லது சிவப்பு மற்றும் கருப்பு நிறத்தில் இருக்கும்.[16] பாரம்பரிய உடையுடன், வாய்வழி கட்டளைகள் அல்லது வைதாரி ஆகியவை பயிற்சியின் போது குருவால் கொடுக்கப்படுகின்றன, மேலும் அவை சமசுகிருதம் அல்லது மலையாளத்தில் வழங்கப்படுகின்றன.[17]
பாணிகள்
பாரம்பரிய களரிப்பயட்டுக்குள் பொதுவாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட இரண்டு முக்கிய பாணிகள் உள்ளன, மேலும் அவை நடைமுறையில் இருக்கும் பகுதிகளான வடக்கின் பாணி அல்லது வடக்கன் களரி மற்றும் தெற்கு பாணி அல்லது தெக்கன் களரி ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டவை.[18][19][20] வடக்கன் களரி, முதன்மையாக கேரளாவின் மலபார் பகுதியில் நடைமுறையில் உள்ளது, மேலும் இது நேர்த்தியான மற்றும் நெகிழ்வான அசைவுகள், ஏய்ப்புகள், தாவல்கள் மற்றும் ஆயுதப் பயிற்சி ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டது. தெக்கன் களரியின் தெற்குப் பாணியானது, முதன்மையாக கேரளாவின் தெற்குப் பகுதிகளில் நடைமுறையில் உள்ளது, மேலும் இது கடினமான, தாக்கத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட நுட்பங்களில் நிபுணத்துவம் பெற்றது.[21] இரண்டு அமைப்புகளும் உள் மற்றும் வெளிப்புற கருத்துக்களைப் பயன்படுத்துகின்றன.
மூன்றாவது பாணி, மத்திய பாணி அல்லது மத்திய களரியும் நடைமுறையில் உள்ளது, ஆனால் அதன் வடக்கு மற்றும் தெற்கு சகாக்களை விட இது குறைவாகவே நடைமுறையில் உள்ளது.[22][23] துளுநாடன் களரி என்று அழைக்கப்படும் களரிபயட்டுவின் சிறிய, பிராந்திய பாணியானது வடக்கன் பாட்டுகள் போன்ற நூல்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது, ஆனால் இது பெரும்பாலும் வடக்கு கேரளா மற்றும் தெற்கு கர்நாடகாவில் உள்ள துளுநாடு பகுதிக்கு மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. பிற சிறிய, பிராந்திய பாணிகள் கேரளாவின் தனிமைப்படுத்தப்பட்ட பகுதிகளில் இருப்பதாகக் கூறப்படுகிறது, ஆனால் இந்த பாணிகள் பெருகிய முறையில் அரிதாகி வருகின்றன, மேலும் கண்டுபிடிக்க கடினமாக உள்ளது. உதாரணமாக துரோணம்பள்ளி, ஒடிமுரசேரி, துளுநாடன் சைவ முறை, கய்யங்காலி போன்றவற்றைக் குறிப்பிடலாம்.[24][25]
Remove ads
இவற்றையும் காணவும்
மேற்கோள்கள்
Sources
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads