சாங்சூங் இராச்சியம்

சாங்சூங் இராச்சியம் (Zhangzhung or Shangshung) தற்கால திபெத் பகுதியின் மேற்கு மற்றும் வடமேற்குப் பகுதிகளைக் கொண்டு, கிமு 500 முதல் கிபி 625 முடிய ஆட்சி செய்த முடியாட்சி ஆகும். இந்த இராச்சியத்தினர் போன் பௌத்த சமயத்தைப் பின்பற்றினர். பின்னர் திபெத்திய பௌத்தத்தைப் பின்பற்றினர். திபெத்திய பௌத்த சாத்திரங்களில் திபெத்தின் நடுப்பகுதி மற்றும் மேற்குப் பகுதிகளை சாங்சூங் இராச்சியத்தினர் ஆண்டதாக குறிப்புகள் உள்ளது. கிபி 625-ஆம் ஆண்டில் சாங்சூங் இராச்சியம் திபெத்தியப் பேரர்சின் கீழ் சென்றது.தற்போது சாங்சூங் இராச்சியத்தின் பகுதிகள் சீனாவின் திபெத் தன்னாட்சிப் பகுதியாகவும் மற்றும் இந்தியா மற்றும் நேபாளத்தின் பகுதிகளாகவும் உள்ளது.

சாங்சூங் இராச்சியம் ཞང་ཞུང་
ஏறத்தாழ கிமு 500–கிபி 625 [1]
அல்சோன் ஹூணர்கள் ஹெப்தலைட்டுகள் சாசானியப் பேரரசு குப்தப் பேரரசு வாகாடகப் பேரரசு சாங்சூங் இராச்சியம் கிபி 500-இல் திபெத்தில் சாங்சூங் இராச்சியத்தின் அமைவிடம்
தலைநகரம்	குயிங்லாங்
பேசப்படும் மொழிகள்	சாங்சூங் மொழி
சமயம்	போன் பௌத்தம்
அரசாங்கம்	முடியாட்சி
Brtsanpo
வரலாற்று சகாப்தம்	இரும்புக் காலம் முதல் பாரம்பரியக் காலம் வரை
• தொடக்கம்	ஏறத்தாழ கிமு 500
• திபெத்தியப் பேரரசு	கிபி 625 [1]
முந்தையது பின்னையது புதிய கற்கால திபெத் [[திபெத்தியப் பேரரசு]]
தற்போதைய பகுதிகள்	சீனா இந்தியா நேபாளம்

திபெத்தியப் பேரர்சின் கீழ் சாங்சூங் இராச்சியப் பகுதி

அன்மைய அகழ்வாய்வுகளின் படி, இரும்புக் காலத்தில் வடமேற்கு திபெத்தின் சாங்டாங் சமவெளியில் சாங்சூங் இராச்சியம் நிறுவப்பட்டதாக கருதப்படுகிறது.

இதனையும் காண்க

• திபெத்திய வரலாறு
• திபெத்தியப் பேரரசு