தேசியக் குடியுரிமை (திருத்தச்) சட்டம், 2003

தேசியக் குடியுரிமை (திருத்தத்) சட்டம், 2003 (Citizenship (Amendment) Act, 2003) இந்திய நாடாளுமன்றத்தில் டிசம்பர் 2003-இல் 1955 இந்தியக் குடியுரிமைச் சட்டத்தில் செய்யப்பட்ட சில திருத்தங்கள் நிறைவேற்றப்பட்டது.^[1] இந்தியக் குடியரசுத் தலைவர் இச்சட்டடத் திருத்தததிற்கு சனவரி 2004-இல் அனுமதி வழகிங்னார்.^[2]

தேசியக் குடியுரிமை (திருத்தச்) சட்டம், 2003
இந்தியக் குடியுரிமைச் சட்டம் 1955
சான்று	Act No. 6 of 2004
இயற்றியது	மாநிலங்களவை
இயற்றப்பட்ட தேதி	18 டிசம்பர் 2003 (2003-12-18)
இயற்றியது	மக்களவை
இயற்றப்பட்ட தேதி	22 டிசம்பர் 2003 (2003-12-22)
சம்மதிக்கப்பட்ட தேதி	7 சனவரி 2004 (2004-01-07)
சட்ட வரலாறு
சட்ட முன்வரைவு	குடியுரிமைத் (திருத்த) மசோதா, 2003
அறிமுகப்படுத்தியது	எல். கே. அத்வானி உள்துறை துறை அமைச்சர்

இந்திய குடியுரிமைச் சட்டத்தில் கீழ்கண்ட திருத்தங்கள் மேற்கொள்ளப்படது. அவைகள்:

• சட்ட விரோதக் குடியேறிகள் என்பவர் யார் என்பதை விளக்குதல்.^[3][4][5] சட்டவிரோதக் குடியேறிகளை சிறையில் அடைக்கப்படுவர் அல்லது நாடு கடத்தப்படுவர்^[6]
• சட்டவிரோதமாக குடியேறியவர்களை பதிவு செய்வதன் மூலமோ அல்லது இயற்கையான முறையில் குடியுரிமை பெறத் தகுதி பெறச் செய்வது.^{[7][8][9][10]}
• பெற்றோர் சட்டவிரோத குடியேறியவராக இருந்தால், அவர்களுக்கு இந்தியாவில் பிறந்த குழந்தைகளுக்கு பிறப்பால் குடியுரிமையை அனுமதிப்பது மறுப்பது^[11][12][13]
• இந்திய வம்சாவளியைச் சேர்ந்த பிற நாடுகளின் குடிமக்களுக்கு இந்தியாவின் வெளிநாட்டு குடிமகன் என்ற கருத்தை அறிமுகப்படுத்துதல்.^[14][15]

இத்திருத்தத் சட்டம் 2003 இந்திய அரசுக்கு தேசியக் குடியுரிமைப் பதிவேட்டை பராமரிக்க அதிகாரம் வழங்கியுள்ளது. ^[16]

பின்னணி

இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் சமயப் பாகுபாடு இன்றி, இந்தியாவில் குடியேறிய அனைத்து நாட்டு அகதிகளுக்கும் குடியுரிமை வழங்கியுள்ளது. ^[17][18][19] இந்திய அரசு 1955-இல் இந்தியக் குடியுரிமை சட்டம் இயற்றியது. இச்சட்டத்தின்படி இந்தியாவில் குடியேறிய வெளிநாட்டவர்கள் இருவகைகளில் இந்தியக் குடியுரிமை பெறலாம். 1947-இல் இந்தியப் பிரிவினைக்கு முன்னர் இருந்த ஒன்றுப்பட்ட பிரித்தானிய இந்தியாவில் பிறந்தவர்கள் இந்தியாவில் 5 ஆண்டுகள் தொடர்ந்து குடியிருப்பின இயற்கையான குடியுரிமைப் பெறமுடியும்.^{[20] [21][22][a]}

1971- ஆம் ஆண்டில் வங்காளதேச விடுதலைப் போரின் போதும், போருக்குப் பின்னரும் 2001-ஆண்டு முடிய இந்தியாவின் தில்லி, மேற்கு வங்காளம், அசாம், திரிபுரா போன்ற வடகிழக்கு மாநிலங்களில் 15 மில்லியன் வங்கதேசத்தவர் சட்டவிரோதமாகக் குடியேறினர்.^[24]

சட்டவிரோத குடியேறிகளால் தங்கள் ந்லம் பாதிக்கப்படுவதாக அசாம் மக்கள் கருதியதின் விளைவாக, அனைத்து அசாம் மாணவர் அமைப்புகள் நடத்திய ஆறு ஆண்டு காலத் தொடர் போராட்டங்களுக்குப் பின்னர், அசாமில் சட்டவிரோத குடியேறிகளால் ஏற்படும் பிரச்சனை நீக்க, 15 ஆகஸ்டு 1985-இல் இந்தியப் பிரதமர் இராஜீவ் காந்தி முண்ணிலையில் அசாம் ஒப்பந்தம் ஏற்பட்டது.^[25][26] மார்ச் 1971-க்கு முன்னர் அசாமில் சட்டவிரோதமாக குடியேறிவர்களை அசாமிலிருந்து வெளியேற்ற அசாம் ஒப்பந்தம் உறுதி செய்கிறது. ^[25][26]

இதன் விளைவாக 1955 இந்தியக் குடியுரிமை சட்டத்தில் 1986-இல் சட்ட திருத்தம் மேற்கொள்ளப்பட்டது.அ^[27]இச்சட்டத்திருத்தத்தின் படி, 1987-க்கு முன்னர் இந்தியத் தாய் அல்லது தந்தைக்குப் பிறந்தவர்களுக்கு மட்டும் இந்தியக் குடியுரிமை வழங்கப்பட்டது. ^[27]மேலும் 1986-ஆம் ஆண்டின் குடியுரிமை சட்டத்திருத்தம் சட்ட விரோத குடியேறிகளின் குழந்தைகளுக்கும் இந்தியக் குடியுரிமை அனுமதி மறுக்கப்பட்டது.^[27]

சட்டத் திருத்தங்கள்

இந்தியாவில் கள்ளக் குடியேறிகள்

சட்ட விரோதக் குடியேறிகள்:இந்தியக் குடியுரிமைச் சட்டம் 1955-இல் இந்தியாவில் சட்ட விரோதக் குடியேறிகள் யார் என்பதை விளக்குகிறது.^[3][4]

இச்சட்டத் திருத்தத்தின் சி பிரிவின் கூறியவாறு, இந்தியாவில் பிறந்த குழந்தையின் பெற்றோர் சட்டவிரோதமாக குடியேறியவராக இருந்தால், அவர்களுக்கு பிறந்த குழந்தைகளும் இந்தியக் குடிமகனாக இருக்க தகுதியற்றவர் ஆவார். 1987-2003-க்கு இடையில் பிறந்த குழந்தைகளுக்கு, ஒரு பெற்றோர் இந்திய குடிமகனாக இருந்தால் இந்தியக் குடியுரிமை பெறமுடியும். 1987-க்கு முன்னர் எந்த கட்டுப்பாடுகளும் இல்லை.</ref>^[12]

தேசிய குடியுரிமைப் பதிவேடு

2003-ஆம் ஆண்டின் குடியுரிமைத் திருத்தத் சட்டம் இந்திய அரசு தேசியக் குடியுரிமைப் பதிவேட்டை கட்டாயமாகப் பராமரிக்க வேண்டும் என்றும், பதிவு பெற்ற இந்தியக் குடிமக்களுக்கு அடையாள அட்டை வழங்க வேண்டும் வலியுறுத்துகிறது^[28]

இதனையும் காண்க

• இந்தியக் குடியுரிமைச் சட்டம் 1955
• இந்தியக் குடியுரிமை (திருத்தச்) சட்டம் 2019
• தேசிய குடிமக்கள் பதிவேடு (அசாம்)
• தேசிய மக்கள் தொகை பதிவேடு
• இந்தியாவில் கள்ளக் குடியேறிகள்

அடிக்குறிப்புகள்

1. In the original 1955 Act, the residency requirement for registration was six months. That for naturalisation was five years.^[23]