நரகம்

நரகம் என்பது மதம் மற்றும் நாட்டுப்புறவியலில், இறப்பிற்கு பிறகு செல்லும் ஒரு இடம் அல்லது நிலை. இதில் பெரும்பாலும் ஆன்மாக்கள் துன்பத்திற்குரிய தண்டனை, சித்திரவதை அனுபவிக்க நேரிடும். நேரியல் தெய்வீக வரலாற்றைக் கொண்ட சமயங்கள் பெரும்பாலும் நரகங்களை நித்திய இடங்களாக சித்தரிக்கின்றன, இவற்றின் மிகப்பெரிய எடுத்துக்காட்டுகள் கிறித்தவம் மற்றும் இசுலாம், அதேசமயம், இந்து மாற்றும் பௌத்தம் போன்று மறுபிறவியை நம்பக்கூடிய மதங்கள் பொதுவாக நரகத்தை அவதாரங்களுக்கு இடையில் ஒரு இடைநிலை காலமாக சித்தரிக்கின்றன. மதங்கள் பொதுவாக நரகத்தை மற்றொரு பரிமாணம் அல்லது பூமி அடியில் இருப்பதாக குறிக்கியின்றன.

இந்து மதம்

முதன்மைக் கட்டுரை: நரகம் (இந்து மதம்)

யமனின் நீதிமன்றம் மற்றும் நரகம். நீல உருவம் யமராஜா (மரணத்தின் இந்து கடவுள்) அவரது மனைவி யாமி மற்றும் சித்ரகுப்தாவுடன். சென்னை அரசு அருங்காட்சியகத்தில் இருந்து 17ஆம் நூற்றாண்டு ஓவியம்.

ஆரம்பகால வேத மதத்தில் நரகம் என்ற கருத்து இல்லை. ரிக்வேதம் மூன்று பகுதிகளைக் குறிப்பிடுகிறது, பூர் ( பூமி ), ஸ்வர் ( வானம் ) மற்றும் புவாஸ் (நடுத்தர பகுதி, அதாவது காற்று அல்லது வளிமண்டலம் ). பிற்கால இந்து இலக்கியங்களில், குறிப்பாக சட்ட புத்தகங்கள் மற்றும் புராணங்களில், நரகா எனப்படும் நரகத்தைப் போன்ற ஒரு பகுதி உட்பட பல பகுதிகள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன. யமன் முதலில் பிறந்த மனிதனாக (அவரது இரட்டை சகோதரி யாமியுடன்), முன்னுரிமையின் மூலம், மனிதர்களின் ஆட்சியாளராகவும், அவர்கள் வெளியேறும்போது நீதிபதியாகவும் மாறுகிறார்.

சட்டப் புத்தகங்களில் (ஸ்மிருதிகள் மற்றும் தர்மசாஸ்திரங்கள் ), நரகம் என்பது தவறான செயல்களுக்கு தண்டனைக்குரிய இடமாகும். இது நரக-லோகம் என்று அழைக்கப்படுகிறது. அங்கு ஒரு ஆத்மாவின் அடுத்த நிலை தீர்மானிக்கப்படுகிறது; கர்மாவின் பகுதி பலன்கள் அடுத்த வாழ்க்கையை பாதிக்கின்றன. மகாபாரதத்தில் பாண்டவர்களும் கௌரவர்களும் சொர்க்கத்திற்குச் சென்றதாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. முதலில் யுதிஷ்டிரன் சொர்க்கத்திற்குச் செல்கிறான். இந்திரன் அவனிடம் துரியோதனன் தன் க்ஷத்திரியக் கடமைகளைச் சரியாகச் செய்ததால் சொர்க்கத்தில் இருப்பதாகச் சொல்கிறான். பின்னர் அவர் யுதிஷ்டிரனுக்கு நரகத்தைக் காட்டுகிறார், அங்கு அவருடைய சகோதரர்கள் இருக்கிறார்கள். யுதிஷ்டிரனுக்கு இது ஒரு சோதனை என்றும், அவரது சகோதரர்கள் மற்றும் கௌரவர்கள் அனைவரும் சொர்க்கத்தில் இருப்பதாகவும், தேவர்களின் தெய்வீக இல்லத்தில் மகிழ்ச்சியாக வாழ்வதாகவும் பின்னர் தெரியவருகிறது. பல்வேறு புராணங்கள் மற்றும் பிற நூல்களிலும் பல்வேறு நரகங்கள் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. கருட புராணம் ஒவ்வொரு நரகத்தையும் அதன் அம்சங்களையும் விரிவாகக் கூறுகிறது; இது நவீன கால தண்டனைச் சட்டத்தைப் போலவே பெரும்பாலான குற்றங்களுக்கான தண்டனையின் அளவைப் பட்டியலிடுகிறது.

தவறான செயல்களைச் செய்பவர்கள் நரகத்திற்குச் செல்கிறார்கள், அவர்கள் செய்த தவறான செயல்களுக்கு ஏற்ப தண்டனைகளை அனுபவிக்க வேண்டும். மரணத்தின் கடவுளான யம கடவுள் நரகத்தை தலைமை தாங்குகிறார். ஒரு தனிநபரின் அனைத்து தவறான செயல்களின் விரிவான கணக்குகள் யமனின் அவையில் பதிவுக் காப்பாளராக இருக்கும் சித்ரகுப்தனால் வைக்கப்பட்டுள்ளன. சித்ரகுப்தன் செய்த தவறான செயல்களைப் படித்து, யமன் தனிநபர்களுக்கு தகுந்த தண்டனைகளை வழங்க உத்தரவிடுகிறார். இந்த தண்டனைகளில் கொதிக்கும் எண்ணெயில் தோய்த்தல், நெருப்பில் எரித்தல், பல்வேறு ஆயுதங்களைப் பயன்படுத்தி சித்திரவதை செய்தல் போன்றவை அடங்கும். தண்டனைகளின் ஒதுக்கீட்டை முடிக்கும் நபர்கள் தங்கள் கர்மாவின் சமநிலைக்கு ஏற்ப மீண்டும் பிறக்கிறார்கள். உருவாக்கப்பட்ட அனைத்து உயிரினங்களும் அபூரணமானவை, எனவே அவற்றின் பதிவில் குறைந்தபட்சம் ஒரு தவறான செயலாவது உள்ளது; ஆனால் ஒருவர் பொதுவாக ஒரு தகுதியான வாழ்க்கையை நடத்தினால், கர்மாவின் சட்டத்தின்படி, நரகத்தில் ஒரு குறுகிய காலத்திற்குப் பிறகு, அடுத்த மறுபிறவிக்கு முன், சொர்க்கத்தைப் போன்ற ஒரு தற்காலிக இன்பமான பகுதிக்கு ஏறுகிறார். இந்து தத்துவஞானி மத்வாவைத் தவிர, நரகத்தில் உள்ள நேரம் இந்து மதத்திற்குள் நித்திய சாபமாக கருதப்படவில்லை.^[1]

கிறித்தவம்

நரகம் பற்றிய கிறிஸ்தவக் கோட்பாடு புதிய ஏற்பாட்டில் உள்ள பகுதிகளிலிருந்து பெறப்பட்டது. நரகம் என்ற ஆங்கில வார்த்தை கிரேக்க புதிய ஏற்பாட்டில் இல்லை; அதற்கு பதிலாக மூன்று வார்த்தைகளில் ஒன்று பயன்படுத்தப்படுகிறது: கிரேக்க வார்த்தைகளான டார்டாரஸ் அல்லது ஹேடிஸ் அல்லது எபிரேய வார்த்தையான கெஹின்னோம்.

செப்துவசிந்தா மற்றும் புதிய ஏற்பாட்டில், ஆசிரியர்கள் எபிரேயம் ஷியோலுக்கு ஹேடீஸ் என்ற கிரேக்க வார்த்தையைப் பயன்படுத்தினர்.^[2] கிறிஸ்தவர்களின் விஷயத்தில், இறந்தவர்களின் ஆன்மாக்கள், மரணத்திற்குப் பிறகு, உயிர்த்தெழுதல் வரை அமைதியுடன் இளைப்பாறும் அல்லது துன்பப்படும் என்று நம்புகிறார்கள்.^[3] கத்தோலிக்க திருச்சபை நரகத்தை "கடவுள் மற்றும் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்களுடன் தொடர்பு கொள்வதில் இருந்து உறுதியான சுய-விலக்கு நிலை" என்று வரையறுக்கிறது. வருந்தாமல், கடவுளின் இரக்கமுள்ள அன்பை ஏற்காமல், மரணத்திற்குப் பிறகு, ஒருவரின் சொந்த விருப்பத்தின் மூலம் நித்தியமாகப் பிரிந்து, இறக்கும் விளைவாக ஒருவர் தன்னை நரகத்தில் காண்கிறார்.^[4][5] ரோமன் கத்தோலிக்க திருச்சபையில், மெதடிஸ்ட்கள், பாப்டிஸ்டுகள் மற்றும் எபிஸ்கோபலியன்கள் மற்றும் சில கிரேக்க ஆர்த்தடாக்ஸ் போன்ற பல கிறிஸ்தவ தேவாலயங்கள், பொது உயிர்த்தெழுதலுக்குப் பிறகும் கடைசியாகத் தகுதியற்றவர்களாகக் காணப்படாதவர்களின் இறுதி விதியாக நரகம் கற்பிக்கப்படுகிறது.^[6] அவர்கள் பாவத்திற்காக நித்தியமாக தண்டிக்கப்படுவார்கள் மற்றும் கடவுளிடமிருந்து நிரந்தரமாக பிரிக்கப்படுவார்கள்.^[7][8][9] இந்த தீர்ப்பின் தன்மை பல புராட்டஸ்டன்ட் தேவாலயங்கள் இயேசு கிறிஸ்துவை தங்கள் இரட்சகராக ஏற்றுக்கொள்வதில் இருந்து வருகிறது, அதே சமயம் கிரேக்க ஆர்த்தடாக்ஸ் மற்றும் கத்தோலிக்க தேவாலயங்கள் தீர்ப்பு நம்பிக்கை மற்றும் செயல்கள் இரண்டையும் சார்ந்துள்ளது என்று கற்பிக்கின்றன.

இசுலாம்

இசுலாமில், ஜஹன்னம் என்பது சொர்க்கத்தின் இணை. இவை ஏழு அடுக்குகளாகப் பிரிக்கப்பட்டுள்ளது, மற்றும் தற்காலிக உலகத்துடன் இணைந்து உள்ளன. தண்டனை விதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு எரியும் நெருப்பு, கொதிக்கும் நீர் மற்றும் வேறு பலவிதமான வேதனைகள் அளிக்கப்படும். குர்ஆனில், ஜஹன்னாமின் நெருப்பு மனித இனத்திற்கும் ஜின்களுக்கும் தயார் செய்யப்பட்டுள்ளது என்று கடவுள் அறிவிக்கிறார்.^[10] தீர்ப்பு நாளுக்குப் பிறகு, கடவுளை நம்பாதவர்கள், அவருடைய சட்டங்களுக்குக் கீழ்ப்படியாதவர்கள் அல்லது அவருடைய தூதர்களை நிராகரித்தவர்கள் நரகத்திற்கு அனுப்பப்படுகிறார்கள்.^[11] "இசுலாத்தின் எதிரிகள்" அவர்கள் இறந்த உடனேயே நரகத்திற்கு அனுப்பப்படுகிறார்கள்.^[12] நவீனத்துவவாதிகள் பாரம்பரிய காலத்தில் பொதுவான நரகத்தின் தெளிவான விளக்கங்களை குறைத்து மதிப்பிடுகின்றனர், ஒருபுறம் மறுபுறம் மறுவாழ்வு மறுக்கப்படக்கூடாது என்பதை மீண்டும் உறுதிப்படுத்துகிறது, ஆனால் அதே நேரத்தில் அதன் சரியான தன்மையை உறுதிப்படுத்துவது இல்லை. சில அறிஞர்களால் மறுக்கப்பட்டாலும், பெரும்பாலான அறிஞர்கள் ஜஹன்னத்தை நித்தியமானதாக கருதுகின்றனர்.^[13]

பௌத்தம்

மஜ்ஜிமா நிகாயாவின் 130வது சொற்பொழிவான தேவதூத சுத்தாவில், புத்தர் நரகம் பற்றி தெளிவாகப் போதிக்கிறார். புத்தமதம் மறுபிறப்பின் ஐந்து அல்லது ஆறு பகுதிகள் இருப்பதாகக் கற்பிக்கிறது, பின்னர் அவை வேதனை அல்லது இன்பத்தின் அளவுகளாக பிரிக்கப்படலாம்.^[14]

புத்தமதத்தில் உள்ள மறுபிறப்பின் அனைத்து பகுதிகளையும் போலவே, நரகத்தில் மறுபிறப்பு நிரந்தரமானது அல்ல, இருப்பினும் மீண்டும் பிறப்பதற்கு முன்பு துன்பங்கள் நீடிக்கும், தாமரை சூத்திரத்தில், புத்தர் இறுதியில் தேவதத்தா கூட ப்ரத்யேகபுத்தராக மாறுவார் என்று போதிக்கிறார், நரகத்தின் தற்காலிகத் தன்மையை வலியுறுத்துகிறார். இவ்வாறு, புத்தமதம் நிர்வாணத்தை அடைவதன் மூலம் மறுபிறப்புகளின் (நேர்மறை மற்றும் எதிர்மறையான) முடிவில்லாத இடம்பெயர்விலிருந்து தப்பிக்கக் கற்பிக்கிறது.^[15]

சமணம்

ஜைன பிரபஞ்சவியலில், நரகம் என்பது பெரும் துன்பங்களைக் கொண்ட இருத்தலுக்கான பெயர். இருப்பினும், தெய்வீக தீர்ப்பு மற்றும் தண்டனையின் விளைவாக ஆன்மாக்கள் நரகாவிற்கு அனுப்பப்படவில்லை. மேலும், நரகத்தில் ஒரு உயிரினம் தங்கியிருக்கும் காலம் நித்தியமானது அல்ல, இருப்பினும் அது பொதுவாக மிக நீண்டது. ஒரு ஆன்மா தனது முந்தைய கர்மாவின் (உடல், பேச்சு மற்றும் மனதின் செயல்களின்) நேரடி விளைவாக ஒரு நரகத்தில் பிறக்கிறது, மேலும் அவரது கர்மா அதன் முழு பலனை அடையும் வரை ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு அங்கேயே வாழ்கிறது. அவனுடைய கர்மா தீர்ந்த பிறகு, இன்னும் பழுக்காத முந்தைய கர்மாவின் விளைவாக அவன் உயர்ந்த உலகங்களில் ஒன்றில் மீண்டும் பிறக்கக்கூடும்.