ராஜஸ்தானின் கட்டிடக்கலை

இந்திய மாநிலமான இராசத்தானின் கட்டிடக்கலை பொதுவாக வட இந்தியாவில் நிலவிய முகலாய, தொன்மையான இந்திய கட்டிடக்கலை பாணிகளை விட பிராந்திய மாறுபாடாகத் திகழ்ந்து வருகிறது. ராசத்தானின் பல ராசபுத்திர ஆட்சியாளர்களின் கோட்டைகளும், அரண்மனைகளும் இன்று பிரபல சுற்றுலாத் தலங்களாக உள்ளன.

தொன்மையான முழு நகரத்தையும் உள்ளடக்கிய ஜெய்சால்மர் கோட்டை, கீழே உள்ள மிக சமீபத்திய நகரப் பிரிவுகளுக்கு முன் தோன்றி இன்றளவும் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது.

கிபி 10 ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட சஹாஸ்ரா பஹு கோயில்களுள் ஒன்று.

ராஜஸ்தானின் மக்கள்தொகையில் பெரும்பாலானோர் இந்துக்கள். வரலாற்று ரீதியாக கணிசமான சமண சிறுபான்மையினரும் இங்கு உள்ளனர். இந்த சமயக் கலப்பு, இப்பகுதியின் பல்வேறு கோயில்களின் வடிவமைப்பில் அழகாக பிரதிபலிக்கின்றன. மாரு-குர்சாரா கட்டிடக்கலை (அ) "சோலாங்கி பாணி" என்பது 11ஆம் நூற்றாண்டில், ராசத்தானிலும், அதன் அண்டை மாநிலமான குசராத்திலும் தொடங்கிய ஒரு தனித்துவமான பாணியாகும், மேலும் இது இந்துக்கள் மற்றும் சமணர்களால் புத்துயிர் பெற்று இந்தியாவின் பிற பகுதிகளுக்கும், உலகிற்கும் கொண்டு செல்லப்பட்டுள்ளது. இந்த பாணி இந்து கோயில் கட்டிடக்கலையின் தற்கால மாற்றத்தில் முக்கியப் பங்கு வகிக்கிறது. கிபி 11 மற்றும் 13 ஆம் நூற்றாண்டுகளுக்கு இடையில் கட்டப்பட்ட மவுண்ட் அபு தில்வாரா ஜெயின் கோயில்கள் இந்த பாணியின் சிறந்த எடுத்துக்காட்டுகளாகும்.

அஜ்மீரில் உள்ள ஆதாய் தின் கா ஜோன்ப்ரா மசூதியின் திரை, அஜ்மீர்

வித்யாதர் பட்டாச்சார்யாவால் வடிவமைக்கப்பட்டு 1729-1732 க்கு இடையில் கட்டப்பட்ட ஜெய்ப்பூர் நகர அரண்மனை. அரண்மனையின் கட்டிடக்கலை அதன் ராஜ்புத் கட்டிடக்கலையில் முகலாயர்களின் தாக்கத்தை தெளிவாகக் காட்டுகிறது.

அஜ்மீரில் உள்ள ஆதாய் தின் கா ஜோன்ப்ரா மசூதி (தற்போது மத வழிபாட்டு பயன்பாட்டில் இல்லை) இந்தோ-இஸ்லாமிய கட்டிடக்கலையின் முக்கியமான, தொன்மையான குறிப்பிடத்தக்க எடுத்துக்காட்டு.

பொதுவான அம்சங்கள்

வட மேற்கு இந்தியாவில் பொதுவாக வறண்ட காலநிலையே நிகழ்வதால் பிற பகுதிகளைக் காட்டிலும் நீர் சேமிப்பு, பயன்பாட்டினை கருத்தில் கொண்டு, படி கிணறுகள் (பாவோலி அல்லது பாவ்டி) அமைந்த வேலைப்பாடுகள் மிகவும் பொதுவான அமைப்பாக உள்ளது, அதே போல் நீராவியாதலைத்தடுக்க தனித்துவமான மூடப்பட்ட (டாங்கா) நிலத்தடி குளங்களும் உள்ளன.

கோயில்களிலும், மதச்சார்பற்ற கட்டிடங்களிலும் கல்லில் செதுக்கப்பட்ட "ஜாலி" திரைகள் மிகவும் பொதுவானவை. அரண்மனைகளைப் போலவே, பல நகரங்களிலும் கடந்த சில நூற்றாண்டுகளாகவே இக்கட்டிடக்கலையில், பெரிய மாட மாளிகை அல்லது ஹவேலி அமைப்பைக் கட்டிடக்கலையின் சிறப்பாகத் தக்கவைத்துக் கொண்டிருக்கின்றன.

கோட்டைகள் மற்றும் அரண்மனைகள்

உதய்பூருக்கு வெளியே உள்ள சில அஹார் நினைவுச்சின்னங்கள்

ராசத்தானின் மலைக் கோட்டைகள் (அமீர், சித்தோர், காக்ரோன், ஜெய்சால்மர், கும்பல்கர், ரந்தம்போர்) இடைக் காலத்தில் பல்வேறு ராஜ்புத் இராச்சியங்கள் மற்றும் சமஸ்தானங்களால் மெருகேற்றப்பட்ட ஆறு சிறந்த ராசத்தானிய கட்டிடக் கலைக்கு சான்றாகும். இந்த கட்டிட அமைப்பு யுனெஸ்கோவின் உலக பாரம்பரிய தளமாகவும் விளங்குகின்றது. ஏனைய கோட்டைகளுள் மெஹ்ரன்கர் கோட்டைகளும், ஜெய்கர் கோட்டைகளும் அடங்கும்.

1727ஆம் ஆண்டில் சுவர் நகரமான ஜெய்ப்பூர் இரண்டாம் ஜெய் சிங்கால் உருவாக்கப்பட்டது. மேலும் இது "பாரம்பரிய இந்து நகர திட்டமிடலுக்கு ஒரு தனித்துவமான எடுத்துக்காட்டு" ஆகும். இக்கட்டிடக்கலை தொன்மையான இந்து நூல்களில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள கட்டளைகளைப் பின்பற்றுகிறது. அதைப் பின்பற்றியே, ஜெய்ப்பூர் நகர அரண்மனை, ஹவா மஹால், ராம்பாக் அரண்மனை, ஜல் மஹால் மற்றும் ஆல்பர்ட் ஹால் அருங்காட்சியகமும் கட்டப்பட்டன. 18ஆம் நூற்றாண்டில் கட்டப்பட்ட இப்போது அருங்காட்சியகமாக இருக்கும் பாகோர்-கி-ஹவேலி உட்பட பல அரண்மனைகளும் உதய்பூரில் உள்ளன.

ராசத்தான் சமத்தானங்களின் ஆட்சியாளர்கள் பிக்கானேரில் உள்ள லால்கர் அரண்மனை, உதய்பூரில் உள்ள பருவமழை அரண்மனை மற்றும் ஜோத்பூரில் உள்ள உமைத் பவன் அரண்மனை போன்ற உதாரணங்களுடன் கிட்டத்தட்ட இந்தியா சுதந்திரம் பெறும்வரை விரிவான அரண்மனைகளைக் கட்டும் பாரம்பரியத்தைத் தொடர்ந்தனர். இவற்றில் பல இந்தோ-சரசெனிக் கட்டிடக்கலை பதிப்புகளில் உள்ளன. பெரும்பாலும் ஐரோப்பிய கட்டிடக் கலை நுணுக்கங்களை ஒத்திருக்கின்றன.

நினைவுச்சின்னங்கள்

பல ராஜ்புத் வம்சங்கள் தங்கள் உறுப்பினர்களுக்காக நினைவுச்சின்னங்களின் குழுக்களைக் கட்டினர். பெரும்பாலும் பாரம்பரிய இடத்தில் தகனங்களுக்காக சத்ரி வடிவத்தைப் பயன்படுத்தியுள்ளனர். உதய்பூருக்கு வெளியே உள்ள அஹார் நினைவுச்சின்னங்கள் மற்றும் ஜெய்சால்மருக்கு அருகிலுள்ள படா பாக் ஆகியவை இதில் அடங்கும். தனித்தனி எடுத்துக்காட்டுகளில் ஜோத்பூரில் உள்ள ஜஸ்வந்த் தாடா, ஜெய்ப்பூரில் உள்ள கெய்டோர் மற்றும் சௌரசி கம்போன் கி சத்ரி, புண்டி என இன்னும் பலவும் உள்ளன.

வரலாறு

பழங்கால கட்டிடக்கலை

ராசத்தானில் வெண்கலக் கால, தொன்மையான சிந்து சமவெளி நாகரிகத்தின் குறிப்பிடத்தக்க தளங்கள் உள்ளன, குறிப்பாக காலிபங்கன் மற்றும் சோத்தி அவற்றுள் குறிப்பிடத்தக்கவை. பாழடைந்த பைரட் ஸ்தூபி மாநிலத்தின் முக்கிய மௌரிய மற்றும் புத்த தளமாகும். மேலும் இன்றும் ஒரு சிறிய ஸ்தூபியைச் சுற்றிய ஒரு பெரிய வட்டமான ஆலயம் கட்டிடக்கலை விதிவிலக்காக இருந்ததாகத் தெரிகிறது.

இந்து கோயில்கள்

கிராது கோயில்கள்

பரோலி கோயில்கள்

குறிப்பிடத்தக்க ஆரம்பகால இந்து கோயில்களில் 9 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் அபனேரியில் உள்ள ஹர்ஷத் மாதா கோயிலும் அடங்கும், அங்கு ஒரு படி கிணறு, சந்த் பாவோரி உள்ளது, அதன் ஆரம்ப பகுதிகள் இதே காலத்தைச் சேர்ந்தவை. சிகார் மாவட்டத்தில் உள்ள ஒரு கல்வெட்டின் படி, ஹர்ஷ்நாத் கோயில் சுமார் 973 ஆம் ஆண்டைச் சேர்ந்தது. பாதோலி அல்லது பரோலி கோயில்கள் மாநிலத்தின் தென்கிழக்கில் உள்ள. 9-10 ஆம் நூற்றாண்டின் இந்து கோயில்களின் ஒரு முக்கிய குழுவாகும், அவை இனி மத பயன்பாட்டில் இல்லை, மேலும் பெரும்பாலான சிற்பங்கள் இப்போது அருங்காட்சியகங்களில் உள்ளன, குறிப்பாக கோட்டா உள்ளவை. மற்றொரு குழு 10 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் நாக்டாவில் உள்ள இரண்டு சஹஸ்ரா பஹு கோயில்கள் ஆகும்.

960க்கு முன்பு கட்டப்பட்ட ஜகத்தில் உள்ள சிறிய ஆனால் செழிப்பான இந்து அம்பிகா மாதா கோயில், முந்தைய பிரதிஹாரா பாணி மாரு-குர்ஜாரா கட்டிடக்கலை மாறியதற்கு ஒரு எடுத்துக்காட்டு. வெளிப்புறங்களில், இந்தக் கோபுரம் அந்தக் காலத்தின் பிற வட இந்தியக் கோயில் பாணிகளிலிருந்து வேறுபடுகிறது, "கோயில்களின் வெளிப்புறச் சுவர்கள் அதிக எண்ணிக்கையிலான கணிப்புகள் மற்றும் இடைவெளிகளின் மூலம் கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளன, அவை கூர்மையான செதுக்கப்பட்ட சிலைகளுக்கு இடமளிக்கின்றன. இவை பொதுவாக மேலமைக்கப்பட்ட பதிவேடுகளில், கீழ் பட்டைகளுக்கு மேலே அமைந்துள்ளன. பிந்தையது குதிரை சவாரி செய்பவர்கள், யானைகள் மற்றும் கிருத்திமுகாக்களின் தொடர்ச்சியான வரிசைகளைக் காட்டுகிறது. மேற்பரப்பின் எந்தப் பகுதியும் அலங்கரிக்கப்படாமல் விடப்படுகிறது". பிரதான ஷிகாரா கோபுரத்தில் வழக்கமாக பல உருஷ்ரிங்கா துணை கோபுரங்கள் உள்ளன, மேலும் பெரிய கோயில்களில் மண்டபங்களுடன் இரண்டு சிறிய பக்க நுழைவாயில்களும் பொதுவானவை.

குறிப்பாக 1298ஆம் ஆண்டில் இந்தப் பகுதி முஸ்லிம் தில்லி சுல்தானகத்தின் வசம் வந்ததால், 13ஆம் நூற்றாண்டில் ராஜஸ்தான் மற்றும் குஜராத்தின் அசல் பகுதிகளில் உள்ள இந்து கோயில்களில் இந்த பாணி பெரும்பாலும் பயன்படுத்தப்படாமல் போனது. ஆனால், வழக்கத்திற்கு மாறாக ஒரு இந்திய கோயில் பாணியில், 15 ஆம் நூற்றாண்டில் குறிப்பிடத்தக்க "மறுமலர்ச்சியுடன்", அங்கும் பிற இடங்களிலும் சமணர்களால் தொடர்ந்து பயன்படுத்தப்பட்டது.

11 அல்லது 12 ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஐந்து கிராடு கோயில்கள் இதற்கு எடுத்துக்காட்டுகளாகும். உதய்பூரில் உள்ள ஜகதீஷ் கோயில் (1651), ஒரு இந்து கோயிலில், மேவாரின் ஆட்சியாளரான முதலாம் ஜகத் சிங், மரு-குர்ஜாரா பாணியைப் பயன்படுத்திய பிற்காலத்திய நுணுக்கங்களுக்கு ஓர் எடுத்துக்காட்டு.

சமண கோயில்கள்

மண்டப கூரை - ராணக்பூர் சமணக் கோயில்

லூனா வாசி - தில்வாரா கோயில்

மரூ-குர்ஜாரா கட்டிடக்கலை குறிப்பாக சமண கோயில்களில் பிரபலமாக உள்ளது. உட்புறங்கள் இன்னும் ஆடம்பரமாக அலங்கரிக்கப்பட்டுள்ளன, பெரும்பாலான மேற்பரப்புகளில் விரிவான சிற்பங்கள் உள்ளன. குறிப்பாக, சமண கோயில்களில் பெரும்பாலும் சிறிய தாழ்வான குவிமாடங்கள் உள்ளன, அவை மிகவும் சிக்கலான ரோசெட் வடிவமைப்புடன் உட்புறத்தில் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. மற்றொரு தனித்துவமான அம்சம் தூண்களுக்கு இடையில் "பறக்கும்" வளைவு போன்ற கூறுகள், மையத்தில் மேலே உள்ள கிடைமட்ட கற்றைத் தொட்டு, விரிவாக செதுக்கப்பட்டுள்ளது. இவை எந்த கட்டமைப்பு செயல்பாட்டையும் கொண்டிருக்கவில்லை, மேலும் அவை முற்றிலும் அலங்கரிக்கப்பட்டவை. இந்த பாணியில் பெரிய தூண்கள் கொண்ட அரங்குகள் உருவாக்கப்பட்டன, பல பக்கங்களில் திறந்திருந்தன, சமண கோயில்கள் பெரும்பாலும் சன்னதிக்கு செல்லும் பிரதான அச்சில் ஒரு மூடிய மற்றும் இரண்டு தூண்கள் நிறைந்த அரங்குகளைக் கொண்டிருந்தன.

குறிப்பிடத்தக்க பழைய சமண கோயில்கள் அல்லது கோயில்களின் குழுக்களில் மவுண்ட் அபு உள்ள தில்வாரா கோயில்கள், ரணக்பூர் சமண கோயில், ஜோத்பூரில் உள்ள ஓசியானில் உள்ள குழு, மகாவிரா சமண கோயில் உட்பட, ஓசியன் (ஆரம்பகால இந்து கோயில்கள்) மிர்பூர் சமண கோயில் (நான்கு கோயில்களுள் ஒன்று) ரிஷப்தியோவில் உள்ள சர்ச்சைக்குரிய கேசரியாஜி கோயில் மற்றும் மோர்கானாவில் உள்ள சுஸ்வானி மாதாஜி கோயில் ஆகியவையும் அடங்கும்.

சித்தூர் கோட்டை உள்ள கீர்த்தி ஸ்தம்பா 12 ஆம் நூற்றாண்டின் கண்கவர் கோபுரமாகும், இது ஒரு சமண வணிகரால் அமைக்கப்பட்ட மாரு-குர்ஜாரா பாணியில் செதுக்கப்பட்டுள்ளது.

படிக்கிணறுகள்

சாந்த் பௌரி படிக்கிணறு

குஜராத் மாநிலத்தில் உள்ளது போன்று இராஜஸ்தான் மாநிலத்திலும் மழை நீரை சேமிப்பதற்கு அழகிய சிற்பங்களுடன் கற்களால் கட்டப்பட்ட படிகிணறுகள் கொண்டுள்ளது.. இராஜஸ்தானின் சிற்பக் கலை மற்றும் கட்டிடக்கலை நயத்திற்கு எடுக்காட்டாக விளங்குவது சாந்த் பெளரி படிக்கிணறு மற்றும் இராணியின் படிக்கிணறுகள் ஆகும்.

படிம காட்சிப்பதிவு

• 
  பைரத் பௌத்த தொல்லியல் களத்தின் எஞ்சிய பகுதி, 3ஆம் நூற்றாண்டு
• 
  960 ஆண்டுகள் பழமைவாய்ந்த அம்பிகா மாதா ஆலயம், ராசத்தான்
• 
  ராணக்பூர் சமணர் கோயில்கள்
• 
  சோம்நாத் தேவ் ஆலயம்
• 
  நுண்ணிய கல் வேலைப்பாடு, கர்ணி மாதா ஆலயம், பிகானர், ராசத்தான்.
• 
  The உமைத் பவான் அரண்மனை, சோத்பூர் 1929 - 1942களில் ராசத்தானிய கட்டிடக்கலையில் கட்டப்பட்ட மிகப்பெரிய மாளிகை
• 
  இலால்கர் அரண்மனை, பிகானேர் - இந்தோ சரசனிக் பாணி.
• 
  ஸ்வின்தன் ஜேக்கப் ஆல் வடிவமைக்கப்பட்டஆல்பர்ட் மண்டப அருங்காட்சியகம் (1887 முதல் மக்கள் பார்வைக்கு அனுமதிக்கப்பட்டது).

மேற்கோள்கள்

• Harle, J.C., The Art and Architecture of the Indian Subcontinent, 2nd edn. 1994, Yale University Press Pelican History of Art,  ISBN 0300062176

• Hegewald, Julia A. B. (2011). "The International Jaina Style? Māru-Gurjara Temples Under the Solaṅkīs, throughout India and in the Diaspora". Ars Orientalis. 45 (20191029). doi:10.3998/ars.13441566.0045.005. ISSN 2328-1286.
• Michell, George (1990), The Penguin Guide to the Monuments of India, Volume 1: Buddhist, Jain, Hindu, 1990, Penguin Books,  ISBN 0140081445