dilsiz

Türkçe

Heceleme

Heceleme: dil‧siz

Söyleniş

IPA^(anahtar): dilˈsiz, çoğulu IPA^(anahtar): dilsizˈleɾ

Ad

dilsiz (belirtme hâli dilsizi, çoğulu dilsizler)

1. (fizyoloji) sarayda hazine, kiler ve seferli koğuşlarında üçer, dörder tane bulunan ve sürekli olarak padişahın kapısında nöbet tutan sağır ve dilsiz kişi, tat

Çeviriler

çeviriler

Almanca: Stumme (de) e, Stumme (de) d Fince: mykkä (fi) İngilizce: dumb (en)

Ön ad

dilsiz (karşılaştırma daha dilsiz, üstünlük en dilsiz) dilsiz

1. konuşma engelli, konuşamayan, ahraz, lâl, belirli nedenlerle başka insanlarla konuşamama durumu
2. dili olmama durumu

Söyleniş

IPA^(anahtar): dilˈsiz

Heceleme

Heceleme: dil‧siz

Çeviriler

çeviriler

Almanca: stumm (de) Azerice: lal (az) Gagavuzca: dilsiz (gag) Fince: mykkä (fi), kieletön (fi) İngilizce: dumb (en) Tatarca: telsez (tt) Türkmence: dilsiz (tk), laal (tk)

Sözcük birliktelikleri

• sağır ve dilsiz, sağır ve dilsiz okulu

Türetilmiş kavramlar

• dilsizlik

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "dilsiz" maddesi

Türkmence

Ad

dilsiz

1. dilsiz

Kaynakça

• Atacanov, Ata (1922). Türkmendolu Yir Sözlüğü.

Gagavuzca

Ad

dilsiz

1. dilsiz