From Wikipedia, the free encyclopedia
Шварн (1230-я — 1270) — вялікі князь літоўскі (1267—1270), князь галіцкі (1264—1270). Малодшы сын галіцка-валынскага князя Данілы Раманавіча.
Шварн лац. Švarn | |
Шварн (уяўны партрэт). М. Барвіцкі, 1908 г. | |
4-ы вялікі князь літоўскі | |
1267 — 1270 | |
Князь холмскі і галіцкі | |
1264 — 1270 | |
Асабістыя зьвесткі | |
Нарадзіўся | каля 1230, |
Памёр | каля 1270[1], |
Дынастыя | Раманавічы |
Бацька | Данііл Галіцкі |
Маці | Ганна Наўгародзкая (пам. да 1252), дачка Мсьціслава Ўдатнага |
Дасьледнікі адзначаюць незвычайнасьць імя Шварн для Рурыкавічаў[2][3]. Разам з тым, у Іпацьеўскім летапісе ўпамінаецца кіеўскі ваявода Шварн, які жыў у XII стагодзьдзі і, магчыма, паходзіў з Ноўгараду[4].
Няма адзінага меркаваньня пра паходжаньне імя. Гісторык-славіст Марфа Шчэпкіна меркавала, што Шварн — гэта галіцка-валынская форма лацінскага імя Севярын[5]. Таксама існуе вэрсія пра стараславянскае паходжаньне Шварну як варыянту імя Сварамір[6][7], корань якога паходзіць ад праславянскага слова, што азначае сварку, разлад або калатнечу (чэскае і славацкае svár — 'сварка, разлад'). Бізантыйскі гісторык Агафі Мірынейскі ўпамінае ў сваёй працы «Пра валадараньне Юстыніяна» славянскага воіна на імя Сварун, які праславіўся ў вайне 555—556 гадоў супраць паўстанцаў-місіміянаў на Каўказе[8]. Апроч таго, у заходнеславянскіх мовах, напрыклад чэскай і славацкай, ёсьць слова švarný у значэньні 'прыгожы, ладны', але асабістых імёнаў з падобным коранем не сустракаецца[9].
Формы імя князя ў гістарычных крыніцах: Шеварно (1256 год), Шьварно (1262 год), Шварно (1255, 1258, 1264 і 1268 гады)[10], Swarno (польская хроніка)[3].
Каля 1253[1] ажаніўся з дачкой Міндоўга, а ўжо ў 1255 годзе браў удзел у яго выправе на Люблін.
У 1256 разам з бацькам, братамі Раманам і Львом, ваўкавыскім князем Глебам і сьвіслацкім князям Ізяславам хадзіў на яцьвягаў. Браў удзел у выправах Данілы супраць гарадоў, што прызналі татарскую ўладу.
Позна ўвесну 1262 году браў удзел у выправе Міндоўга на Мазовію. Па захопе Плоцку яны аблажылі ў Яздаве пад Варшавай мазавецкага князя Земавіта з сынам Конрадам. У выніку здрады Яздаў захапілі войскі Міндоўга і Шварна, у час штурму загінуў Земавіт, а Конрад трапіў у палон. Паводле адной з вэрсіяў, Шварн уласнаруч адсек галаву Земавіту, свайму швагру, які трапіў да яго ў палон, але гэта вельмі малаімаверна. Мазавецкае рыцарства наладзіла пагоню, але пацярпела паразу ад войскаў Міндоўга і Шварна пад Длугасёдламі 5 жніўня 1262 году.
У 1264 годзе па сьмерці бацькі атрымаў Усходнюю Галічыну з Галічам, Забужжам з Белзам, Чэрвенам, Холмам, Мельнікам і Дарагічынам. У тым жа годзе разам зь дзядзькам Васількам дапамог Войшалку вярнуць уладу ў Літве, заваяваць Нальшаны і Дзяволтву, адпомсьціць ворагам. Па гэтым на чале ўласных войскаў і войскаў ВКЛ учыніў напад на Малую Польшчу, але Баляслаў Сарамлівы ў адказ парабаваў уладаньні Шварн і нанёс паразу яго пагоне пад Бранскам, гэта пахіснула пазыцыі Шварна ў Галіцка-Валынскім княстве на карысьць яго брата і канкурэнта Льва.
У 1266 годзе войска Шварна з падмацаваньнем з аддзелаў ВКЛ і татараў напала на Сандаміршчыну, але яго разьбіў Баляслаў Срамлівы 18 ліпеня 1266 году ў бітве пад Завіхостам, бо не дачакаўся валынскіх падмацаваньняў ад свайго дзядзькі Васількі і напаў на палякаў першым, за гэта Васілька і наракаў яму.
У 1267 атрымаў ад Войшалка велікакняскую ўладу ў ВКЛ[11].
У 1270 годзе памёр не пакінуўшы нашчадкаў. Паводле іншых зьвестак, загінуў у бітве з войскамі брата Льва на раце Ясельдзе. Спачыў у Холме.
Папярэднік Войшалк |
Вялікі князь літоўскі 1267—1270 |
Наступнік Трайдзень |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.