Алег Табакоў

Але́г Табако́ў (па-расейску: Олег Табаков, 17 жніўня 1935, Саратаў, РСФСР, СССР — 12 сакавіка 2018, Масква, Расея) — савецкі і расейскі актор тэатру і кіно, рэжысэр. Народны артыст СССР (1988). Ляўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1967), ляўрэат Дзяржаўнай прэміі Расеі (1997).

Алег Табакоў
па-расейску: Олег Павлович Табаков
Алег Табакоў
Дата нараджэньня	17 жніўня 1935(1935-08-17)[1][2]
Месца нараджэньня	Саратаў, РСФСР, СССР[3]
Дата сьмерці	12 сакавіка 2018(2018-03-12)[4][1][2] (82 гады)
Месца сьмерці	Масква, Расея[5]
Прычына сьмерці	сэпсіс[6]
Месца пахаваньня	Новадзявочыя могілкі
Месца вучобы	Школа-студыя пры Маскоўскім мастацкім тэатры[d]
Занятак	тэатральны рэжысэр, тэатральны актор, кінаактор, прадусар, актор, кінапрадусар, пэдагог, тэатральны пэдагог, тэатральны прадусар, тэлеактор, рэжысэр, кіраўнік
Навуковая сфэра	пэдагогіка, тэатар[7], рэжысаваньне[d][7], theater management[d][7], акторства[d][7], акторская пэдагогіка[d][7], кінаакторства[d][7] і фільм[7]
Месца працы	Сучасьнік[d] Маскоўскі мастацкі тэатар[d] Расейскі ўнівэрсытэт тэатральнага мастацтва[d] Школа-студыя пры Маскоўскім мастацкім тэатры[d] Хельсінкская тэатральная акадэмія[d] Oleg Tabakov Theatre[d] Маскоўскі Мастацкі тэатар імя Чэхава[d] Вышэйшыя курсы для сцэнарыстаў і рэжысэраў[d]
Бацька	Pavel Kondratyevich Tabakov[d]
Маці	Maria Andreevna Berezovskaya[d]
Дзеці	Антон Табакоў[d], Аляксандра Табакова[d], Павал Табакоў[d] і Марыя Табакова[d]
Узнагароды	ордэн „Ключ дружбы“[d] Расійская нацыянальная акцёрская прэмія імя Андрэя Міронава «Фігаро»[d] (2013) Залаты баран[d] (1995) Чайка[d] (1997) Чайка[d] (2004) Q4314860? (2006) Prize of the President of the Russian Federation[d]
IMDb	ID nm0845867
Алег Табакоў у Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 17 жніўня 1935 году ў Саратаве, у сям’і лекараў — Паўла Кандратавіча Табакова і Марыі Андрэеўны Беразоўскай. Раньняе дзяцінства правёў з бацькамі і бабулямі. Падчас навучаньня ў школе займаўся ў тэатральным гуртку «Маладая гвардыя», што аказала вырашальны ўплыў на выбар прафэсіі. Сувязь з малой радзімай падтрымліваў усё жыцьцё.

У 1953 годзе скончыў школу, паступіў у Школу-студыю МХАТ на курс Васіля Тапаркова. Падчас вучобы атрымаў першую ролю ў кіно. У 1957 годзе Алег Яфрэмаў стварыў у межах школы-студыі МХАТ Студыю маладога актора, якая пазьней ператварылася ў тэатар «Современник». У ім Алег Табакоў працаваў ад 1957 да 1983 году. У 1983 годзе перайшоў у МХАТ. Паралельна ад 1973 году займаўся выкладчыцкай дзейнасьцю. Ад 1987 году мастацкі кіраўнік тэатру пад уласным кіраўніцтвам («Табакерка»). У 2000 годзе ўзначаліў Маскоўскі Мастацкі тэатар імя Антона Чэхава. Адначасова здымаўся ў кіно (больш за 120 роляў). Памёр 12 сакавіка 2018 году ад сардэчнага прыступу^[8].

Фільмаграфія

Алег Табакоў у Саратаве, 2007 год

Ролі ў фільмах (выбарачна)

• 1956 — «Тугі вузел» — Саша Комелеў
• 1964 — «Жывыя і мёртвыя» — Круцікаў
• 1968 — «Вайна і мір» — Мікалай Растоў
• 1969 — «Штрыхі да партрэта У. І. Леніна» — Мікалай Бухарын
• 1973 — «Сямнаццаць імгненьняў вясны» — Шэленбэрг
• 1976 — «Марк Твэн супраць…» — Марк Твэн
• 1978 — «д’Артаньян і тры мушкетэры» — кароль Людовік XIII
• 1979 — «Масква сьлёзам ня верыць» — Валодзя
• 1983 — «Мэры Попінс, да пабачэньня!» — Міс Ютымія Эндру
• 1984 — «Аплядысмэнты, аплядысмэнты...» — Шаўцоў
• 1985 — «Пасьля дожджыку ў чацьвер» — Кашч Бесьсьмяротны
• 1987 — «Чалавек з бульвару Капуцынаў» — уладальнік салуну і бармэн Гары МакК’ю
• 1995 — «Шырлі-мырлі» — Сухадрышчаў
• 1999 — «Што сказаў нябожчык» — сьледчы Енсэн
• 2005 — «Стацкі саветнік» — Уладзімер Андрэевіч Далгарукі
• 2006 — «Андэрсэн. Жыцьцё без каханьня» — Сыман Мэйсьлінг
• 2007 — «Дывэрсант. Канец вайны» — Арцёменка
• 2014 — «Кухня ў Парыжы» — Пётар Аркадзевіч Барынаў
• 2017 — «Кухня. Апошняя бітва» — Пётар Аркадзевіч Барынаў

Рэжысэрскія працы (выбарачна)

• 1978 — «Дванаццатая ноч» (разам з В. Храмавым і П. Джэймзам)
• 1990 — «Дах» (разам з С.Газаравым)
• 1997 — «Матроская цішыня» (разам з А. Еўлахішвілі)

Агучка мультфільмаў (выбарачна)

• 1965 — «Гунан-Батар» — Гунан
• 1973 — «Па сьлядах Брэмэнскіх музыкаў» — тэкст ад аўтара (у выданьні на грамкружэлцы ў 1969 годзе)
• 1977 — «Бобік у гасьцях у Барбоса» — Барбос/дзядуля
• 1978 — «Трое з Прастаквашына» — кот Матроскін
• 1980 — «Канікулы ў Прастаквашыне» — кот Матроскін
• 1984 — «Зіма ў Прастаквашыне» — кот Матроскін
• 1984 — «Воўк і цялё» — Воўк
• 2002 — «Пра рыбака і рыбку» — усе пэрсанажы
• 2007 — «Ільля Мурамец і Салавей-разбойнік» — Васілеўс
• 2013 — «Вяртаньне Бураціны» — пан Баскара

Агучка фільмаў (выбарачна)

• 1968 — «Чараўнік Смарагдавага гораду» — імя пэрсанажу не паказана
• 1971 — «Ехалі ў трамваі Ільф і Пятроў» — голас за кадрам
• 1984 — «Піпі Доўгаяпанчоха» — паліцыянт (роля Баадура Цуладзэ)
• 2004 — «Гарфілд» — Гарфілд
• 2006 — «Гарфілд 2» — Гарфілд

Узнагароды

• Ляўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1967) — за выкананьне ролі Аляксандра Фёдаравіча Адуева ў спэктаклі «Звычайная гісторыя» паводле Івана Ганчарова
• Заслужаны артыст РСФСР (1969)
• Народны артыст РСФСР (1977) — за заслугі ў вобласьці савецкага кінамастацтва
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сьцяга СССР (1982) — за заслугі ў вытворчасьці савецкіх тэлефільмаў і актыўны ўдзел ў стварэньні фільма «Сямнаццаць імгненьняў вясны»
• Залатая маска (1996, 2017)
• ляўрэат Дзяржаўнай прэміі Расеі (1997)
• Мэдаль «У памяць 850-годзьдзя Масквы» (1997)
• Ордэн «За заслугі перад Айчынай» II ступені (2005) — за выбітны ўнёсак у разьвіцьцё тэатральнага мастацтва і шматгадовую творчую дзейнасьць
• Ордэн Крыжа зямлі Марыі 3 ступені (Эстонія, 2005)
• Афіцэр Ордэна Ганаровага легіёну (Францыя, 2013)