Аляксандар Шагойка

Аляксандар Шагойка (нар. 27 ліпеня 1980 году, Менск, БССР) — колішні беларускі футбаліст, абаронца. Сёньня працуе галоўным трэнэрам віцебскага МЛ. У 2006 годзе правёў два матчы за нацыянальную зборную Беларусі. Шагойка зьяўляецца двухразовым чэмпіёнам Беларусі, атрымаўшы гэтае званьне разам зь «Белшынай» і «Гомлем». Уваходзіць у Клюб Сяргея Алейнікава для беларускіх футбалістаў, якія згулялі 500 і болей афіцыйных матчаў^[4].

Аляксандар Шагойка
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся	27 ліпеня 1980(1980-07-27)[1][2] (45 гадоў) Менск, БССР, СССР
Рост	180 см
Вага	75 кг[3]
Пазыцыя	абаронца
Клюбы
Гады	Клюб	Гульні (галы)¹
1999—2002	Белшына	88 (4)
2003—2007	Гомель	130 (2)
2008—2009	Крыўбас	29 (0)
2009—2010	Гомель	11 (0)
2010	→ Белшына	6 (0)
2011—2015	Белшына	143 (2)
2016—2019	Іслач	98 (6)
Зборныя
1999—2001	Беларусь (да 21)	13 (0)
2006	Беларусь	2 (0)
Трэнэрскія клюбы
2025—4	МЛ Віцебск

Кар’ера

Клюбная

Аляксандар зьяўляецца выхаванцам дзіцяча-юнацкай школы СДЮШАР-5 гораду Менску. Выступаў непрацяглы час за менскі «Рэал». У 1999 годзе перайшоў у бабруйскую «Белшыну», якая на той момант уваходзіла ў лік моцных клюбаў краіны. Разам з бабруйскім калектывам у 2001 годзе стаў чэмпіёнам Беларусі, таксама разам з камандай браў удзел у розыгрышу эўракубкаў. З 2003 году зьяўляўся гульцом футбольнага клюбу «Гомель», зь якім адразу стаў чэмпіёнам краіны. У лютым 2008 году перайшоў ва ўкраінскі «Крыўбас»^[5], у складзе якога дэбютаваў 2 сакавіка 2008 году ў матчы супраць сімфэропальскай «Таўрыі» (1:1). З жніўня 2009 году зноўку вярнуўся ў «Гомель», падпісаўшы кантракт па схеме 1,5 + 0,5. Улетку 2010 году быў адданы ў арэнду свайму былому клюбу «Белшыне», у якім правёў шэсьць сустрэчаў і двойчы быў наказаны жоўтымі карткамі. Пасьля заканчэньня сэзону вярнуўся ў «Гомель», аднак ня здолеў дамовіцца з клюбам аб умовах новага кантракту, з-за чаго атрымаў статус вольнага агента^[6]. Сэзон 2011 году пачаў у складзе бабруйскай каманды^[7], акрамя таго гулец стаў капітанам каманды ў новым сэзоне.

У лютым 2016 году перайшоў у клюб «Іслач»^[8]. У складзе прысталічнай каманды быў асноўным апорным паўабаронцам, паводле вынікаў сэзону быў прызнаны найлепшым гульцом каманды^[9]. У студзені 2017 году цікавасьць да Шагойкі выказваў «Слуцак», аднак абаронца падоўжыў кантракт зь «Іслаччу»^[10]. У сэзоне 2017 году заставаўся гульцом першай каманды, спачатку ў якасьці апорнага паўабаронцы, а пазьней пачаў гуляць у абароне. У студзені 2018 году падоўжыў пагадненьне з клюбам яшчэ на год^[11]. Сэзон 2019 году пачынаў у стартавым складзе, але з жніўня часьцей пачаў заставацца на лаўцы запасных. У сьнежні 2019 году па заканчэньні кантракта пакінуў «Іслач»^[12].

Міжнародная

У 2006 годзе зьяўляючыся гульцом футбольнага клюбу «Гомель» правёў два матчы ў складзе нацыянальнай зборную Беларусі.

У якасьці трэнэра

У лютым 2020 году завяршыў кар’еру і стаў трэнэрам у юнацкай (U-14) зборнай Беларусі^[13]. Пазьней ачольваў таксама каманду 2005 году нарадэжньня ў Акадэміі АБФФ. У ліпені 2022 году ўвайшоў у трэнэрскі штаб асноўнай каманды «Іслачы»^[14], дзе працаваў да сьнежня 2022 году^[15].

У студзені 2023 году стаў трэнэрам у койданаўскім «Арсэнале». У ліпені 2023 году разам з усім трэнэрскім штабам пакінуў клюб^[16]. У кастрычніку 2023 году пачаў працаваць у «Энэргетыку-БДУ»^[17]. У студзені 2024 году разглядаўся як кандыдат на пасаду галоўнага трэнэра «Смаргоні»^[18], аднак не дамовіўся з клюбам^[19] і вярнуўся ў «Энэргетык-БДУ». Перад пачаткам дэбютнага для віцебскага МЛ сэзону ў Найвышэйшай лізе Шагойка быў прызначаны галоўным трэнэрам каманды.

У лістападзе 2023 году атрымаў трэнэрскую ліцэнзію катэгорыі A^[20].

Дасягненьні

• Чэмпіён Беларусі: 2001, 2003
• Срэбраны прызэр чэмпіянату Беларусі: 2007
• Уладальнік Кубка Беларусі: 2001
• У сьпісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі: 2013, 2015

Статыстыка

Клюб	Сэзон	Чэмпіянат
		Дывізіён	Матчы	Галы
Белшына	2015	Найвышэйшая ліга	26	1
Іслач	2016	Найвышэйшая ліга	25	6
	2017	Найвышэйшая ліга	27	0
	2018	Найвышэйшая ліга	27	0