Браслаўскае ваяводзтва

Браслаўскае ваяводзтва — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў Вялікім Княстве Літоўскім. Сталіца — места Браслаў. Ня мела падзелу на паветы^[1].

Гісторыя

Утварылася па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793) з рэшты Браслаўскага, а таксама Сьвянцянскага і Вількамірскага паветаў.

11 траўня 1794 году на вуліцах Браслава адбыўся бой паміж паўстанцамі Т. Касьцюшкі і расейскімі акупацыйнымі войскамі, у час якога места згарэла. З гэтай прычыны сталіцу ваяводзтва перанесьлі ў Відзы.

Спыніла сваё існаваньне ў выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795).

Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел

Падзялялася на тры зямлі:

• Браслаўскую: складалася з Браслаўскай парафіі і пакінутай за Рэччу Паспалітай часткі Завялейскага павету.
• Вількамірскую: складалася з ранейшых парафіяў, акрамя далучаных да Анікштаўскай зямлі.
• Анікшцянская: складалася з Анікшцянскай, Скемянскай, Курклеўскай, Аванцкай, Бальніцкай, Камайскай, Ракіскай, Крэвянскай, Сьвядоўскай, Абэльскай, Душацкай, Чадоўскай, Дабейскай, Візунскай, Ушпольскай, Ушвінскай, Уцянскай, Маляцкай, Кукуцыскай і Калтынянскай парафіяў.

Ураднікі

На Вальным сойме было прадстаўленае двума сэнатарамі (ваяводай і кашталянам) і шасьцю пасламі (два з кожнай зямлі).

Ваяводы:

• Міхал Касакоўскі (17.3.1794, намінаваны з ваяводы віцебскага пасьля скасаваньня Віцебскага ваяводзтва — 1795)^[2]

Кашталяны:

• князь Міхал Агінскі (намінаваны яшчэ ў Браслаўскім павеце 12.1.1793, прывілей атрымаў 26.10.1793 — 1795)