Дубровіца (Гомельская вобласьць)

Дубро́віца^[1] — вёска ў Хвойніцкім раёне Гомельскай вобласьці. Уваходзіць у склад Велікаборскага сельсавету.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Дубровіца (неадназначнасьць).

Дубровіца
трансьліт. Dubrovica
Дата заснаваньня:	Перад 1765 годам
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Хвойніцкі
Сельсавет:	Велікаборскі
Насельніцтва:	116 чал. (2021)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2346
Паштовы індэкс:	247623
СААТА:	3254812013
Нумарны знак:	3
Геаграфічныя каардынаты:	52°2′59″ пн. ш. 30°6′22″ у. д.
Дубровіца на мапе Беларусі ± Дубровіца Дубровіца

Гісторыя

Карона Каралеўства Польскага

Ці не ўпершыню «wieś Dąbrowica (Dombrowica)» згаданая ў перапісе габрэйскага насельніцтва ў Оўруцкім павеце Кіеўскага ваяводзтва 1765 году^[a], калі ў ёй жылі 4 плацельшчыкі пагалоўшчыны, якія належалі да Хвойніцкага кагалу. У 1778 і 1784 гадох улічаныя былі адпаведна 2 і 3 głowy^[3].

Расейская імпэрыя

Вялікі Бор, Дубровіца, Рудзенька на схематычным пляне Рэчыцкага павету 1800 г.

Пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Дубровіца — у межах Рэчыцкай акругі Чарнігаўскага намесьніцтва (губэрні), з 1796 году ў складзе адміністрацыйна ўпарадкаванага Рэчыцкага павету Маларасейскай, а з 29 жніўня 1797 году Менскай губэрні Расейскай імпэрыі^[4]. Паводле рэвізіі 1795 году, тут было 15 двароў з 43 душамі мужчынскага і 39 жаночага полу прыгонных сялянаў^[5]. У «Камеральном описании... Речицкой округи», датаваным 29 студзеня 1796 году, вёска Дубровіца названая сярод паселішчаў у складзе Хвойніцкіх добраў Людвіка Прозара^[b], якія раней былі перайшлі «в казну», але «по высочайшему повелению» вернутыя Луізе Прозаравай^[6].

У «Списках населенных мест Минской губернии по уездам, приходам, еврейским обществам со сведениями об их расположении и народонаселении [Дело]: 1857 г.» заьсведчана, што 31 асоба мужчынскага і 25 жаночага полу зь ліку жыхароў вёскі Дубровіца (Дамбровіца) належалі да Астраглядаўскай парафіі Унебаўзяцьця Найсьвяцейшай Панны Марыі^[7].

У парэформавы пэрыяд Дубровіца адміністрацыйна належала да Хвойніцкай воласьці. На пачатак 1870 года ў вёсцы налічвалася 38 мужчынскіх душ сялян-уласьнікаў, прыпісаных да Дубровіцкага сельскага таварыства^[8].

Паводле перапісу 1897 года ў Дубровіцы было 32 двары з 224 жыхарамі, працаваў хлебазапасны магазын^[2]. На 1909 год у вёсцы налічвалася 35 двароў, 245 жыхароў^[9].

Найноўшы час

9 лютага 1918 году, яшчэ да падпісаньня Берасьцейскага міру з бальшавіцкай Расеяй (3 сакавіка), Нямеччына перадала паўднёвую частку Беларусі Украінскай Народнай Рэспубліцы. У адказ на гэта, 9 сакавіка Другой Устаўной граматай тэрыторыя абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Дубровіца, аднак, у складзе Хвойніцкай воласьці апынулася ў часова створанай 15 чэрвеня Палескай губэрні з цэнтрам у Рэчыцы, з кастрычніка – у Мазыры. Ад 18 траўня тут дзейнічала «варта Украінскай Дзяржавы» гэтмана Паўла Скарападзкага^[10].

1 студзеня 1919 году, згодна з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі, Рэчыцкі павет увайшоў у склад Сацыялістычнай Савецкай Рэспублікі Беларусі, але 16 студзеня разам зь іншымі этнічна беларускімі тэрыторыямі быў далучаны да РСФСР. Паводле запіскі «Сведения о количестве учащихся школ Хойникской волости Речицкого уезда», на 8 сьнежня 1920 і на 15 красавіка 1921 году ў Дубровіцкай школе першай ступені (г. зн. пачатковай) было адпаведна 21 і 37 вучняў^[11].

Напярэдадні Вялікай Айчыннай вайны ў Дубровіцы налічвалася 88 двароў з 447 жыхарамі. У чэрвені 1943 году акупанты спалілі вёску і загубілі 52 жыхары^[12]. 40 вяскоўцаў загінулі на франтах.

Насельніцтва

• 2021 год — 47 двароў, 116 жыхароў^[13]

Заўвагі

1. Не з XIX ст., як пісаў С. В. Марцэлеў^[2]
2. Тут, напэўна, дапушчана памылка прачытаньня тэксту рэвізіі, бо ў ёй згаданая Людвіка з князёў Шуйскіх Прозарава, жонка абознага Караля.