Забалацьце (Пухавіцкі раён)

За́балацьце^[1] (таксама сустракаецца Забало́цьце, Лу́цішчы, мн.^[1]) — вёска ў Пухавіцкім раёне Менскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Пярэжырскага сельсавету.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Забалацьце.

Забалацьце
трансьліт. Zabalaccie
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Пухавіцкі
Сельсавет:	Пярэжырскі
Насельніцтва:	87 чал. (2009)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1713
Паштовы індэкс:	222843
СААТА:	6244848041
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	53°41′15″ пн. ш. 27°43′41″ у. д.
Забалацьце на мапе Беларусі ± Забалацьце Забалацьце
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Знаходзіцца за 36 км на паўднёвы захад ад раённага цэнтру, за 14 км ад чыгуначнай станцыі Талька на лініі Менск-Асіповічы.

Гісторыя

У канцы XVIII стагодзьдзя Забалацьце ўяўляла сабою сяло. У 1858 годзе вёска знаходзілася ў валоданьні Іскрыцкага. Школа граматы была адкрыта тут у 1884 годзе.

На пачатку ХХ ст. сяло ў Пярэжыцкай воласьці Ігуменскага павету Менскай губэрні, уласнасьць Ашторпаў.

Паводле перапісу 1897 году, вёска Забалацьце мела другую назву Луцішча, і на мясцовых могілках была капліца. У 1912 у вёсцы адкрыта народная вучэльня.

У Першую сусьветную вайну ў лютым — сьнежні 1918 году была пад акупацыяй войскаў кайзэраўскай Нямеччыне.

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.

У жніўні 1919 — ліпені 1920 вёска знаходзілася пад польскай уладай.

У 1925 г. пабудаваны цагельны завод. На 1933 годзе быў калгас "Чырвоны транспартнік".

З чэрвеня 1941 году да 4 ліпеня 1944 году вёска была пад нямецкай акупацыяй.

Насельніцтва

• 1816 год — 19 гаспадарак
• 1858 год — 157 жыхароў
• 1870 год — 170 жыхароў
• 1897 год — 378 чал., 56 двароў
• пачатак XX ст.— 61 двор, 469 жыхароў
• 1917 год — 442 чалавек, 78 двоў (вёска); 6 чалавек (чыгуначная станцыя)
• 1960 год — 289 чалавек
• 2002 год — 38 двароў, 60 жыхароў
• 2009 год — 87 чалавек^[2]
• 2012 год — 70 чалавек, 34 двары

Асобы

• Іван Крук — беларускі навуковец ў галіне таваразнаўства.
• Міхаіл Рудовіч (1900—1920) — адзін з арганізатараў і кіраўнікоў бальшавіцкага партызанскага руху на тэрыторыі Пухавіцкага раёну падчас знаходжаньня там польскага войска
• Міхаіл Каўнацкі — ваяр-інтэрнацыяналіст

Страчаная спадчына

• Царква (узгадваецца ў 1880 г.).
• Капліца (узгадваецца ў 1897 г.).