Казімірава (Жлобінскі раён)

Казімі́рава^[1], Казіме́раў — вёска ў Беларусі, каля ракі Добасны. Уваходзіць у склад Малевіцкага сельсавету Жлобінскага раёну Гомельскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 87 чалавек. Знаходзіцца за 12 км на захад ад Жлобіна, за 105 км ад Гомелю, за 3 км на паўднёвы ўсход ад аднайменнай чыгуначнай станцыі.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Казімірава.

Казімірава лац. Kazimirava
Першыя згадкі:	XVIII стагодзьдзе
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Жлобінскі
Сельсавет:	Малевіцкі
Насельніцтва:	87 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2334
СААТА:	3218836026
Нумарны знак:	3
Геаграфічныя каардынаты:	52°54′25″ пн. ш. 29°50′5″ у. д.
Казімірава на мапе Беларусі ± Казімірава Казімірава
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Казімераў — даўняе мястэчка гістарычнай Рэчыччыны (Панізоўя). Сярод мясцовых славутасьцяў вылучалася збудаваная ў стылі барока драўляная царква Прачыстай Багародзіцы пры аднайменным манастыры, помнік архітэктуры XVIII ст.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Казімераў у 1713 годзе заклаў падкаморы рэчыцкі Казімер Юдзіцкі, які назваў мястэчка ў свой гонар. Ён жа заснаваў тут праваслаўны манастыр у юрысдыкцыі Сьвятога Пасаду^[2].

Існавала таксама аднайменнае дзяржаўнае зямельнае ўладаньне, якое знаходзілася ў карыстаньні прыватнай асобы і ў 1765 годзе аб’ядноўвала 2 вёскі з 45 дварамі.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Царква Прачыстай Багародзіцы

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793 год) Казімераў апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Бабруйскім павеце Менскай губэрні. У 1832 годзе расейскія ўлады гвалтоўна далучылі тутэйшую праваслаўную царкву да Маскоўскага патрыярхату. На 1859 год у мястэчку было 33 двары^[3]. Па адкрыцьці ў лістападзе 1873 году руху па чыгунцы Асіпавічы — Гомель у Казімераве пачала дзеяць чыгуначная станцыя. На 1886 год у мястэчку было 12 крамаў, вадзяны і ветраны млыны. Паводле вынікаў перапісу 1897 году — 60 двароў, царква, юдэйскі малітоўны дом, заезны двор. Побач разьмяшчаўся аднайменны фальварак.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1918 годзе Казімераў занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Казімераў абвяшчаўся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі ён увайшоў ў склад Беларускай ССР^[4].

3 сакавіка 1920 году польскае войска, прарваўшы фронт каля вёскі Радуша, узяла Казімераў. Палякі расстралялі супрацоўнікаў вайсковага камісарыяту і чырвонаармейцаў — разам 23 чалавекі (пахаваныя ў брацкай магіле каля могілак). З 1921 году ў мястэчку працавала школа. З 20 жніўня 1924 да 16 ліпеня 1954 году Казімер быў цэнтрам аднайменнага сельсавету Жлобінскага раёну Бабруйскай (да 26 ліпеня 1930 году) акругі, з 20 лютага 1938 году Гомельскай вобласьці. На 1925 год — 61 двор. У 1930 годзе ў Казімераве арганізавалі калгас. Статус паселішча панізілі да вёскі. У часы Другой сусьветнай вайны Казімераў знаходзіўся пад нямецкай акупацыяй, некаторы час тут працавала друкарня Рагачоўскага падпольнага райкаму КП(б)Б; 73 жыхары вёскі загінулі на фронце.

У 1962 годзе да Казімерава далучылі вёску Жальвін, у 1966 годзе — Касагі. На 2004 год у вёсцы было 60 гаспадарак.

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XX стагодзьдзе: 1959 год — 165 чал. (паводле перапісу); 1999 год — 111 чал.
• XXI стагодзьдзе: 2004 год — 103 чал.^[5]; 2010 год — 87 чал.

Інфраструктура

У вёсцы працуюць фэльчарска-акушэрскі пункт, пошта.

Забудова

Плян складаецца з простай вуліцы, блізкай да мэрыдыянальнай арыентацыі, да якой на поўначы далучаюцца кароткія шыротныя вуліцы. Забудова драўляная, сядзібнага тыпу.

Эканоміка

Казімераў знаходзіцца ў складзе гаспадаркі з цэнтарам у вёсцы Малевічы.

Турыстычная інфармацыя

Страчаная спадчына

• Манастыр Прачыстай Багародзіцы (XVIII ст.)