Міхась Багун

Міхась Багун, сапраўднае імя Міхаіл Хведаравіч Блошкін (8 або 9 лістапада 1908, Менск, Расейская імпэрыя — 17 лютага 1938) — беларускі паэт, празаік, перакладчык. Псэўданімы і крыптанімы: Асака М; Багунец; М. Б.; Міх. Б.; Баг..

Міхась Багун
Асабістыя зьвесткі
Імя пры нараджэньні	Міхаіл Хведаравіч Блошкін
Псэўданімы	Асака М; Багунец; М. Б.; Міх. Б.; Баг.
Нарадзіўся	8 лістапада 1908(1908-11-08) Менск, Расейская імпэрыя
Памёр	17 жніўня 1938(1938-08-17) (29 гадоў)
Пахаваны	Каталіцкія фарныя могілкі
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, празаік, перакладчык
Гады творчасьці	з 1932
Мова	беларуская
Дэбют	1925
Творы ў Вікікрыніцах
Творы на сайце Knihi.com
Міхась Багун у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў сям’і службоўца. Скончыў курсы пры Менскім беларускім пэдагагічным тэхнікуме (1928). У 1929—1930 роках настаўнічаў у вёсцы Рожна Бягомельскага раёну. У 1931—32 працаваў у газэце «Чырвоная Полаччына». У 1932 вярнуўся ў Менск, дзе працаваў стыльрэдактарам Белдзяржвыдавецтва, у 1935—36 — літсупрацоўнік газэты «Літаратура і мастацтва»^[1]. Сябра Таварыства аматараў выпіць і закусіць.

Арыштаваны 4 лістапада 1936 року па ілжывым наводзе пісьменьніка Эдуарда Самуйлёнка, прыгавораны да 8 гадоў пазбаўленьня волі. 3 чэрвеня 1937 году Галоўная ўправа ў справах літаратуры і выдавецтваў Беларускай ССР (Галоўліт БССР) выдала Загад № 33 «Сьпіс літаратуры, якая падлягае канфіскацыі зь бібліятэк грамадзкага карыстаньня, навучальных установаў і кнігагандлю». Паводле Загаду, «усе кнігі» Міхася Багуна прадугледжвалася «спальваць»^[2]. Зьнясілены і хворы, памёр у перасыльным лягерным пункце ў сьнежні 1937 або ў лютым 1938 року^[3].

Рэабілітаваны Вярхоўным судом БССР 29 сьнежня 1954 року. Пасьмяротна прыняты ў Саюз пісьменьнікаў БССР.

Месца пахаваньня невядомае. У Горадні на каталіцкіх могілках па вул. Антонава побач з магілай ягонай маці Веры Яўхімаўны Блошкінай знаходзіцца сымбалічная магіла паэта.

Творчасьць

Вокладка зборніку вершаў Міхася Багуна „Рэвалюцыі“

Першы верш апублікаваў у 1925 року ў газэце „Беларуская вёска“. Ягоная лірыка рамантычна-акрыленая, жыцьцесьцьвярджальная, у сваёй рамантычнай творчасьці адгукаўся на падзеі ў краіне (зборнікі «Рэха бур», 1931, «Рэвалюцыі», 1932). Паэма «Крокі ў вяках» (1930) і некаторыя вершы напісаныя пад уплывам Уладзімера Маякоўскага^[1]. Паэма «Канчыта з-пад Таледа» (1936) пра грамадзянскую вайну ў Гішпаніі.

Пісаў апавяданьні для дзяцей («Жэнька», 1934).

Пераклаў на беларускую мову раманы Леаніда Первамайскага(ru) «Ваколіцы» (1931, з Зьмітром Астапенкам), Фёдара Панфёрава(ru) «Брускі» (1932, з Тодарам Кляшторным), Мікалая Астроўскага «Як гартавалася сталь(ru)» (1936); вершы Аляксандра Пушкіна, Уладзімера Маякоўскага, Эдуарда Багрыцкага й інш^[1].

Створаныя ім прыпеўкі шырока вядомыя ў народзе, увайшлі ў фальклёрныя зборнікі як народныя.

Бібліяграфія

• «Рэха бур» (зборнік вершаў, 1931);
• «Рэвалюцыі» (зборнік вершаў, 1932);
• «Жэнька» (апавяданьне, 1934);
• Выбранае. — Мн., 1961.