Рэкі Беларусі

Рэкі Беларусі — адкрытыя пастаянныя водныя патокі Беларусі, якія цякуць у распрацаваных рэчышчах і жывяцца за кошт сьцёку вадазбору.

Найдаўжэйшай ракой Беларусі быў Дняпро, а найкарацейшай — Скема ў Мядзельскім раёне, што мела даўжыню менш за 200 мэтраў. Агулам налічвалася каля 20 800 рэк сумарнай даўжынёй каля 90 600 км. Блізу 19 300 (93 %) рэк былі малымі з даўжынёй ад 5 да 10 км, 41 — сярэдняй з даўжынёй ад 101 да 500 км і 7 — буйнымі з даўжынёй звыш 500 км^[1].

Назва	Агульная даўжыня, км	На тэрыторыі Беларусі, км
Дняпро	2145	690
Дзьвіна	1020	328
Нёман	937	459
Заходні Буг	831	169
Прыпяць	761	495
Сож	648	493
Бярэзіна	613	613
Вяльля	510	276
Пціч	421	421
Шчара	325	325
Сьвіслач	297	297

Суднаходныя рэкі: Бярэзіна, Дзьвіна, Дняпро, Нёман, Прыпяць, Сож і іншыя.

Каналы

• Вікіпэдыя мае партал «Беларусь»

Рачную сетку дапаўняюць штучныя каналы: Агінскі, Аўгустоўскі, Бярэзінскі, Дняпроўска-Бужанскі.

На Дняпроўска-Бужанскім канале ажыцьцяўляецца суднаходзтва, астатнія каналы транспартнага значэньня ня маюць. У 1971 годзе пабудавана Вялейска-Менская водная сыстэма, даўжынёй каля 120 кілямэтраў. У раёнах масавага асушэньня зямель пракладзеныя мэліярацыйныя каналы.