Слабодка (Барысаўскі раён)

Слабо́дка^[3] — вёска ў Барысаўскім раёне Менскай вобласьці, на рацэ Рова, за 9 км на паўночны захад ад Забашавічаў. За 25 км на поўдзень ад гораду і чыгуначнай станцыі Барысаў, 75 км ад Менску. Слабодка ўваходзіць у склад Глівінскага сельсавету.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Слабодка.

Слабодка
трансьліт. Slabodka
Першыя згадкі:	18 стагодзьдзе
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Барысаўскі
Сельсавет:	Глівінскі
Вышыня:	180 м н. у. м.
Насельніцтва
колькасьць:	179 чал. (2010)
колькасьць двароў:	88 (2008)[1]
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 177
Паштовы індэкс:	222520[2]
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	54°4′12″ пн. ш. 28°33′36″ у. д.
Слабодка на мапе Беларусі ± Слабодка Слабодка

Гісторыя

Па пісьмовых крыніцах упершыню згадваецца ў Вялікім Княстве Літоўскім у 18 стагодзьдзі. Пад 1776 г. узгадваецца ў матэрыялах аб разьмежаваньні сёл. У 1778 г. вёска Слабада, 8 двароў, 38 жыхароў, карчма, уладаньне І. Аборскага. Ад 1793 г. ў Расейскай імпэрыі. У 1800 г. 18 двароў, 164 жыхары, вадзяны млын, "жалезны завод" (1 молат, 1 горан) і фальварак Слабодка (таксама меў назву Александроў). У 1897 г. вёска, 55 двароў, 355 жыхароў, хлебазапасная крама, капліца) і маёнтак (3 двары, 16 жыхароў, вадзяны млын, лесапільня), у Глівінскай воласьці Барысаўскага павету Менскай губэрні. У 1905 г. адкрыта земская школа. У 1917 г. у вёсцы 69 двароў, 457 жыхароў, у маёнтку 80 жыхароў. Працавалі кузьня, вадзяны млын, лесапільня і смалакурня. Зь лютага да сьнежня 1918 г. на тэр. акупаванай войскамі кайзэраўскай Нямеччыны. 28 траўня 2013 году разам зь іншымі населенымі пунктамі ліквідаванага Забашавіцкага сельсавету перададзеная ў склад Глівінскага сельсавету^[4].

Насельніцтва

• 1999 год — 234 чалавекі
• 2010 год — 179 чалавек

Інфармацыя для турыстаў

Страчаная спадчына

• Царква Сьв. Тройцы