Станіслаў Кезгайла (сын Яна)

Станіслаў Кезгайла (мянушка Рэкуць; каля 1450 — 1527^[2]) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Староста генэральны жамойцкі (з 1486) адначасна кашталян троцкі (1499—1522), гетман найвышэйшы (1501—1503) і кашталян віленскі (з 1522).

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Станіслаў Кезгайла.

Станіслаў Кезгайла

Герб «Задора»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 1450 Крожы, Жамойцкае староства, Вялікае Княства Літоўскае
Памёр	1527 Вільня, Вялікае Княства Літоўскае
Пахаваны	Касьцёл Сьвятых Станіслава і Ўладзіслава[1]
Род	Кезгайлы
Бацькі	Ян Кезгайла
Дзеці	Ян, Мікалай, Станіслаў, Барбара
Дзейнасьць	дыплямат

Пры падзеле бацькоўскіх маёнткаў атрымаў частку Дзевялтова, Крожаў і іншых на Жамойці, Мсьцібогаў, Ракаў, частку Бакштаў, паводле тэстамэнту цёткі Мілохны — частку Налібакаў і Дзераўную ў Менскім павеце. Ад вялікага князя Аляксандра атрымаў Зэльву ў Ваўкавыскім павеце, сёлы ў Любашанскім старостве, праз шлюб — Палачаны, Лужаны і Занарач у Ашмянскім павеце^[3].

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Кезгайлаў гербу «Задора», сын Яна, кашталяна віленскага. Меў брата Мікалая.

Ажаніўся зь Ядвігай, дачкой Алехны Судзімонтавіча. У шлюбе меў сыноў Мікалая, Яна і Станіслава, а таксама дачку Барбару, якая выйшла за Яна Забярэзінскага.