Фламэнгу Рыю-дэ-Жанэйру

«Фламэ́нгу» (па-партугальску: Clube de Regatas do Flamengo) — бразыльскі футбольны клюб з гораду Рыю-дэ-Жанэйру. Быў заснаваны ў 1895 годзе як вясьлярскі клюб і згуляў свой першы афіцыйны матч у 1912 годзе. Традыцыйнымі для «Фламэнгу» ёсьць чырвона-чорныя паласатыя кашулі зь белымі шортамі, а таксама чырвона-чорныя паласатыя шкарпэткі. Свае хатнія матчы «Фламэнгу», як правіла, праводзіць на стадыёне Маракана, які таксама зьяўляецца нацыянальным стадыёнам зборнай Бразыліі. «Фламэнгу» зарэкамэндаваў сябе як адзін з самых пасьпяховых спартовых клюбаў Бразыліі ў XX стагодзьдзі, атрымаўшы шэраг перамог у Лізе Карыёка, галоўным спаборніцтве штату Рыю-дэ-Жанэйру. Пасьля стварэньня чэмпіянату Бразыліі ў 1959 годзе «Фламэнгу» працягваў пасьпяховыя выступы, ня толькі на ўзроўні штату, але і на нацыянальным узроўні. У 1981 і 2019 гадох клюб станавіўся ўладальнікам Кубку Лібэртадорэс, галоўным клюбым першынстве Паўднёвай Амэрыцы. У 1981 годзе «Фламэнгу» стаў уладальнікам Міжкантынэнтальнага кубку, калі з буйным лікам атрымаў перамогу над ангельскім «Лівэрпулам» зь лікам 3:0. Галоўную ролю ў той перамозе згуляў легендарны гулец клюбу Зыку. Прынцыповымі супернікамі клюбу ёсьць іншыя клюбы з Рыю-дэ-Жанэйру, як то «Флумінэнсі», «Батафогу» і «Вашку да Гама».

Фламэнгу
Поўная назва	Clube de Regatas do Flamengo
Заснаваны	1895
Горад	Рыю-дэ-Жанэйру, Бразылія
Стадыён	Маракана Умяшчальнасьць: 78 838
Прэзыдэнт	Радолфу Ландым[d][1]
Галоўны трэнэр	Філіпэ Луіс Касьмірскі[2]
Чэмпіянат	Сэрыя A
· 2024	3 месца
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы flamengo.com.br (парт.)​ (анг.)

«Фламэнгу» ёсьць самым папулярным клюбам у Бразыліі, які налічвае больш за 30 мільёнаў прыхільнікаў на 2018 год^[3]. Па стане на 2017 год «Фламэнгу» быў самым заможным футбольным клюбам Бразыліі з гадавым прыбыткам у 163,04 млн эўра^[4], а ацэначны кошт клюбу складаў больш за 425,21 млн эўра^[5].

Гісторыя

«Фламэнгу» быў заснаваны 17 лістапада 1895 году групай весьляроў, якія сабраліся ў маёнтку сябра клюбу Нэстара дэ Баруса на пляжы Фламэнгу ў Рыю-дэ-Жанэйру. У канцы XIX стагодзьдзя веславаньне было элітным відам спорту вышэйшай сярэдняй клясы ў рэгіёне, і група спадзявалася ўразіць маладых жанчынаў з найвышэйшага грамадзтва гораду, стварыўшы вясьлярны клюб. Спачатку сябры маглі дазволіць сабе толькі патрыманы човен пад назовам «Фэруза», якую трэба было цалкам перабудаваць, перш чым яе можна было выкарыстоўваць у спаборніцтвах. Каманда дэбютавала 6 кастрычніка 1895 году, калі яны адплылі ад мыса Кажу ў бок пляжу Фламэнгу. Аднак моцны вецер перакуліў човен, і весьляры ледзь не патанулі. Іх выратавала рыбацкая лодка пад назовам «Леал». Пазьней, калі «Фэруза» была на рамонце, яе скралі і больш аніколі не знайшлі. Група ашчадзіла грошы, каб купіць новы човен пад назовам «Этуаль», якую перайменавалі ў «Скіру».

Футбольная каманда «Фламэнгу» ў 1912 годзе.

Футбольная каманда «Фламэнгу» была створаная толькі пасьля таго, як група зь дзесяці незадаволеных сябраў з «Флумінэнсі» аддзялілася ад гэтага клюбу праз спрэчку ў кіраваньні^[6]. Гульцы пастанавілі далучыцца да «Фламэнгу», бо капітан каманды Албэрту Боргерт таксама быў весьляром «Фламэнгу». Акрамя таго, стварэньне іншай спартовай сэкцыі ў «Фламэнгу» было пераважнейшым, чым далучэньне да футбольных супернікаў «Батафогу» або цалкам ангельскага клюбу «Пайсанду». Новыя сябры былі залічаныя да таварыства 8 лістапада 1911 году. Прапанова супраць удзелу клюбу ў футбольных турнірах была высунутая на галасаваньне, але была адхіленая, і ў выніку сябры афіцыйна стварылі новую футбольную сэкцыю клюбу 24 сьнежня 1911 году. Новая каманда трэнавалася на пляжы Расэл і паступова здабывала падтрымку мясцовых жыхароў, якія пільна сачылі за трэнавальнымі матчамі. Першы афіцыйны матч быў зладжаны 3 траўня 1912 году і быў адзначаны буйной перамогай зь лікам 16:2. Першы матч «Фламэнгу» супраць «Флумінэнсі», які паклаў пачатак суперніцтву Фла-Флу, адбыўся 7 ліпеня таго ж году. У тым жа годзе «Фламэнгу» заняў другое месца ў чэмпіянаце штату Рыю-дэ-Жанэйру.

Склад каманды ў 1934 годзе.

У 1914 годзе клюб упершыню стаў пераможцам лігі штату, паўтарыўшы вынік праз год. У 1933 годзе каманда выправілася ў свой першы тур па-за межы Бразыліі, згуляўшы матчы ў Мантэвідэо і Буэнас-Айрэсе^[7]. 14 траўня таго ж году дружына правяла свой апошні матч у якасьці аматарскай каманды, перамогшы «Рывэр»^[8], пасьля чаго клюб набыў прафэсійны статус. Мясцовы рэклямнік Жузэ Бастус Падыльля быў абраны прэзыдэнтам клюбу ў 1934 годзе і працаваў на гэтай пасадзе да 1937 году. За ягоны час клюб значна павялічыў сваю папулярнасьць як у Рыю-дэ-Жанэйру, гэтак і ва ўсёй Бразыліі. У 1937 годзе «Фламэнгу» пагадзіў вугорскага трэнэра Ізыдара Кюршнэра, які ўвёў у Бразылію сыстэму гульні WM ды іншыя эўрапейскія інавацыі, як то трэнаваньні безь мяча і больш абарончы ды кантраляваны стыль гульні. Папулярнасьць «Фламэнгу» між іншым вырасла падчас Другой сусьветнай вайны, калі хаўрусьнікі Бразыліі, ЗША, усталявалі дзьве магутныя антэны ў Натале і Бэлене на поўначы Бразыліі дзеля перахопу варожых радыёсыгналаў^[9]. Яны таксама дазволілі жыхарам паўночных і паўночна-ўсходніх рэгіёнаў прымаць радыётрансьляцыі футбольных матчаў. Ключавым гульцом той каманды быў Зызыньню, які лічыцца першым «ідалам» клюбу.

Сэзон 1981 году стаў знакавым у гісторыі «Фламэнгу»^[10]. Футбалісты пракрочылі праз паўфінал групавога этапу Кубка Лібэртадорэс, атрымаўшы чатыры перамогі ў чатырох матчах^[11]. У фінале яны сустрэліся з чылійскім клюбам «Кабрэлёа», які таксама быў дэбютантам турніру. У першым фінале на Маракане бразыльцы перамаглі зь лікам 2:1 дзякуючы двум галам Зыку. На наступным тыдні на Нацыянальным стадыёне ў Сант’яга госьці зазналі паразу зь лікам 1:0, прапусьціўшы гол з штрафнога ўдару^[12][13][13]. Пры роўнай колькасьці галоў трэці матч быў згуляны на нэўтральнай пляцоўцы на стадыёне Сэнтэнарыё ў Мантэвідэо^[13]. Зыку правёў два галы ў першым тайме, забясьпечыўшы перамогу ў гульні і тутыл сваёй камандзе.

Дасягненьні

Адная з галоўных зорак клюбу ўсіх часоў — Зыку.

• Чэмпіён Бразыліі: 7

1980, 1982, 1983, 1992, 2009, 2019, 2020

• Кубак Бразыліі: 5

1990, 2006, 2013, 2022, 2024

• Супэркубак Бразыліі: 3

2020, 2021, 2025

• Чэмпіён штату Рыю-дэ-Жанэйру: 39

1914, 1915, 1920, 1921, 1925, 1927, 1939, 1942, 1943, 1944,

1953, 1954, 1955, 1963, 1965, 1972, 1974, 1978, 1979 (адмысловы), 1979,

1981, 1986, 1991, 1996, 1999, 2000, 2001, 2004, 2007, 2008,

2009, 2011, 2014, 2017, 2019, 2020, 2021, 2024, 2025

• Турнір Рыю-Сан-Паўлу: 1

1961

• Кубак Лібэртадорэс: 2

1981, 2019

• Міжкантынэнтальны кубак: 1

1981

• Рэкопа Паўднёвай Амэрыкі: 1

2020

• Кубак Мэркасур: 1

1999

Склад

Актуальны на 17 верасьня 2025 году

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 1 Бр Агустын Росі  1995 2 Аб Гільерма Варэля  1993 3 Аб Леў Ортыс  1996 4 Аб Леў Пэрэйра  1996 5 ПА Эрык Пульгар  1994 6 Аб Айртан Лукас 1997 7 Нап Луіс Араужу  1996 8 ПА Сауль Ньігес 1994 9 Нап Пэдру  1997 10 ПА Джорджыян дэ Араскаэта 1994 11 Нап Эвэртан Саарэс  1996 13 Аб Данілу 1991 15 ПА Хорхэ Караскаль  1998 16 Нап Самуэл Ліну  1999 17 Аб Матыяс Віньня  1997 18 ПА Нікаляс дэ ля Крус  1997

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 21 ПА Жаржыньню 1991 22 Аб Эмэрсан  1999 23 Нап Жуніньню  1996 25 Бр Матэўс Куньня 2001 26 Аб Алекс Сандру 1991 27 Нап Бруну Энрыке  1990 29 ПА Алан Радрыгес  1997 30 Нап Мікаэл  1996 33 Аб Клейтан  2003 49 Бр Дыёгу Алвэс 2004 50 Нап Гансалё Плята  2000 52 ПА Эвэртан Араужу  2003 61 Аб Жуан Віктар 2007 64 Нап Волес Ян  2005 — Аб Паблу  1991