Францішак Браніслаў Міцкевіч

Францішак Браніслаў Міцке́віч (польск. Franciszek Bronisław Mickiewicz; 1796^[a], Наваградак Наваградзкага павету Слонімскай губэрні, Расейская імпэрыя — 13 лістапада 1862, Ражнова, гміна Абарнікі, Прускае каралеўства (сёньня — Велікапольскае ваяводзтва, Польшча) — удзельнік паўстаньня 1830—1831 гадоў, старэйшы брат Адама Міцкевіча.

Ня варта блытаць з Францішкам Міцкевічам — пляменьнякам Адама і Францішка Браніслава Міцкевічаў.

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Міцкевіч.

Францішак Міцкевіч
лац. Francišak Branisłaŭ Mickievič

Franciszek Bronisław Mickiewicz
Францішак Міцкевіч на сьмяротным ложы
Герб «Порай»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1796 Наваградак Наваградзкага павету Слонімскай губэрні, Расейская імпэрыя
Памёр	13 лістапада 1862 Ражнова
Пахаваны	Ражнова[d]
Род	Міцкевічы
Бацькі	Мікалай Міцкевіч Барбара з Маеўскіх
Жонка	Людвіка Альшэўская
Дзеці	Антоні Тадэвуш Міцкевіч
Рэлігія	рыма-каталік
Дзейнасьць	пісьменьнік
Рэгаліі
Ордэн Virtuti Militari

Паходжаньне

Бацька Францішка Мікалай выводзіў сваё паходжаньне са шляхецкага роду Рымвідаў-Міцкевічаў гербу «Порай», заснавальнікам якога нібыта быў літоўскі баярын Рымвід^[2]. Брат Францішка Адам Міцкевіч пісаў аб баярыне Рымвідзе ў сваёй «Гражыне». Аднак дваранства Рымвідаў-Міцкевічаў не было прызнана й зацьверджана ў Расейскай імпэрыі, бо Міцкевічы не прадставілі слушных доказаў^[3]. Маці паэта, Барбара, якая мела сястру-блізьніцу Марыяну, нарадзілася ў 1768 годзе^[4], паходзіла з роду Маеўскіх гербу «Стары конь», у Наваградзкім ваяводзтве вядомым зь сярэдзіны XVII ст. Яе бацькамі былі Матэвуш Маеўскі, які пад канец жыцьця быў эканомам у маёнтку Чомбраў, які належаў Вузлоўскім, і Кацярына-Ганна з Арэшкаў, дачка наваградзкага ротмістра Юзэфа Арэшкі.

Жыцьцяпіс

Прымаў удзел у Лістападаўскім паўстаньні ў званьні падпаручніка^[1]. Падчас паўстаньня быў прызначаны паўстанцкім кіраўніком Наваградку. Удзельнічаў у бітвах пад Варшавай, атрымаў званьне паручніка, быў узнагароджаны Срэбным Крыжам ордэну Virtuti Militari^[1]. З пашпартам памерлага паўстанца Юстына Поля змог перайсьці мяжу з Прусіяй, пасьля чаго быў інтэрнаваны пад Мальбаркам^[1]. За ўдзел у паўстаньні Міцкевічы страцілі фальварак Завосьсе й дом у Наваградку, якія былі канфіскаваны расейскай уладай.

Некаторы час жыў у Лукаве, а пазьней ад 1859 у Ражнове, дзе памёр у 1862 г.^[1] Быў пахаваны ў мясцовым касьцёле^[1]. Аўтар успамінаў, вядомых, як крыніца да біяграфічных зьвесткаў аб Адаме Міцкевічу. Паводле сучасьнікоў быў гарбатым^[1].

Літаратура

• Franciszek Mickiewicz Pamiętnik Franciszka Mickiewicza. — Lwów [etc.]: Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1923. — С. 78.
• Paweł Anders: Nad Wełną i Małą Wełną. Wydawnictwo Poznańskie, 1974, s. 45. ISBN 83-210-0244-7.

Заўвагі

1. Польскі дасьледнік-краязнаўца Павал Андэрс падае год нараджэньня Францішка Міцкевіча, як 1795 г.^[1].