Цыпрыян Павал Бжастоўскі

Цыпрыян Павал Бжастоўскі (1612, Міхайлішкі, Гарадзенскі павет — 8 чэрвеня 1688, Варшава) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, дыплямат. Рэфэрэндар (1650—1681) і пісар вялікі літоўскі (1657—1672), кашталян (1681—1684) і ваявода троцкі (з 1684)^[1].

Цыпрыян Павал Бжастоўскі

Герб «Стрэмя»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1612(1612) Міхайлішкі
Памёр	8 чэрвеня 1688 Варшава
Пахаваны	Касьцёл Сьвятога Яна
Род	Бжастоўскія
Бацькі	Ян Бжастоўскі Катажына Чарніцкая[d]
Дзеці	Эмануэль Бжастоўскі[d], Канстантын Казімер Бжастоўскі, Ян Уладзіслаў Бжастоўскі[d] і Антоні Бжастоўскі[d]
Дзейнасьць	дыплямат

Быў старостам мядзельскім, ашмянскім, субоцкім, аранскім, азяцкім, даўгоўскім, быстрыцкім.

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Бжастоўскіх гербу «Стрэмя», сын Яна, палкоўніка войска Вялікага Княства Літоўскага, і Кацярыны з Чарніцкіх. Адукацыю атрымаў у Віленскай акадэміі. Служыў пры двары канцлера вялікага літоўскага Альбрэхта Радзівіла. У 1640—1650 гадох быў рэгентам вялікай канцылярыі.

У 1642 годзе атрымаў урад стольніка віленскага, як дэпутат ад Упіцкага павету ўдзельнічаў у падпісаньні эклекцыі (абраньні) караля і вялікага князя Яна Казімера. У 1645 годзе атрымаў урад пісара дэкрэтавага, у 1650 годзе — рэферэндара вялікага літоўскага, у 1650 годзе — пісара вялікага літоўскага. У 1674 годзе быў электарам Яна Сабескага з Ашмянскага павету, хоць першапачаткова выступаў за кандыдатуру сына маскоўскага гаспадара Фёдара Аляксеевіча. У 1681 годзе стаў кашталянам троцкім. Атрымаў прызначэньне ад Яна Казімер на агляд цела Сьвятога Казімера. З 1684 году — ваявода троцкі.

Нааднаразова абіраўся паслом на соймы, а таксама кіраваў дачыненьнямі з Маскоўскай дзяржавай. Удзельнічаў у перамовах з маскоўскімі пасламі ў Нямежы ў 1658 годзе, у Андросаве ў 1663—1664 гадох, у складаньні Андросаўскага замірэньня 1667 году ў час вайны з Маскоўскай дзяржавай 1654—1667 гадоў. У 1670 годзе за панесеныя страты ўлады выдалі яму 15000 польскіх злотых. Быў паслом у Маскву ў 1671—1672 і 1679 гадох. Ад маскоўскага гаспадара атрымаў багата аздоблены абраз Найсьвяцейшай Багародзіцы, які потым падараваў менскім езуітам (яго сын Антон быў рэктарам Менскай езуіцкай калегіі).

Ажаніўся з Барбарай Дунін-Раецкай. У шлюбе нарадзіліся дзеці:

• Эмануэль (?—1689), пісар вялікі літоўскі
• Канстантын Казімер (1644—1722) — біскуп смаленскі i віленскі
• Ян Уладзіслаў (1644—1722) — кашталян троцкі
• Антоні (1666—1718) — езуіт, рэктар Менскага езуіцкага калегіюму
• Тэрэза (?—1721), жонка кашталяна віцебскага Марцыяна Міхала Агінскага

Спачыў ў Вільні ў касьцёле Сьвятога Яна. Пры жыцьці вёў дыярыюшы пасольстваў, зьбіраў лісты, рэляцыі і інш. дакумэнтальныя крыніцы. Па ім засталося 13 тамоў дакумэнтальнага матэрыялу, якія адышлі каралю і вялікаму князю Станіславу Аўгусту Панятоўскаму. Лёс збору невядомы.