Станіслаў Чупурна

Станіслаў Чупурна (? — 1411) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, першы маршалак земскі (1407^[1]).

Станіслаў Чупурна
лац. Stanisłaŭ Čupurna

Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	XIV стагодзьдзе Вялікае Княства Літоўскае
Памёр	1411(1411)
Дзейнасьць	дзяржаўны дзяяч, дыплямат

Відаць, валодаў Табарышкамі каля Салечнікаў (у крыжацкім помніку «Паведамленьні аб літоўскіх дарогах» упамінаецца Czapornedorff паміж Рудамінай і Салечнікамі, ля ракі Мерачы)^[2][3].

Імя

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Czupurna et Mylone marschalcis curie nostre (2 лютага 1395 году)^[4]; Czupornen marschalk (23 красавіка 1398 году)^[5]; Czapurne, hofemarschalk des vorgenanten fursten und herren Allexandri^[6], Czapurno, marscbalcus curiae supradicti domini Alexandri ducis^[7] (12 кастрычніка 1398 году); Czhwpurna marschalco (18 студзеня 1401 году)^[8]; Czupurna (17 жніўня 1404 году)^[9]; Stanislao alias Czupurna terre Lithwanie marschalcis (13 студзеня 1407 году)^[10]; Czupurna nostro curiae marsalco (25 студзеня 1408 году)^[11]; Stanislao alias Czupurna (23 траўня 1409 году)^[12]; Stanislao alias Czupurna nostre curie marschalko (16 лютага 1410 году)^[13]; Stanczslaw andirs Czupurna (26 траўня 1410 году)^[14]; Stanislaus dictus Czvpvrna (6 сьнежня 1410 году)^[15]; Stanislai alias Czupurna marschalci terre Lituanie (1 лютага 1411 году)^[16].

Біяграфія

Зь літоўскага баярскага роду. Упершыню ўпамінаецца ў данацыі вялікага князя Вітаўта Віленскай катэдры ад 1395 году. Відаць, быў блізкім сябрам Вітаўта.

12 кастрычніка 1398 году падпісаў Салінскі мір з крыжакамі. Быў адным з аўтараў Віленска-Радамскай уніі (1401 год). У 1407 годзе ўпамінаецца як маршалак земскі. У 1410 годзе ў сваім Салечніцкім маёнтку (in Solcznik in curia nostra) выдаў данацыйны дакумэнт віленскім францішканам^[2]. Браў удзел у падпісаньні Торунскага міру (1411 год).

Мова і культура

Асноўныя артыкулы: Ліцьвіны і Русіны

У сваёй лацінскай грамаце ад 1410 году ўжыў «народны» тэрмін «устаўнае» (dictam stawne)^[17]. Гэта адпавядае многім іншым тагачасным лацінскім граматам літоўскіх князёў і баяраў, дзе з азначэньнем «народны» («гутарковы») падаваліся менавіта беларускія словы^[18].

Змацаваў дакумэнт Вітаўта для Тэўтонскага ордэну ад 14 кастрычніка 1398 году пячацьцю з рускім надпісам^[19][20]:

ЧОПУРНО • РОДИМОВИЧА

Да дакумэнту ад 26 траўня 1410 году прывесіў пячаць зь іншым надпісам^[21]:

+ ЧОПУРНА РОДИМОВИЧ П