Чырвоная Слабада (Маласавінскі сельсавет)

Чырво́ная Слабада́^[2] — вёска ў Дубровенскім раёне Віцебскай вобласьці. Уваходзіць у склад Маласавінскага сельсавету.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Чырвоная Слабада (неадназначнасьць).

Чырвоная Слабада
трансьліт. Čyrvonaja Slabada
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Віцебская
Раён:	Дубровенскі
Сельсавет:	Маласавінскі
Насельніцтва:	20 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2137
Паштовы індэкс:	211057[1]
СААТА:	2224833051
Нумарны знак:	2
Геаграфічныя каардынаты:	54°35′8.3″ пн. ш. 30°50′10.9″ у. д.
Чырвоная Слабада на мапе Беларусі ± Чырвоная Слабада Чырвоная Слабада

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Вёска Чырвоная Слабада ў складзе Аршанскага павету Віцебскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага вядома як Дурная Слабада з XVIII стагодзьдзя ва уласнасьці Касьцёла Найсьвяцейшай Тройцы і кляштара трынітарыяў у Воршы, маёнтак Расасна.^[3]

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай 28 траўня 1772 году Чырвоная Слабада ў складзе Расейскай імпэрыі, у Аршанскім павеце Магілёўскай губэрні. 9 кастрычніка 1772 году ўтворана Аршанская правінцыя. З 22 сакавіка 1777 году да 10 студзеня 1778 году ў складзе Аршанскага павету Магілёўскай губэрні (Магілёўскае намесьніцтва, 10 студзеня 1778 — 12 сьнежня 1796). З 12 сьнежня 1796 па 27 лютага 1802 году Аршанскім павеце Беларускай губэрні. З 27 лютага 1802 году Чырвоная Слабада ў Аршанскім павеце Магілёўскай губэрні.

26 сьнежня 1861 году мястэчка Горкі перавялі ў стан павятовага гораду і ўтварылі з частак Аршанскага, Магілёўскага і скасаванага Копыскага паветаў Горацкі павет. Чырвоная Слабада апынулася ў складзе Дубровенскай воласьці Горацкага павету.^[4]

У 1910 годзе сяляне валодалі 308 дзесяцінамі зямлі, царква — 45 дзесяцінамі зямлі. Князь Яўген Адольф Любамірскі^[5][a] валодаў 320 дзесяцінамі зямлі і карчмой (Карчма Дурная) на старым шляху з Воршы ў Смаленск.^[6] Два разы на год ладзіліся кірмашы.

Насельніцтва

• XIX стагодзьдзе: 1857 год — 122 чалавекі^[7]. 1897 год — 37 дамоў, 256 чалавек.
• XX стагодзьдзе: 1910 год — Сяло: 60 дамоў, 176 мужчын, 174 жанчыны; Карчма Дурная: 1 дом, 3 мужчыны, 2 жанчыны ^[6]; 1999 год — 46 чалавек.
• XXI стагодзьдзе: 2010 год — 20 чалавек;

Страчаная спадчына

• Мікалаеўская царква. К царкве былі прыпісаны вёскі Гуракі, Ваўкулакава, Хандогі.^[3][7][6][8]

Заўвагі

1. Яўген Адольф Любамірскі (17.06.1825, Дуброўна — 15.09.1911, Крушына, Сылескае ваяводзтва, Польшча; па-польску: Eugeniusz Adolf ks. Lubomirski z Lubomierza h. Drużyna) сын князя Яўгена Любамірскага(13.09.1789 — 1834; па-польску: Eugeniusz ks. Lubomirski z Lubomierza h. Drużyna), унук князя Францішка Ксаверыя Любамірскага (1747—1819, Дуброўна; па-польску: Franciszek Ksawery Lubomirski). Першы шлюб (04.05.1850, Варшава) з дачкой Канстанціна Любамірскага Крыстынай Любамірскай (28.11.1825 — 06.11.1851; па-польску: Krystyna ks. Lubomirska z Lubomierza h. Drużyna). Другі шлюб (05.06.1859, Варшава) з графіняй Ружай Замойскай (29.07.1836 — 12.10.1915 Вільня; па-польску: Róża hr. Zamoyska z Zamościa h. Jelita)