Юры Караль Глябовіч

Юры Караль Глябовіч (1603/1605? — 18 красавіка 1669, Заслаўе) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Падстолі вялікі літоўскі (1639—1643), ваявода смаленскі (1643—1653), староста генэральны жамойцкі (1653—1668), ваявода віленскі (з 1668).

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Юры Глябовіч.

Юры Караль Глябовіч

Герб «Ляліва»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1605
Памёр	18 красавіка 1669 Заслаўе
Род	Глябовічы
Бацькі	Мікалай Глябовіч Марцыбэла з Корацкіх
Жонка	Кацярына з Радзівілаў
Дзеці	Марцыбэла, Крыстына Барбара
Дзейнасьць	дыплямат

Быў старостам аніктанскім і радашкавіцкім (абодва з 1633)^[1].

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Глябовічаў гербу «Ляліва», сын Мікалая, кашталяна віленскага, і Марцыбэлы з Корацкіх. Апошні мужчына з роду.

Кацярына з Радзівілаў

Палітычную кар’еру пачаў у чэрвені 1639, калі атрымаў пасаду каралеўскага падчашага. Па прызначэньні ваяводам смаленскім нямала часу прысьвяціў умацаваньню фартыфікацыяў Смаленску, часова пакінуў праз гэта палітычныя справы ў Вільні, Кракаве і Варшаве.

У сакавіку 1644 і ў 1645 актыўна ўдзельнічаў у паседжаньнях Сэнату Рэчы Паспалітай. У часы безкаралеўя прыехаў у Кракаў толькі ў лістападзе, каб узяць удзел у выбарах і падпісаць элекцыю Яна Казімера. У часе каранацыйнага сойму ўздымаў пытаньне абароны Смаленску. У 1650 удзельнічаў у працы створанай у Вільні камісіі датычна пытаньняў фінансаваньня войска ВКЛ. У 1651 быў камісарам пры складаньні міру з казакамі ў Белай Царкве, а потым у перамовах з казакамі ў 1659.

У вайну з Маскоўскай дзяржавай (1654—1667) удзельнічаў у абароне ВКЛ. У 1655 прыняў пратэктарат Швэцыі, калі ў ліку іншых падпісаў Кейданскую унію. Пазьней, як камісар удзельнічаў у дыпляматычных і мірных перамовах з Маскоўскай дзяржавай (1660, 1662, 1664). З 1659 знаходзіўся ў перапісцы з Багуславам Радзівілам з нагоды літоўскіх уладаньняў апошняга. У складзе дэлегацыі Рэчы Паспалітай падпісаў Андрусаўскае замірэньне ў студзені 1667, і, як адзначаюць сучасьнікі, адыграў значную ролю ў яго складаньні. На перамовах прытрымліваўся пазыцыі кампрамісу з Масквой, хоць з стратай Смаленску і Дарагабужа губляў значную частку спадчынных ўладаньняў.

Ажаніўся ў 1640 з Кацярынай, дачкой Крыштапа Радзівіла, гетмана вялікага літоўскага. У шлюбе меў дачок Марцыбэлу, жонку князя Марцыяна Агінскага, і Крыстыну, жонку Казімера Яна Сапегі.