Ягор Марціновіч

беларускі журналіст From Wikipedia, the free encyclopedia

Ягор Марціновіч
Remove ads

Яго́р Алякса́ндравіч Марціно́віч (нар. 3 верасьня 1988, Менск, БССР, СССР) — беларускі журналіст, галоўны рэдактар выданьня «Наша Ніва», палітычны вязень рэжыму Лукашэнкі.

Хуткія факты Дата нараджэньня, Месца нараджэньня ...
Remove ads

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям’і пісьменьнікаў Алеся Марціновіча й Тацьцяны Мушынскай(be). Мае брата Дзяніса, гісторыка й журналіста. Скончыў Ліцэй Беларускага дзяржаўнага ўнівэрсытэту (2006), факультэт журналістыкі БДУ (2011).

З 2009 году працуе ў газэце «Наша Ніва». З 1 сакавіка 2017 году ейны галоўны рэдактар[1].

Пры Марціновічу выданьне зрабіла стаўку на інтэрнэт. З 1 ліпеня 2016 году «Наша Ніва» стала выходзіць у фармаце штомесячніка на 24 старонках, галоўная ўвага надаецца разьвіцьцю інтэрнэт-партала. Навіны на сайце даступны ў дзьвух вэрсіях (на беларускай і расейскай мовах). У чэрвені 2018 году спыніўся рэгулярны выхад папяровай газэты, «Наша Ніва» існуе толькі ў электроннай форме як партал (у траўні 2018 году яго наведалі 475 тысячаў карыстальнікаў, якія прачыталі 7,1 мільёна старонак)[2].

Remove ads

Палітычны перасьлед

Са жніўня 2020 году доступ да сайту «Нашай Нівы» «nn.by» на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь быў заблякаваны з-за асьвятленьня парталам пратэстаў у Беларусі[3]. 25 лістапада пасьля трох месяцаў улады разблякавалі сайт «Нашай Нівы», першы з сотні забароненых рэсурсаў.

23 верасьня 2020 году сілавікі рэжыму Лукашэнкі зладзілі ператрус на кватэры Марціновіча й канфіскавалі ўсе тэхнічныя прылады й носьбіты інфармацыі[4]. Яго дапыталі ў Сьледчым камітэце, пасьля чаго ён тры дні сядзеў у адзіночнай камэры[4]. Акрамя таго, супраць яго была ўзбуджана крымінальная справа за паклёп[4]. Міжнародная арганізацыя «Рэпартэры бязь межаў» раскрытыкавала гэтую палітыку ў дачыненьні да «Нашай Нівы»[4].

8 ліпеня 2021 году ў памяшканьні, дзе працавала рэдакцыя, а таксама ў кватэрах і дамах супрацоўнікаў «Нашай Нівы» адбыліся ператрусы[5]. Былі затрыманыя Марціновіч, кіраўнік аддзелу рэклямы Андрэй Скурко, галоўная бухгальтарка Вольга Раковіч і галоўны рэдактар дачынных часопісаў «Наша гісторыя», «Асьцярожна: дзеці!» і «Дуду» Андрэй Дынько[5][6]. Паводле інфармацыі рэдакцыі, галоўнага рэдактара зьбівалі па затрыманьні[7]. Былі часова затрыманыя яшчэ некалькі журналістаў «Нашай Нівы»[5].

У пачатку жніўня праваабаронца Андрэй Палуда расказаў са словаў Марціновіча, што яму «апранулі на галаву баксёрскі шлем і лупілі па галаве. Падчас ператрусу яго таксама білі. Нават калі ён хацеў выйсьці з аднаго пакоя ў той пакой, дзе праходзіў ператрус, — яго білі. Ён робіць крок — яму ўдар. Яму было дрэнна — і хуткую дапамогу [спачатку] не хацелі пускаць да сьледчага [які яго дапытваў пасьля ператрусу]»[8].

З моманту затрыманьня дамэннае імя перастала працаваць. Міністэрства інфармацыі Беларусі заблякавала доступ да сайту па заяве Генэральнай пракуратуры, пры гэтым рэдакцыі так і не паведамілі, якія парушэньні знайшлі дзяржорганы[5]. Пасьля разгрому ў Беларусі рэдакцыя «Нашай Нівы» зьехала за мяжу й пачала працу пад новым дамэнным імем «nashaniva.com».

12 ліпеня 2021 году сумеснай заяваю дзесяці арганізацыяў, у тым ліку «Вясны», Беларускай асацыяцыі журналістаў, Беларускага Хэльсынскага камітэту, Беларускага ПЭН-цэнтру, арыштаваныя супрацоўнікі «Нашай Нівы» былі прызнаны палітычнымі вязьнямі[9][10].

Пазьней Вольга Раковіч і Андрэй Дынько былі вызваленыя. Але Андрэй Скурко й Марціновіч застаюцца за кратамі. 29 ліпеня 2021 году стала вядома, што ім выставілі абвінавачваньне па ч. 2 арт. 216 КК (нанясеньне маёмаснай шкоды без прыкметаў раскраданьня групаю асобаў). Сэнс прэтэнзіяў у тым, што аплата за камунальныя паслугі памяшканьня была па тарыфах для фізасобаў, а трэба было плаціць па тарыфах для юрасобаў. Сьледчыя налічылі, што за чатыры гады прадпрыемству «Менэнэрга» быў нанесены ўрон у 3500 BYN. Само прадпрыемства з прэтэнзіямі ніколі не зьвярталася[11].

15 сакавіка 2022 году Андрэй Скурко і Ягор Марціновіч атрымалі па два з паловай гады калёніі за нявыплату камунальных паслугаў[12].

Remove ads

Узнагароды й прэміі

Сям’я

Жонка — журналістка Адар’я Гуштын.

Крыніцы

Вонкавыя спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads