Пётар Весялоўскі

Пётар Весялоўскі (? — па 10 верасьня 1619^[1]) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Падскарбі дворны (1590—1598), маршалак надворны (1598—1615) і вялікі літоўскі (з 1615).

Пётар Весялоўскі

Надмагільле Пятра Весялоўскага
Герб «Агончык»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	невядома
Памёр	1619(1619)
Пахаваны	Беластоцкі сабор[d]
Род	Весялоўскі
Бацькі	Пётар Весялоўскі Кацярына з Валовічаў
Жонка	Соф’я зь Любамірскіх
Дзеці	Крыштап
Дзейнасьць	дзяржаўны дзяяч

Трымаў Тыкоцінскае і Ковенскае (з 1592) і Васількаўскае (з 1603) староствы.

Біяграфія

Ю. Азямблоўскі, 1840

Прадстаўнік шляхецкага роду Весялоўскіх гербу «Агончык» зьменены, сын Пятра і Кацярыны з Валовічаў. Атрымаў адукацыю ў нямецкіх рэфармацыйных унівэрсытэтах, пазьней перайшоў у каталіцтва.

Займаў шэраг дзяржаўных пасадаў, у тым ліку каралеўскага сакратара. Быў адным з 6 прадстаўнікоў ад шляхецкага стану на канвакацыйным сойме 1573.

Збудаваў у Беластоку палац паводле праекту архітэктара Якуба Брэтвуса. Меў летнюю рэзыдэнцыю ў вёсцы Каменная каля Дубровы Беластоцкай. Фундаваў мураваны Фарны касьцёл ў Беластоку, а таксама касьцёл у Старой Каменнай. Апошні ў наш час зьяўляецца найстарэйшым драўляным збудаваньнем Падляшша.

У 1579 ажаніўся з Соф’яй Любамірскай, у шлюбе зь якой меў сына Крыштапа.