Іван Іосіфавіч Леановіч

Іван Іосіфавіч Леано́віч^[2] (18 красавіка 1929 — 6 кастрычніка 2018^[3]) — вучоны ў галіне дарожнага будаўніцтва і прамысловага транспарту, доктар тэхнічных навук (1974), прафесар (1970). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР (1981).

Іван Іосіфавіч Леановіч
Дата нараджэння	18 красавіка 1929(1929-04-18) ці 1929[1]
Месца нараджэння	Цырын, Навагрудскі павет, Навагрудскае ваяводства, Польская Рэспубліка
Дата смерці	6 кастрычніка 2018(2018-10-06)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	навуковец
Месца працы	Міністэрства вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі БССР Беларускі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт БНТУ
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук (1974)
Навуковае званне	прафесар (1970) акадэмік Беларускай акадэміі архітэктуры[d]
Альма-матар	Беларускі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Леановіч.

Біяграфія

Нарадзіўся ў вёсцы Цырын (сучасны аграгарадок у Карэліцкім раёне Гродзенскай вобласці Беларусі). У 1953 годзе скончыў Беларускі лесатэхнічны інстытут. Скончыў школу ў Цырыне. З 1944^[3] года працаваў на Брэст-Літоўскай чыгунцы і адначасова вучыўся у школе рабочай моладзі ў Баранавічах. У 1948 годзе паступіў на лесаінжынерны факультэт Беларускага лесатэхнічнага інстытута, які скончыў у 1953 годзе і застаўся працаваць у ім асістэнтам на кафедры транспарту лесу^[3]. Паступіў у завочную аспірантуру пры Цэнтральным навукова-даследчым інстытуце механізацыі і энергетыкі лясной прамысловасці ў Хімках і ў 1961 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. З 1962 года дацэнт кафедры кафедры транспарту лесу і дарожных машын Беларускага лесатэхнічнага інстытута, з 1963 года прарэктар. У 1968—1984 гадах І. І. Леановіч ў Міністэрстве вышэйшай і сярэдняй спецыяльнай адукацыі БССР на пасадзе намесніка міністра. З 1974 года працаваў у Беларускім політэхнічным інстытуце: прафесар кафедры будаўніцтва і эксплуатацыі дарог, у 1979—2009 гадах — яе загадчык. У 1984—1988 гадах знаходзіўся ў замежнай камандзіроўцы ў Рэспубліцы Куба ў якасці саветніка ў Міністэрстве вышэйшай адукацыі.

Навуковая

Аўтар навуковых прац ў галіне дарожнага матэрыялазнаўства, будаўніцтва, рамонту і ўтрымання дарог, тэорыі разліку зборна-разборных дарожных пакрыццяў, экалагічным маніторынгу, арганізацыі навукі і падрыхтоўкі кадраў для дарожна-транспартнага комплексу Беларусі.

Аўтар і сааўтар шэрагу патэнтаў^[4][5].

Сярод апублікаванага:

• Автомобильный транспорт леса Белоруссии: (Из опыта работы лесозаготовитульных предприятий республики) / И. И. Леонович, К. С. Драгун, Г. Г. Давыдулин; Белорус. респ. правл. Науч.-техн. о-ва лесной пром-сти и лесного хоз-ва. — Мн.: Вышэйшая школа, 1972.
• Дорожное грунтоведение с основами механики грунтов. — Мн., 1977. (разам з М. П. Вырко);
• Основы строительного дела. — Мн., 1980. (у сааўтарстве);
• Дорожная климатология. — Мн., 1994.;
• Дорожно-строительные материалы. — Мн., 1983. (разам з К. Ф. Шумчыкам).

Узнагароды і ганаровыя званні

• Ордэн «Знак Пашаны» (1976)
• Ордэн Айчыны II ступені
• Ордэн Айчыны III ступені
• Медаль «Ветэран працы»
• Медаль «У азнаменаванне 100-годдзя з дня нараджэння Уладзіміра Ільіча Леніна»
• Юбілейны медаль «60 год Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
• Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі Беларускай ССР (1981)
• Медаль імя У. І. Вярнадскага Расійскай Акадэміі навук
• Ганаровая грамата Вярхоўнага Савета БССР
• Ленінская ганаровая грамата парткома партыйных арганізацый савецкіх устаноў у Рэспубліцы Куба
• Дыплом гонару ВДНГ СССР
• Ганаровы транспартнік Беларусі
• Ганаровы дарожнік Беларусі
• Нагрудныя знакі адзнакі Міністэрства вышэйшай і сярэдняй адукацыі СССР, Дзяржстандарта СССР, Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь і інш.
• Ганаровы прафесар Маскоўскага аўтамабільна-дарожнага дзяржаўнага тэхнічнага ўніверсітэта
• Ганаровы доктар Вільнюскага тэхнічнага ўніверсітэта Гедзіміна
• Акадэмік Беларускай акадэміі архітэктуры, Расійскай акадэміі прыродазнаўчых навук

Зноскі

1. Deutsche Nationalbibliothek Record #141939419 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 3 верасня 2025.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578'></a>
2. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9.
3. Марина Савошко Жизнь, посвящённая науке(недаступная спасылка) (руск.)
4. База патентов Беларуси Архівавана 20 лютага 2020. (руск.)
5. Банк патентов РФ на изобретения и промышленные образцы ФИПС Роспатента (руск.)