Аляксандр Кузьміч Галавінскі

Алякса́ндр Кузьмі́ч Галаві́нскі (кастрычнік 1886, в. Муравілле, Касцюковіцкі раён, Магілёўская вобласць — пасля 1937) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч, дыпламат Беларускай Народнай Рэспублікі, рэдактар.

Аляксандр Кузьміч Галавінскі
Аляксандр Галавінскі. Прага, 1921 г.
Род дзейнасці	грамадскі дзеяч, грамадскі актывіст, палітык, рэдактар газеты, дыпламат
Дата нараджэння	1886
Месца нараджэння	Муравілле, Касцюковіцкая воласць[d], Клімавіцкі павет, Магілёўская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	не раней за 1937
Месца смерці	невядома
Месца пахавання	невядома
Грамадзянства	Расійская імперыя  БНР  Літва Беларуская ССР
Месца працы	Вышэйшы Савет народнай гаспадаркі Беларускай ССР
Альма-матар	Кіеўскі політэхнічны інстытут
Партыя	Беларуская партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў
Член у	Беларускае брацтва
Прыналежнасць	Расійская імперыя і БНР
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Галавінскі.

Біяграфія

Прадстаўнікі дыпламатычных місій БНР у часе Усебеларускай палітычнай канферэнцыі. Прага, 1921 г. Стаяць (злева направа): Лявон Вітан-Дубейкаўскі, Аляксандр Галавінскі, Бруна Мілер. Сядзяць: Мікола Вяршынін, Аляксандр Цвікевіч.

У 1912 годзе скончыў Кіеўскі політэхнічны інстытут. Падтрымліваў кантакты з эсэрамі, арыштоўваўся за ўдзел у студэнцкім руху. У Першую сусветную вайну служыў у паветраплавальным батальёне^[1].

З 1918 года член прэзідыума Кіеўскай беларускай рады і загранічнага бюро па ўладкаванні бежанцаў, прадстаўнік урада Беларускай Народнай Рэспублікі ва Украіне. З канца 1918 года у Гродне, дарадца па тэхніка-эканамічных пытаннях у Міністэрстве замежных спраў БНР. У 1919 годзе арыштоўваўся румынскімі ўладамі^[1].

З 1921 года ў Літве, старшыня Беларускай нацыянальнай сувязі, замежнага ЦК Беларускай партыі сацыялістаў-рэвалюцыянераў (у Коўне). Сябра Беларускага нацыянальнага камітэта, уваходзіў у Беларускае брацтва. Выдаваў часопіс «Покліч». Адзін з арганізатараў Беларускай палітычнай канферэнцыі 1921 года ў Празе. У 1923—1925 гадах працаваў інжынерам у Коўне. Удзельнік Другой Усебеларускай канферэнцыі 1925 года ў Берліне, на якой падтрымаў ліквідацыю ўрада БНР. Удзельнік Акадэмічнай канферэнцыі па рэформе па рэформе беларускага правапісу і азбукі 1926 года ў Менску^[2]. У 1927 годзе арыштаваны літоўскімі ўладамі^[1].

Па вызваленні пераехаў у БССР. У савецкім Менску працуе у ВСНГ БССР і НДІ прамысловасці. 18 ліпеня 1930 года арыштаваны ДПУ БССР па сфабрыкаванай справе Саюза вызвалення Беларусі. Паводле пастановы калегіі АДПУ БССР ад 10 красавіка 1931 года сасланы на 5 гадоў у Ніжні Ноўгарад. Далейшы лёс невядомы. 10 чэрвеня 1988 года пасмяротна рэабілітаваны Вярхоўным судом БССР.

Зноскі

1. Міхнюк У. 1994, с. 453.
2. С. Некрашэвіч Акадэмічная Конфэрэнцыя па рэформе правапісу і азбукі і вынікі яе працы // Інстытут Беларускае Культуры Наш Край. — Менск: 1927. — № 1 (16). — С. 3.