Вецярэвічы

Вецярэ́вічы^[1] (трансліт.: Vieciarevičy, руск.: Ветеревичи), раней Вечаровічы^[2] або Вечарэвічы^[3] — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці Беларусі, на рацэ Пціч. Уваходзіць у склад Шацкага сельсавета.

Вёска Вецярэвічы Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Пухавіцкі Сельсавет Шацкі Каардынаты 53°21′43″ пн. ш. 27°50′25″ у. д.HGЯO Ранейшыя назвы Вечаровічы Вечарэвічы Вецярэвічы 1-я Водныя аб’екты Пціч Насельніцтва ▼71 чал. (2019) Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1713 Аўтамабільны код 5 Вецярэвічы на карце Беларусі ±

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Пячатка з «Пагоняй» і подпіс Соф’і Радзівіл (Алелькавіч), 1602 г.

Вядомы з XVII стагоддзя, калі ўваходзілі ў склад Слуцкага княства князёў Алелькавічаў. У 1589 годзе было 20 дымоў. Ад 1612 года праз вена і запіс апошняй княгіні Соф’і Алелькавічаўны перайшлі да Радзівілаў^[3]. У даведніках як «Гарады і вёскі Беларусі» раннюю гісторыю Вецярэвічаў памылкова прыпісваюць Вецярэвічам 2, аднак яшчэ ў сярэдзіне XIX стагоддзя на картах цяперашнія Вецярэвічы 2 не паказваліся^[4], даведнік «Памяць. Пухавіцкі раён» дае правільныя звесткі. У XVIII стагоддзі ўваходзіла ў склад Менскага павета Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. Напісанне старабеларускай мовай: Вечеровичи^[2].

У 1759 годзе трымаў у праве заставы Тэадор Незабітоўскі, які з намовы князя Гераніма Фларыяна Радзівіла чыніў адсюль напады на суседнія Вяркалы, якія былі ў валоданні Гервазыя Аскеркі, а пасля яго сына Антонія^[3]. За што Аскеркі судзіліся з нападнікам і доўга трывалі памежныя спрэчкі^[3].

Пад уладай Расійскай імперыі

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Ігуменскім павеце Мінскай губерні. У 1795 годзе была карчма.

У 1806 годзе Юзаф Габрыель Аскерка і яго жонка Ганна з Чапскіх выкупілі Вецярэвічы ў Гераніма Фларыяна Радзівіла, якія мелі рэзідэнцыю ў Шацку Белым. Эксдывізійны суд праз даўгі Аскеркаў, які ішоў 1812—1816 гады, перадаў Вецярэвічы Грушвіцкім, якія мелі сядзібу ў Вяркалах^[3]. У валоданні Грушвіцкіх Вецярэвічы заставаліся да скасавання прыгоннага права ў 1861 года^[3].

Пасля 1861 года ў Шацкай воласці Ігуменскага павета. Праваслаўны прыход Парэчча. Паводле перапісу 1897 года ў вёсцы былі хлебазапасны магазін, піцейны дом, капліца. У 1906 годзе адкрылася земскае народнае вучылішча.

Найноўшы час

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. У пачатку 1920-х гадоў працавала школа 1-й ступені. З 20 жніўня 1924 года ў Слабодскім сельсавеце Шацкага раёна Менскай акругі, з 4 жніўня 1927 года ў Грэскім раёне Менскай акругі (да 26 ліпеня 1930), з 8 ліпеня 1931 года ў Пухавіцкім раёне, з 20 лютага 1938 года ў Менскай вобласці. Пэўны час звалася Вецярэвічы-1.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі. У ваколіцах вёскі дзейнічала савецкай партызанская брыгада «Буравеснік».

У 2011 годзе вёска Вецярэвічы Вецярэвіцкага сельсавета Пухавіцкага раёна ператворана ў аграгарадок^[5]. Пасля зноў вёска.

Да 28 мая 2013 года вёска ўваходзіла ў склад Вецярэвіцкага сельсавета^[6].

Насельніцтва

• 1800 год — 25 двароў, 130 жыхароў
• 1860 год — 107 душ мужчынскага полу
• 1897 год — 101 двор, 582 жыхары
• 1908 год — 128 двароў, 721 жыхар
• 1917 год — 138 двароў, 793 жыхары, усе беларусы^[7]
• 2002 год — 50 двароў, 88 жыхароў
• 2009 год — 79 жыхароў^[8]
• 2012 год — 43 гаспадаркі, 77 жыхароў
• 2019 год — 71 жыхар^[9]

Рэлігія

• Праваслаўная царква. У вёсцы ёсць прыход іконы Божай Маці.