Пціч (рака)

Пціч — рака ў Мінскай, Магілёўскай і Гомельскай абласцях, левы прыток Прыпяці. Даўжыня 421 км. Вадазбор 9470 км². Сярэднегадавы расход вады ў вусці 49,7 м³/с. Агульнае падзенне ракі 176 м. Сярэдні нахіл воднай паверхні 0,4 ‰.

Пціч
Пціч каля вёскі Васількі Пухавіцкага раёна
Характарыстыка
Даўжыня	421 км
Басейн	9 470 км²
Расход вады	49,7 м³/с
Вадацёк
Выток	Беларусь
• Каардынаты	53°51′22″ пн. ш. 27°07′23″ у. д.HGЯO
Вусце	Прыпяць
• Каардынаты	52°08′45″ пн. ш. 28°51′41″ у. д.HGЯO
Размяшчэнне
Водная сістэма	Прыпяць → Дняпро → Дняпроўскі ліман[d]
Краіна	Беларусь
Рэгіёны	Мінская вобласць, Магілёўская вобласць, Гомельская вобласць
— выток, — вусце
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Назва

Назва Пціч балцкага паходжання. У аснове балцкі корань Put-, ад якога пазнейшае Път-^[1].

Найперш увагу звяртаюць, што ад гэтага кораня латышскае putns «птушка», літоўскае putė «курыца; птушка», putis, putytis, pututis, putukas, putulas «кураня; птушаня». Ад карнявога варыянта Paut- таксама літоўскае pautas «яйка», яцвяжскае *paut (> paud) «птушка»^[2].

Далей да балцкага *paut- / *put- «надзьмуваць, надзьмувацца»^[3]. Ад індаеўрапейскага *peu- / *pou- «надзьмуваць; раздзьмуты, апухлы, набухлы»^[4]. Адбылася эвалюцыя значэнняў: «тое, што раздзьмулася» > «яйка» > «птушка» (вылупляецца з яйка).

Балцкі корань *put- «надзьмуваць, надзьмувацца» даў таксама літоўскае puta «пена», putara, putra «вадкая каша, путра; мешаніна»^[5]. З гэтым семантычным развіццём звязваюць балцкую назву ракі Птора^[ru] (< Пътора < *Put-ar-a) на левабярэжным Верхнім Павоччы. Семантыка гідранімічнага кораня Put- у гэтай назве вызначаецца як «месіва, непагадзь, дрыгва, нешта распоўзлае, няўстойлівае»^[6].

Назва Пціч магла значыць і «Птушыная (рака)» — пасля Глуска ў Пціч уцякае рака таксама з «птушынай» назвай Даколка «Шпачыная».

Магчымае і значэнне «Балацінная (рака)», тым больш амаль на ўсім цячэнні Пцічы подступы да ракі былі значна забалочаныя. З увагі на назву Птора другое не менш імаверна. Гэта пацвярджае і назва балота Пціч (значна на захад ад ракі Пціч, паміж рэкамі Пінай і яе левым прытокам Неслухай).

Гідранімічныя аналагі, апроч Пторы, — назвы дзесенскіх рэк Птань і Пцічына^[7] (< Пціч; утворана як і назва дзвінскай ракі Лебасціна ад *Lebasta), ракі Птоўка (на правабярэжным Верхнім Павоччы)^[8].

Агульнае

Пачынаецца на вышыні 295 м над узроўнем мора за 1 км на захад ад вёскі Нарэйкі Дзяржынскага раёна, вусце за 1 км на ўсход ад вёскі Багрымавічы Петрыкаўскага раёна. Верхняе цячэнне ў межах Мінскага ўзвышша, сярэдняе — на захадзе Цэнтральнабярэзінскай раўніны, ніжняе — на нізіне Прыпяцкае Палессе. Разводдзе ў канцы сакавіка, у верхнім цячэнні каля 40 сутак, у ніжнім 84 сутак. Найвышэйшы ўзровень разводдзя ў пачатку красавіка, сярэдняя вышыня над межанным узроўнем 1,4—3,2 м, найбольшая — 3,7 м. Замярзае ў сярэдзіне снежня, крыгалом у канцы сакавіка. У час веснавога разводдзя частка вады з Пцічы пераліваецца ў Свіслач праз Цітаўку і Трэмлю. Каля вёскі Лучыца Петрыкаўскага раёна (60 км ад вусця) найбольшы расход вады 800 м³/с (1931), найменшы 5,76 м³/с (1915).

Паводле будовы даліна і рэчышча падзяляюцца на 2 участкі: верхні (ад вытоку да вёскі Дараганава Асіповіцкага раёна, 203 км) і ніжні (ад вёскі Дараганава да вусця, 218 км). Даліна на ўсім працягу пераважна трапецападобная (шырыня ад 1,5 км да 5,5 км, у вытоку да 0,1 км), у нізоўі невыразная. Пойма двухбаковая, яе шырыня да вёскі Гарадзішча Мінскага раёна ад 60 м да 300 м, ніжэй 1—3 км, каля вёскі Пясчанка Асіповіцкага раёна да 5 км.

Рэчышча свабодна меандруе, разгаліноўваецца пратокамі, якія ўтвараюць астравы. Яго шырыня ў верхнім цячэнні да вусця ракі Асачанка (85 км ад вытоку) 5—10 м, ніжэй 20—45 м, у ніжнім цячэнні 45—70 м.

У басейне ракі балота Арэхаўскі мох.

Асноўныя прытокі

Справа: Асачанка, Шаць, Зарудзеча, Даколька, Арэса, Альхоўка, Нямегля.
Злева: Нератоўка, Няслаўка.

На рацэ

Гарадскія пасёлкі: Праўдзінскі, Глуск, Капаткевічы. Аграгарадок Завалочыцы. Вёскі: Гарадок, Самахвалавічы, Бярозаўка і інш. Вадасховішчы: Воўкавіцкае.