Вільгельм Фрыдрых Оствальд

Вільгельм Фрыдрых Оствальд (ням.: Wilhelm Friedrich Ostwald, лат.: Vilhelms Ostvalds; 2 верасня 1853(1853-09-02)^[1][2][…], Рыга, Ліфляндская губерня, Расійская імперыя^[3][18] — 4 красавіка 1932(1932-04-04)^[3][2][…], Гросботэн^[d], Вольная дзяржава Прусія, Германскі рэйх^[20]) — нямецкі фізіяхімік і філосаф, адзін з заснавальнікаў фізічнай хіміі, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі (1909).

Вільгельм Фрыдрых Оствальд
Wilhelm Friedrich Ostwald
Дата нараджэння	2 верасня 1853(1853-09-02)[1][2][…]
Месца нараджэння	Рыга, Расійская імперыя
Дата смерці	4 красавіка 1932(1932-04-04)[3][2][…] (78 гадоў)
Месца смерці	Лейпцыг, Германія
Месца пахавання	Вялікія могілкі[d][4] Wilhelm Ostwald Park[d][5]
Грамадзянства	Расійская імперыя  Германія
Бацька	Gottfried Ostwald[d][5]
Маці	Elisabeth Ostwald[d]
Жонка	Flora Helene* Mathilde Ostwald (von Reyher)[d][6]
Дзеці	Wolfgang Ostwald[d] і Walter Ostwald[d][7]
Род дзейнасці	хімік, эсперантыст, вынаходнік, выкладчык універсітэта, ідыст, пісьменнік, фізік, філосаф, настаўнік
Навуковая сфера	фізіка, хімія, філасофія
Месца працы	Рыжскае політэхнічнае вучылішча Лейпцыгскі ўніверсітэт
Навуковая ступень	доктарская ступень[d][8]
Альма-матар	Дэрпцкі ўніверсітэт (невядома)[9] Першая Рыжская дзяржаўная гімназія[d]
Навуковы кіраўнік	Carl Schmidt[d][10] і Arthur von Oettingen[d][10]
Член у	Korporatsioon Fraternitas Rigensis[d][11] Пруская акадэмія навук Саксонская акадэмія навук[d][12] German Bunsen Society for Physical Chemistry[d][13] Расійская акадэмія навук[14] Royal Society of Sciences in Uppsala[d][15] Венгерская акадэмія навук[15] Нідэрландская каралеўская акадэмія навук[16] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук[17] Турынская акадэмія навук[d][18] Нацыянальная акадэмія навук ЗША[19] Амерыканскае філасофскае таварыства[15] Леапальдзіна[15] Гётынгенская акадэмія навук
Узнагароды	Нобелеўская прэмія па хіміі (1909)
Подпіс
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 2 верасня 1853 года ў Рызе (Расійская імперыя).

У 1875 годзе скончыў Дэрпцкі (Тартускі) ўніверсітэт, дзе і працаваў. Прафесар Рыжскага політэхнічнага вучылішча (1882—1887), Лейпцыгскага ўніверсітэта (1887—1906), адначасова ў 1898—1905 гадах — дырэктар заснаванага ім Фізіка-хімічнага інстытута. 3 1906 года праводзіў даследаванні ва ўласнай хімічнай лабараторыі.

Замежны член-карэспандэнт Пецярбургскай АН (1895).

Памёр 4 красавіка 1932 года ў Лейпцыгу (Германскі рэйх).

Навуковая дзейнасць

Навуковыя працы па хімічнай кінетыцы і каталізе, тэорыі электралітычнай дысацыяцыі, вучэнні аб колерах, гісторыі хіміі. Вывеў суадносіны паміж электраправоднасню разбаўленых раствораў бінарных слабых электралітаў і іх канцэнтрацыяй (закон разбаўлення Оствальда^[ru], 1888). Распрацаваў спосаб каталітычнага акіслення аміяку да азотнай кіслаты (1902).

У 1889 годзе распачаў выданне серыі «Класікі дакладных навук».

Светапогляд

Стваральнік філасофскай тэорыі энергетызму, паводле якой адзінай субстанцыяй сусвету з’яўляецца энергія.