Клімавічы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Клімавічы, значэнні.

Клі́мавічы^[3] (афіц. транс.: Klimavičy) — горад у Магілёўскай вобласці Беларусі, адміністрацыйны цэнтр Клімавіцкага раёна. За 124 км ад Магілёва. Чыгуначная станцыя на лініі Орша—Унеча. Звязаны аўтадарогамі з Крычавам, Касцюковічамі, Хоцімскам. Насельніцтва 16 346 чал. (2017)^[4].

Горад Клімавічы Дом князёў Мяшчэрскіх Герб Сцяг Краіна Беларусь Вобласць Магілёўская Раён Клімавіцкі Каардынаты 53°37′ пн. ш. 31°57′ у. д.HGЯO Першая згадка 1581 Вышыня цэнтра 174 м[1] Насельніцтва ▼14 868 чал. (1 студзеня 2025)[2] Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код 02244 Паштовы індэкс 213633 Аўтамабільны код 6 СААТА 7228501000 Клімавічы на карце Беларусі ±

Клімавічы на Вікісховішчы

Гісторыя

Упершыню згадана ў XIV ст. у дакуменце звязаным са шляхецкім родам Асмалоўскіх. На пачатку XVII ст. у Мсціслаўскім ваяводстве Вялікага Княства Літоўскага. У 1626 годзе тут заснаваны манастыр дамініканцаў. З 1720 года належалі Бялецкім, з 1758 — Галынскім. З 1772 года, пасля 1-га падзелу Рэчы Паспалітай, у складзе Расійскай імперыі.

З 1777 года горад, цэнтр павета, у 1781 годзе атрымалі герб.

У 1804 годзе ў Клімавічах знойдзены найбуйнейшы на тэрыторыі Беларусі скарб антычных манет.

У 1850-я гады ў горадзе дзейнічала 3 гарбарні, 5 пачатковых навучальных устаноў, бібліятэка, бальніца, аптэка. У 1883 годзе пачала дзейнічаць тытунёвае прадпрыемства, у 1897 — спіртаачышчальнае прадпрыемства. На тракце Орша-Клімавічы-Касцюковічы была паштовая станцыя. У 1883 годзе адкрыта бальніца і аптэка.

У 1904 годзе ў горадзе 718 дамоў (18 вуліц, 6 завулкаў, 2 плошчы), 21 дробнае прадпрыемства, бальніца, аптэка, друкарня, фатаграфія, бібліятэка, чытальня, 8 тракціраў і чайных, 9 заезных дамоў, жаночая і мужчынская гімназіі, 4 вучылішчы. Таксама ў пачатку XX ст. у горадзе пачалі працаваць электрастанцыя, кінатэатр, пошта, гасцініца, аптэка, народны дом.

У лістападзе 1917 годзе ўстаноўлена савецкая ўлада. З ліпеня 1924 да 1927 года цэнтр Калінінскай акругі. У 1925—1926 гадах выдавалася акруговая газета «Наш працаўнік». З 1927 года цэнтр раёна. У 1929—1930 гадах праз Клімавічы пракладзеная чыгунка. 5 мая 1932 года створаны ветэрынарны тэхнікум.

З 10 жніўня 1941 да 28 верасня 1943 гада горад акупіраваны нямецкімі войскамі, якія загубілі каля 800 чалавек. Падчас акупацыі дзейнічала Клімавіцкае камсамольска-маладзёжнае падполле.

Насельніцтва

• 1897 год — 4706 чал.^[5]
• 1972 год — 13,9 тыс. чал.^[5];
• 1995 год — 17,5 тыс. чал.^[5]
• 2006 год — 15,4 тыс. чал.;
• 2009 год — 17 064 чал. (перапіс)^[6];
• 2015 год — 16 374 чал.^[7];
• 2016 год — 16 445 чал.^[8];
• 2017 год — 16 346 чал.^[4]

Эканоміка

Прадпрыемствы харчовай, будаўнічых матэрыялаў прамысловасці. Гасцініца «Дружба».

Культура і адукацыя

Клімавіцкі краязнаўчы музей. Клімавіцкі дзяржаўны аграрны каледж. З 2001 года ў горадзе праводзяць Міжнародны фестываль дзіцячай творчасці «Залатая пчолка».

Славутасці

• Клімавіцкая Міхайлаўская царква
• Клімавіцкі сядзібны дом

Вядомыя асобы

Асноўны артыкул: Вядомыя асобы Клімавічаў

• Данііл Сямёнавіч Воранаў (нар. 1925) — беларускі архітэктар.
• Ізраіль Львовіч Каганаў, вучоны ў галіне прамысловай электронікі. Доктар тэхнічных навук, прафесар.
• Пётр Рыгоравіч Кантаровіч (1905—1968) — матэматык, доктар матэматычных навук, прафесар
• Акцябр Паўлавіч Комаў (1923—1993) — вучоны ў галіне дэрматалогіі і венералогіі, доктар медыцынскіх навук, прафесар^[9]
• Мікалай Парфір’евіч Клаўс, дырыжор
• Леанід Леанідавіч Карніенка, беларускі лыжны гоншчык
• Валянціна Аўраамаўна Маслава, беларускі мовазнавец

Гл. таксама

• Гарады Магілёўскай вобласці
• Гарады Беларусі