Кузьма Максімавіч Качанаў

Кузьма́ Максі́мавіч Кача́наў (1 лістапада 1901 — 29 верасня 1941) — савецкі ваеначальнік, у пачатковы перыяд Вялікай Айчыннай вайны камандуючы 34-й арміяй, генерал-маёр.

Кузьма Максімавіч Качанаў
Дата нараджэння	1 лістапада 1901(1901-11-01)
Месца нараджэння	Целякі, Дзісенскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	29 верасня 1941(1941-09-29) (39 гадоў)
Месца смерці	Лабанава[d], Сямёнаўшчынскае сельскае паселішча[d], Валдайскі раён, Ленінградская вобласць, РСФСР, СССР або невядома
Месца пахавання	невядома
Альма-матар	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ (1932)
Грамадзянства	СССР
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1918—1941
Званне	Генерал-маёр
Камандаваў	34-я армія, СССР[d]
Бітвы/войны	Грамадзянская вайна ў Расіі Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні	Медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі»

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Качанаў.

Біяграфія

Кузьма Максімавіч Качанаў нарадзіўся 1 лістапада 1901 года ў вёсцы Целякі Віленскай губерні^[1]. Рускі.

У Чырвонай Арміі з 1918 года. У 1919 годзе скончыў 2-я Стара-Пецяргофскія камандныя курсы. Удзельнік Грамадзянскай вайны. Ваяваў на Усходнім і Паўднёвым франтах на пасадзе начальніка каманды пешых разведчыкаў, камандзіра роты, батальёна. У 1923 годзе скончыў Вышэйшую тактыка-стралковую школу камсастава РСЧА, а ў 1932 годзе — Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзе. Прайшоў шлях ад камандзіра батальёну да намесніка начальніка штаба Ленінградскай ваеннай акругі. У 1937—1941 у камандзіроўцы ў Кітаі і Іспаніі. На пасадзе дарадцы, а затым галоўнага дарадцы пры штабах НВАК арміі і Іспанскай рэспублікі удзельнічаў у распрацоўцы шэрагу аперацый. Па вяртанні на Радзіму знаходзіўся ў распараджэнні ГРУ.

У пачатку Вялікай Айчыннай вайны Кузьма Максімавіч камандаваў 24-м стралковым корпусам 27-й арміі Паўночна-Заходняга фронту. Умела кіраваў корпусам у абарончых баях у раёне Даўгаўпілс і Пскова. 3 жніўня 1941 года прызначаны камандуючым 34-й арміяй, якая неўзабаве прыняла ўдзел у контрудары войскаў Паўночна-Заходняга фронту пад Старай Русай. У верасні пад ударамі пераўзыходзячых сіл вермахта армія адышла на раку Ловаць, а затым далей у раён Дзям'янска. Пасля гэтага генерал-маёр К. М. Качанаў быў абвінавачаны ў баязлівасці і самавольным адводзе войскаў.

Для расследавання абставінаў паражэння 9 верасня 1941 года на Паўночна-Заходні фронт прыбыла камісія ўпаўнаважаных Стаўкі Вярхоўнага Галоўнакамандавання ў складзе Н. А. Булганіна, Л. З. Мехліса і К. А. Мерацкова. Фактычна працай камісіі кіраваў Мехліс. Генерал-маёр К. М. Качанаў быў абвінавачаны ў самавольным адводзе войскаў арміі без загаду камандуючага фронтам, у страты кіравання войскамі, у злачыннай бяздзейнасці. Арыштаваны 12 верасня 1941 года^[2]. Ва ўспамінах К. А. Мерацкова ён апісаны так:

Горш было з К. М. Качанавым. Л. З. Мехліс зрабіў даклад у Стаўку аб яго паводзінах, і на гэтым кар'ера камандарма скончылася. На мой погляд, яго лёс мог бы апынуцца лепшым і ён яшчэ праявіў бы сябе годным чынам. У пачатку вайны шматлікім ваеначальнікам не ўдавалася адразу наладзіць справу. Гэта не перашкодзіла ім выдатна дзейнічаць у далейшым[3].

27 верасня 1941 года Ваенным трыбуналам Паўночна-Заходняга фронту прыгавораны да вышэйшай меры пакарання па артыкулах 193-2, п. «г», 193-20, п. «б» і 193-22 КК РСФСР. Дата расстрэлу — 29 верасня 1941 года^[4]. Месца пакарання смерцю і пахавання невядома.

30 студзеня 1958 года абвінавачванне з Кузьмы Максімавіча Качанава было знята.

Узнагароды

• Ордэн Леніна
• Ордэн Чырвонага Сцяга
• Медаль «XX гадоў РККА»

Зноскі

1. цяпер — вёска Целякі Пастаўскага раёна Віцебскай вобласці
2. Спісы ахвяраў рэпрэсій
3. К. А. Мерецков На службе народу
4. А. Чураков. Без суда и следствия