Ленінскі раён (Пінская вобласць)

Ле́нінскі раён — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў БССР у 1940—1960 гадах. Цэнтр — Ленін, з 1950 года — Мікашэвічы.

Ленінскі раён
Краіна	Беларуская ССР
Уваходзіць у	Беларуская ССР
Адміністрацыйны цэнтр	Ленін (да 1950 года), Мікашэвічы (з 1950 года)
Дата ўтварэння	15 студзеня 1940
Дата скасавання	20 студзеня 1960
Насельніцтва	28 800 чал. (1959)

Утвораны 15 студзеня 1940 года ў складзе Пінскай вобласці^[1] з цэнтр у вёсцы Ленін. 12 кастрычніка 1940 года вёска Ленін атрымала статус гарадскога пасёлка, раён падзелены на 12 сельсаветаў: Любанскі, Мікашэвіцкі, Мілевіцкі, Перыноўскі, Пузіцкі, Рыдзігераўскі, Сінкевіцкі, Сітніцкі, Сцяблевіцкі, Хорастаўскі, Цімашэвіцкі, Яскавіцкі. 8 чэрвеня 1950 года цэнтр раёна перанесены ў рабочы пасёлак Мікашэвічы. 9 студзеня 1952 года статус Леніна панізілі да вёскі, яго тэрыторыя ўвайшла ў склад Сцяблевіцкага сельсавета, які перайменаваны ў Ленінскі. З 8 студзеня 1954 года ў складзе Брэсцкай вобласці. 16 ліпеня 1954 года скасаваны Перыноўскі, Пузіцкі, Сітніцкі і Цімашэвіцкі сельсаветы^[2]. 26 красавіка 1956 года ў склад раёна перададзена вёска Гоцк^[3].

20 студзеня 1960 года раён скасаваны, Ленінскі сельсавет перададзены Жыткавіцкаму раёну Гомельскай вобласці, Мілевіцкі, Хорастаўскі і Яскавіцкі сельсаветы — Старобінскаму раёну Мінскай вобласці, Любанскі, Мікашэвіцкі, Рыдзігераўскі і Сінкевіцкі — Лунінецкаму раёну Брэсцкай вобласці^[4].

Першыя сакратары райкома КП(б)Б

• Рыгор Мікалаевіч Ігнаценка (1944—1952)