Маляўкі (Мінск)

У гэтага тапоніма ёсць і іншыя значэнні, гл. Маляўкі.

Не блытаць з Маляўшчынай.

Маля́ўкі — колішняя вёска на левым беразе ракі Свіслач, з 1967 года ў складзе Мінска.

Вёска Маляўкі Маляўкі ў 2017 годзе Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Мінскі Сельсавет Навадворскі Каардынаты 53°50′59″ пн. ш. 27°36′51″ у. д.HGЯO Ранейшыя назвы Малявычы Маляўкі Маляўкі

Маляўкі на Вікісховішчы

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

У 1507 годзе вялікі князь літоўскі Жыгімонт Стары пацвердзіў войту менскаму Абраму Езафовічу валоданне сялом Шейпічы: «А у Менскомъ повете на реце на Свислочы [село] на имя Шеипичы а Нефеда зъ сынми, а Молявъку Семенковича зъ братею…», — пазней, напэўна, імя Маляўкі стала родавым прозвішчам і дало назву дзвюм вёскам — Маляўкам і Маляўшчыне^[1].

Згадваецца ў 1557 годзе як сяло Малявычы (Маляўкі), дзяржаўная ўласнасць. Тагачаснае напісанне старабеларускай мовай: Молявычи (Молявки). Па адміністрацыйнай рэформе 1564—1566 гадоў у складзе Менскага павета Менскага ваяводства Вялікага Княства Літоўскага. У 1667 годзе маёнтак Маляўкі, 10 дымоў. У 1791 годзе вёска Маляўкі маёнтка Грэбелькі Менскай парафіі, дзяржаўная ўласнасць.

Пад уладай Расійскай імперыі

У выніку другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 года тэрыторыя апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Мінскім павеце Мінскай губерні.

Пасля 1861 года ў Сеніцкай воласці Мінскага павета. У сярэдзіне XIX стагоддзя ваколіца, побач месціўся двор Маляўкі або Бугрымаўка. У 1860-я гады было 22 двары^[2]. З 1870 года ўладальнікам засценка Бугрымаўка і ваколіцы Маляўкі быў правадзейны стацкі саветнік Павел Міхайлавіч Хамянтоўскі, праваслаўны, права валодання «з найвышэйшага дазволу ў выглядзе ўзнагароды за службу» паводле купчай крэпасці, меў 643 дзесяціны зямлі ў Маляўках (двор Бугрымаўка і ваколіца Маляўкі разам)^[3]. У 1889 годзе ўладальнік ён жа^[4]. У ваколіцы жылі арандатары, паводле краязнаўца Аляксандра Ельскага, цэны арэнды былі высокія^[5].

Найноўшы час

Маляўкі ў 2017 годзе

Маляўкі ў 2017 годзе

З канца лютага 1918 года тэрыторыя акупаваная войскамі Германскай імперыі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 гадоў і кастрычніку 1920 года пад акупацыяй Польшчы (Мінская акруга ГУУЗ).

З 31 ліпеня 1920 года ў Беларускай ССР. З 1924 года вёска ў Прыгарадным, а пасля ў Навадворскім сельсавеце Менскай акругі^[6]. 1 снежня 1926 года ў вёсцы адкрыта школа для малаграматных^[7]. З 26 ліпеня 1930 года ў Самахвалавіцкім раёне, з 19 студзеня 1931 года ў падпарадкаванні Менскага гарадскога савета, з 26 траўня 1835 года ў Менскім раёне. У 1930-я гады праведзена прымусовая калектывізацыя, створаны калгас.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года пад акупацыяй Германіі.

У 1967 годзе ўключаная ў межы горада Мінска^[8], Ленінскі раён. На вуліцы Маляўкі засталіся 2 дамы.

Насельніцтва

• 1897 год — 22 двары, 144 жыхары^[9]
• 1908 год — 24 двары, 155 жыхароў^[10]
• 1917 год — 27 двароў, 141 жыхар (111 беларусаў і 30 палякаў)^[11]