Мікалай Радзівіл Стары

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з падобнымі імёнамі, гл. Радзівіл і Мікалай Радзівіл.

Мікалай «Стары», Мікалай Радзівілавіч (? — 16 ліпеня 1509) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч.

Мікалай Радзівіл
Герб «Трубы»
Староста ўшпольскі і пянянскі 1477 — 1509
Манарх	Казімір IV Ягелончык Аляксандр Ягелончык
Папярэднік	Радзівіл Осцікавіч
15-ы Намеснік смаленскі 1482 — 1586
Манарх	Казімір IV Ягелончык
Пераемнік	Івашка Ільініч
Маршалак гаспадарскі 1486 — 1486
Манарх	Казімір IV Ягелончык
Нараджэнне	1450
Смерць	не раней за 5 лістапада 1509 і не пазней за 2 мая 1510
Месца пахавання	Касцёл Святых Францыска і Бернарда[1]
Род	Радзівілы[2]
Бацька	Радзівіл Осцікавіч[3][4]
Жонка	Соф’я з Манівідаў[d][5][6][…], Соф’я з Заслаўскіх[d][7][8][…] і Фядора Іванаўна Рагацінская[d][9][10][…]
Дзеці	Юрый Радзівіл Геркулес[11][8], Ганна з Радзівілаў[11][8], Войцех Радзівіл[11][8], Ян Радзівіл[11][8], Мікалай Радзівіл[11][8] і Барбара з Радзівілаў[d][8]
Грамадзянства	Вялікае Княства Літоўскае
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Сын Радзівіла Осцікавіча. Намеснік смаленскі з 1481. У 1488 як кашталян троцкі і намеснік новагародскі ўвайшоў у склад Рады ВКЛ. Хутка вылучыўся на галоўную ролю ў Радзе і ў 1491^[12] заняў урады ваяводы віленскага і канцлера літоўскага. Выконваючы завяшчанне вялікага князя Казіміра, у 1492 забяспечыў пераход вялікалітоўскага стальца да Аляксандра Ягелончыка. Выступаў за шлюб Аляксандра з Аленай Іванаўнай, дачкой вялікага князя маскоўскага Івана III. Быў адным з ініцыятараў падпісання ў 1499 новага акта уніі паміж ВКЛ і Польшчай. Кіраваў ВКЛ пры адсутнасці ў дзяржаве вялікага князя. Паводле завяшчання Аляксандра садзейнічаў перадачы ў 1506 вялікалітоўскага стальца Жыгімонту I. Стварыў вялікую латыфундыю, якая заклала падмурак магутнасці роду Радзівілаў. Валодаў Кейданамі, Біржамі, Дубінкамі і інш. ў Літве; Жупранамі, Геранёнамі каля Ашмян, Нягневічамі, воласцю Бобрык на Прыпяці. У шлюбе з Соф’яй Манівід меў дачку, сыноў Мікалая, Яна, Войцеха, Юрыя. Пасля быў жанаты з Соф’яй, дачкой князя Івана Юр’евіча Заслаўскага, і з Соф’яй (Фядорай), дачкой князя Івана Рагацінскага.

Галерэя

• Іканаграфія Мікалая Радзівіла «Старога»
• 
  Невядомы мастак, кан. XVII—XVIII стст.
• 
  Мікалай Радзівіл «Стары». Невядомы мастак, XVII ст.

Зноскі

1. Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 289. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381'></a>
2. Antoniewicz M. Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2011. — С. 72–80. — 423 с. — ISBN 978-83-7181-641-3

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q137210372'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q85133905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197'></a>
3. Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 215, 288. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381'></a>
4. Antoniewicz M. Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2011. — С. 29. — 423 с. — ISBN 978-83-7181-641-3

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q137210372'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q85133905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197'></a>
5. Antoniewicz M. Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2011. — С. 76. — 423 с. — ISBN 978-83-7181-641-3

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q137210372'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q85133905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197'></a>
6. Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 263, 288. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381'></a>
7. Antoniewicz M. Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2011. — С. 76, 79. — 423 с. — ISBN 978-83-7181-641-3

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q137210372'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q85133905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197'></a>
8. Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 288. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q26713381'></a>
9. Antoniewicz M. Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2011. — С. 76, 80. — 423 с. — ISBN 978-83-7181-641-3

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q137210372'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q85133905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197'></a>
10. Pacowie : materyjały historyczno-genealogiczne / пад рэд. J. Wolff — СПб.: 1885. — С. 9. — 377 с.

    <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q124661538'></a>
11. Antoniewicz M. Protoplaści książąt Radziwiłłów. Dzieje mitu i meandry historiografii — Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2011. — С. 31. — 423 с. — ISBN 978-83-7181-641-3

    <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q137210372'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q85133905'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379197'></a>
12. Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego. Spisy, tom I: Województwo wileńskie. XIV—XVIII wiek, DiG, 2004.