Міхал Бжастоўскі

Міхал Бжастоўскі (1722 — 21 мая 1784, в. Старыя Араны  (польск.)) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч, падскарбі вялікі літоўскі (1764—1784).

Міхал Бжастоўскі
Герб «Стрэмя»
канюшы вялікі літоўскі 7 снежня 1762 — 20 снежня 1764
Папярэднік	Удальрык Крыштаф Радзівіл
Пераемнік	Антоні Тызенгаўз
староста ашмянскі 1765 — 1770
Папярэднік	Андрэй Агінскі
Пераемнік	Тадэвуш Коцел
падскарбі вялікі літоўскі 20 снежня 1764 — 21 мая 1784
Папярэднік	Ян Ежы Флемінг
Пераемнік	Станіслаў Панятоўскі
староста пуньскі[d] з 1766
пісар вялікі літоўскі 5 снежня 1758 — 7 снежня 1762
Папярэднік	Ян Пётр Юдзіцкі
Пераемнік	Удальрык Крыштаф Радзівіл
Нараджэнне	1722[1][2][…] ці 30 лістапада 1721(1721-11-30)
Смерць	21 мая 1784(1784-05-21)[3][4] Старыя Араны[d], Троцкі павет, Троцкае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае
Род	Бжастоўскія
Бацька	Канстанцін Бенедыкт Бжастоўскі
Маці	Тэрэза з Войнаў-Ясянецкіх[d]
Жонка	Казіміра з Агінскіх[d][5][4]
Член у	Масонства
Ваенная служба
Званне	генерал-лейтэнант пяхоты
Узнагароды

Біяграфія

З роду Бжастоўскіх герба «Стрэмя», сын Канстанціна Бенедыкта Бжастоўскага, старэйшы брат кашталяна полацкага Адама Бжастоўскага.

У юнацтве правёў шмат часу ў Германіі, Францыі і Італіі, дзе служыў у Каралеўскім нямецкім палку  (фр.). Пасля вяртання атрымаў чыны палкоўніка i камергера (1749).

У 1746—1764 гадах шмат разоў выбіраўся паслом на соймы. Харунжы пяцігорскі, гусарскі, генерал-лейтэнант пяхоты (1753), пісар літоўскі ў 1758—1762 гадах, вялікі канюшы літоўскі ў 1762—1764 гадах, падскарбі вялікі літоўскі з 1764 года; староста аранскі з 1751 года, ашмянскі ў 1765—1770 гадах, пунскі з 1766 года^[6].

У снежні 1764 года выкупіў у Яна Ежы Флемінга пасаду падскарбія вялікалітоўскага за 400 000 злотых.

З’яўляючыся прыхільнікам «Фаміліі», 16 красавіка 1764 года ўзначаліў генеральную канфедэрацыю Вялікага Княства Літоўскага. У тым жа ж годзе быў абраны паслом на канвакацыйны сойм ад Ашмянскага павета. Падтрымаў элекцыю Станіслава Аўгуста Панятоўскага на трон Рэчы Паспалітай.

Прыймаў удзел у здушэнні Барскай канфедэрацыі, нацкоўваючы рускіх нават на сваіх сваякоў.

На сойме 1773—1775 гадоў кароль Станіслаў Аўгуст Панятоўскі ўвёў Міхала Бжастоўскага ў склад Пастаяннай Рады. У 1776 годзе стаў членам канфедэрацыі Анджэя Макраноўскага.

Асоба

Масон.

Вёў марнатраўны і бесшабашны лад жыцця. З мэтай пабудовы палаца ў Сітцах трымаў у заставе радзівілаўскія ўладанні Порплішча і Глыбокае. Падобны лад жыцця пагаршаў фінансавае становішча роду. У 1771 годзе Міхал Бжастоўскі звяртаўся да расійскага пасла з просьбай выдаць крэдыт на 3 000 000 злотых, у чым яму было адмоўлена.

Пакінуў пасля сваёй смерці шмат пазык, што стала адной з прычын фінансавага краху роду Бжастоўскіх.

Сям’я і дзеці

Быў жанаты на Казіміры Агінскай (1712—1792), дачцэ ваяводы троцкага Юзафа Яна Тадэвуша Агінскага і Ганны Агінскай (у дзявоцтве Вішнявецкай). У шлюбе нарадзілася адзіная дачка — Барбара.

Узнагароды

У 1766 годзе стаў кавалерам ордэна Святога Станіслава^[7], у 1764 годзе ўзнагароджаны расійскім ордэнам Святога Аляксандра Неўскага^[8], у 1758 годзе ўзнагароджаны ордэнам Белага Арла, у 1764 годзе ўзнагароджаны расійскім ордэнам Святога апостала Андрэя Першазванага  (руск.)^[9].

Зноскі

1. Michał Brzostowski // NUKAT — 2002.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11789729'></a>
2. Michał Brzostowski h. Strzemię // Internetowy Polski Słownik Biograficzny

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q96022943'></a>
3. Senatorowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego 1386—1795 / пад рэд. J. Wolff — Kraków: 1885. — С. 189.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q123243396'></a>
4. Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 314.

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q125352562'></a>
5. Czamańska I. Wiśniowieccy: monografia rodu — Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007. — С. 440. — 552 с. — ISBN 978-83-7177-229-0

   <a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q11711731'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q9379244'></a><a href='https://wikidata.org/wiki/Track:Q130214150'></a>
6. Бжостовские // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 57. — 737 с.
7. Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Świętego Stanisława, Warszawa 2006, s. 178.
8. Бантыш-Каменский Н. Н. Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула, 2005, с. 148.
9. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705—2008, 2008, s. 193.