Міхаіл Лявонавіч Гамаліцкі

Міхаіл Лявонавіч Гамаліцкі (22 лістапада (3 снежня) 1791, в. Бялавічы, Івацэвіцкі раён — 21 студзеня (2 лютага) 1861) — беларускі ўрач, гісторык, літаратар. Доктар медыцыны (1815), прафесар надзвычайны (1824)^[1]. Родны брат Іпаліта Гамаліцкага.

Міхаіл Лявонавіч Гамаліцкі
польск.: Michał Homolicki
Дата нараджэння	22 лістапада 1791(1791-11-22) ці 22 лістапада (3 снежня) 1791
Месца нараджэння	Бялавічы, Слонімскі павет, Новагародскае ваяводства, Вялікае Княства Літоўскае
Дата смерці	21 студзеня 1861(1861-01-21) (69 гадоў)
Месца смерці	Вільня, Віленскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	могілкі Роса
Род дзейнасці	гісторык, археолаг
Навуковая сфера	медыцына, гісторыя
Месца працы	медыцынскі факультэт Віленскага ўніверсітэта[d]
Навуковая ступень	доктар навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	медыцынскі факультэт Віленскага ўніверсітэта[d]
Член у	Віленская археалагічная камісія Віленскае медыцынскае таварыства[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Гамаліцкі.

Біяграфія

З сям’і уніяцкага святара. Вучыўся ў Жыровіцкай базыльянскай павятовай школе да 1808. Адверг патрабаванні стаць уніяцкім святаром і паступіць у Жыровіцкую духоўную семінарыю. Вучыўся на медыцынскім факультэце Віленскага ўніверсітэта ў 1808—15 гадах, пасля выкладаў у ім тэарэтычную хірургію (1816—27), з 1816 сакратар медыцынскага факультэта, з 1819 ад'юнкт^[1].

Член Віленскага лекарскага таварыства (з 1815, пазней яго сакратар, рэдактар яго выданняў)^[2].

З-за хваробы ў 1827 пакінуў універсітэт і заняткі медыцынай^[2].

Навуковая дзейнасць

Даследаваў фізіялогію чалавека^[1].

Член Віленскай археалагічнай камісіі з 1857 года. З 1830-х гадоў даследаваў помнікі палеаграфіі^[1].

Даследаваў гісторыю Вільні, яе касцёлаў і цэркваў, жыццё святога Казіміра, гісторыю заходніх зямель Беларусі, беларускую філалогію і археалогію, займаўся літаратурнай дзейнасцю^[1]. Калі выйшла ў свет «Гісторыя Вільні» М. Балінскага (т. 1—3, Вільня, 1836—37), Гамалінскі змясціў на яе рэцэнзію з істотнымі папраўкамі і дапаўненнямі, якія значна ўзбагацілі змест твора^[3].

Збіраў рукапісы, кнігі^[2]. Апекваўся маладым А. Кіркорам^[2], дапамагаў яму ў арганізацыі і прымаў удзел у яго археалагічных экспедыцыях, збіранні археалагічных матэрыялаў^[4].

Сабраныя матэрыялы паслужылі Гамаліцкаму для напісання працы пра жыццё і дзейнасць вялікага князя літоўскага Вітаўта «Fragmenta Witoldowe», якая, аднак, засталася ненадрукаванай.^[3]

Шмат рэдкіх дакументаў перадаў у Віленскі музей старажытнасцей^[4]. Пасля смерці Гамалінскага яго бібліятэка паступіла ў Віленскі музей старажытнасцей^[2].

Бібліяграфія

• Katedra wileńska, ozdobienie i wyporządzenie kościoła katedralnego wileńskiego, oraz kilka słów o pożytkach z ozdoby i dostojności obrzędów kościelnych // Wizerunki i roztrząsania naukowe. Wilno, 1838. T. 1;
• Katedra wileńska, odnowa kaplicy świętego Kazimierza, z historycznemi o dawnym jej stanie wiadomościami // Там жа. 1840. T. 13;
• Katedra wileńska // Там жа. 1840. T. 14;
• Historia Wilna // Там жа;
• Kilka uwag nad dziełem: Wilno od początku jego aż do roku 1750 // Там жа. 1842. T. 22—23;
• O planach Wilna jakiem było w XVI wieku // Там жа. 1843. Т. 24;
• Odpowiedź na zapytanie hrabiego Eustachego Tyszkiewicza, tyczące się kaplicy ś. Kazimierza// Kwartalnik Litewski. 1910. T. 1.

Зноскі

1. Гомолицкий Михаил Леонтьевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 157. — 737 с.
2. Гамаліцкі Міхаіл Лявонавіч
3. ГАМАЛІЦКІ Міхаіл Лявонавіч (22.11.1791—21.1.1861)
4. Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).