Пётр Сямёнавіч Самадураў

Пётр Сямёнавіч Самаду́раў^[1] (руск.: Пётр Семёнович Самодуров; 10 ліпеня 1908, Пяцігорск — 26 студзеня 1985, Мінск) — вучоны ў галіне геалогіі, мінералогіі і петраграфіі, кандыдат геолага-мінералагічных навук (1947), доктар геаграфічных навук (1964).

Пётр Сямёнавіч Самадураў
руск.: Пётр Семёнович Самодуров
Дата нараджэння	10 ліпеня 1908(1908-07-10)
Месца нараджэння	Пяцігорск, Расійская імперыя
Дата смерці	26 студзеня 1985(1985-01-26) (76 гадоў)
Месца смерці	Мінск, БССР, СССР
Грамадзянства	СССР
Навуковая сфера	геалогія, петраграфія, мінералогія
Месца працы	Растоўскі дзяржаўны ўніверсітэт, Паўночна-Усходні федэральны ўніверсітэт, Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт, Беларускі НДІ глебазнаўства і аграхіміі, Кубанскі дзяржаўны тэхналагічны ўніверсітэт
Навуковая ступень	кандыдат геолага-мінералагічных навук, доктар геаграфічных навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Растоўскі дзяржаўны ўніверсітэт

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Пяцігорск (Расійская імперыя). У 1937 годзе скончыў Растоўскі дзяржаўны ўніверсітэт. Займаўся падрыхтоўкай кандыдацкай дысертацыі. У час Вялікай Айчыннай вайны прымаў удзел у баявых дзеяннях на розных франтах^[2]. У баях пад Кіевам быў цяжка паранены і кантужаны. Пасля вайны працаваў лабарантам, інжынерам, навуковым супрацоўнікам у розных геалагічных установах. Выкладаў у Растоўскім універсітэце, у 1954—1956 гг. — у Беларускім дзяржаўным універсітэце^[1]. Працаваў у Якуцкім універсітэце. У 1957 годзе абараніў дысертацыю на званне кандыдата геолага-мінералагічных навук. У 1958—1969 гг. у Беларускім навукова-даследчым інстытуце глебазнаўства і аграхіміі. У 1970—1980 гг. узначальваў кафедру ў Краснадарскім універсітэце^[2]. У 1981—1985 гг. жыў у Мінску^[2].

Памёр 21 студзеня 1988 года ў Мінску. Пахаваны на Чыжоўскіх могілках^[2].

Навуковая дзейнасць

Асноўныя навуковыя працы П. С. Самадурава ў галіне вывучэння лёсавых і лёсападобных глеб, у тым ліку на тэрыторыі Беларусі і Украіны.

Сярод апублікаваных прац:

• Минералы и химические элементы в профиле сильноподзоленных дерново-подзолистых почв Белоруссии, образовавшихся на лёссовидных породах. (разам з П. П. Рагавым);
• Почвообразующие породы и их роль в формировании почв БССР. — Мн., 1962.;
• Палево-подзолистые почвы Белоруссии // Свойства почв и их плодородие. — Мн., 1967.

Зноскі

1. Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 4. Недалька — Стаўраліт / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ імя Петруся Броўкі, 1985. — 599 с., іл. — 10 000 экз.
2. Лисина В. Д. Развитие минералогических исследований в трудах П. С. Самодурова (К 100-летию со дня рождения) // Почвоведение и агрохимия, № 2(43), 2009. (руск.)