Станіслаў Кішка (гетман літоўскі)

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з падобнымі імёнамі, гл. Кішка і Станіслаў Кішка.

Станіслаў Пятровіч Кішка (пам. 1514^[1] ці 1513^[1]) — вялікалітоўскі дзяржаўны і ваенны дзеяч. Намеснік смаленскі (1500—1503), вялікі гетман літоўскі (1503—1507), вялікі маршалак літоўскі (з 1512). Родапачынальнік магнацкага роду Кішкаў.

Станіслаў Кішка
Герб «Дуброва»
4-ы гетман вялікі літоўскі 1503 — 1507
Папярэднік	Станіслаў Янавіч Кезгайла
Пераемнік	Канстанцін Іванавіч Астрожскі
намеснік смаленскі[d] 1500 — 1503
Папярэднік	Мікалай Іванавіч Ільініч
Пераемнік	Юрый Андрэевіч Салагуб[d]
маршалак вялікі літоўскі 1512 — 1514
Папярэднік	Ян Юр’евіч Забярэзінскі
Пераемнік	Ян Радзівіл
староста гарадзенскі[d] 1508 — 1513
Папярэднік	Ян Юр’евіч Забярэзінскі
Пераемнік	Юрый Радзівіл Геркулес
староста лідскі 1488 — 1499
Папярэднік	Станіслаў Глябовіч
Пераемнік	Юрый Іванавіч Ільініч
Смерць	1514[1] ці 1513[1]
Род	Кішкі
Бацька	Пётр Струміла[2][3]
Маці	Пятрова Струмілава[d][2][3]
Жонка	Ганна з Кучукаў[d][2][4] і Н з Мантыгірдавічаў[d][5][2][…]
Дзеці	Пётр Станіслававіч Кішка[2], Барбара з Кішкаў[d][2] і Ганна з Кішкаў[d][2]

Біяграфія

Сын Пятрашкі Страмілы герба «Дуброва». Атрымаў мянушку «Кішка», ад якой пайшло імя роду яго нашчадкаў.

Трымаў шэраг урадаў, у тым ліку падстолія (1487—1488), стольніка літоўскага (1491), намесніка лідскага (з 1493). Удзельнічаў у пасольстве ў Маскву наконт шлюбу княжны Алены Іванаўны, дачкі вялікага князя маскоўскага Івана Васілевіча, з вялікім князем літоўскім Аляксандрам Ягелончыкам.

У 1496 годзе браў удзел у выправе польскага караля Яна Ольбрахта на малдаўскага гаспадара, з уласным почтам разбіў татар пад Брацлавам. У 1499 годзе атрымаў урад намесніка смаленскага, пачаў умацаванне горада. У чэрвені 1502 года кіраваў абаронай Смаленска ад маскоўскіх войск. У 1503 годзе разбіў татараў на Прыпяці. У 1503 годзе стаў вялікім гетманам і трымаў урада да 1507 года, калі з маскоўскага палону вярнуўся Канстанцін Астрожскі. У 1506 годзе браў удзел у бітве пад Клецкам.

З 1508 года староста гарадзенскі. У 1508 і 1511 гадах удзельнічаў у камісіі па размежаванні Вялікага Княства Літоўскага і Каралеўства Польскага ў Мазовіі. Каля 1512 стаў маршалкам земскім.

У першым шлюбе з Ганнай з Кучукаў. У другім шлюбе з невядомай імем дачкой ваяводы троцкага Пятра Мантыгірдавіча Белага, з якой меў сына Пятра, дачок Барбару і Ганну (жонку троцкага кашталяна Яна Радзівіла, пазней старосты жамойцкага Станіслава Кезгайлы). Спадчынай жонкі па згаслым родзе Мантыгірдавічаў атрымаў Нясвіж, Алыку і Лахву, якія праз шлюб дачкі Ганны перайшлі да Радзівілаў.