Сяргей Сцяпанавіч Бульчык

Сяргей Сцяпанавіч Бульчык (23 лістапада 1909, г. Мінск — 1996) — беларусі і рускі савецкі акцёр. Народны артыст БССР (1959)^[1].

Сяргей Сцяпанавіч Бульчык
Дата нараджэння	23 лістапада 1909(1909-11-23)
Месца нараджэння	Мінск, Мінскі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	24 студзеня 1996(1996-01-24) (86 гадоў)
Месца смерці	Магілёў, Магілёўская вобласць, Беларусь
Месца пахавання	Машэкаўскія могілкі
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Адукацыя	студыя БДТ-1[d]
Прафесія	акцёр , акцёр
Тэатр	БДТ-1 Палескі драматычны тэатр Магілёўскі абласны драматычны тэатр
Узнагароды

Біяграфія

Пасля заканчэння студыі БДТ-1 з 1937 года акцёр гэтага тэатра. Працаваў у тэатрах: Заслаўскім калгасна-саўгасным (з 1939), Пінскім абласным драматычным (1940—1941 і з 1946 года). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. З 1954 года ў Магілёўскім абласным драматычным тэатры^[1].

Творчасць

Акцёр шырокага творчага дыяпазону. Глыбокі псіхалагізм, выразны знешні малюнак, дакладныя дэталі адрозніваюць сатырычныя вобразы, створаныя Бульчыкам^[1].

Найбольш значныя ролі ў нацыянальным рэпертуары: дзед Бадыль, Гудовіч, Туляга («Партызаны», «З народам», «Хто смяецца апошнім» К. Крапівы), Крыніцкі («Паўлінка» Я. Купалы), Лявон, дзед Цыбулька («Лявоніха на арбіце», «Таблетку пад язык» А. Макаёнка), Духонін («Гады навальнічныя» К. Губарэвіча). Стварыў вобраз У. І. Леніна ў спектаклях «Крамлёўскія куранты» і «Трэцяя патэтычная» М. Пагодзіна, «Імем рэвалюцыі» М. Шатрова  (руск.)^[1].

Сярод лепшых роляў рускай і замежнай класікі: Суніца («Рэвізор» М. Гогаля), Любім Тарцоў («Беднасць не загана  (руск.)» А. Астроўскага), Кутузаў («Даўным-даўно (п’еса)  (руск.)» А. Гладкова  (руск.)), Труфальдзіна  (руск.), Фарліпаполі («Слуга двух гаспадароў  (руск.)», «Тракціршчыца  (італ.)» К. Гальдоні), Шрусберы («Марыя Сцюарт» Ф. Шылера)^[1].

Зноскі

1. Бульчик Сергей Степанович // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 90. — 737 с.