Уэндэл Мерэдыт Стэнлі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Стэнлі.

Уэндэл Мерэдыт Стэ́нлі^[14] (англ.: Wendell Meredith Stanley; 16 жніўня 1904, Рыджвіл, штат Індыяна — 15 чэрвеня 1971, Саламанка) — амерыканскі вірусолаг і біяхімік. Член Нацыянальнай АН ЗША (1941) і Нью-Ёркскай АН (1963), замежны член Французскай акадэміі навук (1970).

Уэндэл Мерэдыт Стэнлі
англ.: Wendell Meredith Stanley
Дата нараджэння	16 жніўня 1904(1904-08-16)[1][2][…]
Месца нараджэння	Ridgeville[d], акруга Рандалф[d], Індыяна, ЗША[3][4][…]
Дата смерці	15 чэрвеня 1971(1971-06-15)[5][6][…] (66 гадоў)
Месца смерці	Саламанка, правінцыя Саламанка, Кастылія і Леон, Іспанія[7][8][…]
Месца пахавання	Sunset View Cemetery[d][9]
Грамадзянства	ЗША[10][11][…]
Род дзейнасці	біяхімік, вірусолаг, хімік, выкладчык універсітэта, пісьменнік
Навуковая сфера	біяхімія[12] і вірусалогія[12]
Месца працы	Каліфарнійскі ўніверсітэт у Берклі Ілінойскі ўніверсітэт[d] Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Ракфелераўскі ўніверсітэт
Альма-матар	Ілінойскі ўніверсітэт ва Урбане і Шампейне (1929) Earlham College[d] Вышэйшая школа Рычманд[d]
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Амерыканскае філасофскае таварыства[13] Французская акадэмія навук[13] Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды	грант Гугенхайма прэмія Уіларда Гібса[d] (1947) медаль Франкліна[d] (1948) AMA Scientific Achievement Award[d] (1966) Сіліманаўская лекцыя[d] (1945) William H. Nichols Medal[d] (1946) медаль Джона Скота[d] (1938) ганаровы доктар Універсітэта Парыж IV Сарбона[d] (1947) залатая пласціна Акадэміі дасягненняў[d] (1962)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

У 1926 годзе скончыў Эрлемскі каледж у Рычмандзе (штат Індыяна). З 1929 года працаваў у Ілінойскім універсітэце, з 1930 года ў Мюнхенскім універсітэце. У 1931 годзе вярнуўся ў ЗША, у Ракфелераўскі інстытут медыцынскіх даследаванняў (Нью-Ёрк), з 1932 года ў Ракфелераўскім інстытуце ў Прынстане. З 1948 года прафесар Каліфарнійскага ўніверсітэта ў Берклі.

Навуковая дзейнасць

Аўтар прац па хіміі, рэпрадукцыі і зменлівасці вірусаў, адкрыў шлях для атрымання чыстых прэпаратаў вірусаў і іх вывучэння. Вылучыў у крышталічным выглядзе вірус мазаікі тытуню (1935), вірус поліяміэліту (1955).

Нобелеўская прэмія

Нобелеўская прэмія па хіміі (1946, сумесна з Дж. Самнерам і Дж. Нортрапам).