Эдвард Ян Ромер

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Ромер.

Эдвард Ян Ромер (14 мая 1806 — 15 мая 1878) — грамадcкі дзеяч, літаратар, перакладчык i мастак. Бацька Альфрэда Ізідора і Эдварда Матэя Ромераў.

Эдвард Ян Ромер
Партрэт пэндзля Эдварда Матэя Ромера
Дата нараджэння	14 мая 1806(1806-05-14)
Месца нараджэння	Вільня, Віленскі павет, Літоўска-Віленская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	15 мая 1878(1878-05-15) (72 гады)
Месца смерці	Вільня, Віленскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Месца пахавання	Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі ў Троках
Грамадзянства	Расійская імперыя
Бацька	Міхал Ромер
Маці	Рахеля з дэ Раесаў[d]
Жонка	Ганна з Белазораў[d] і Соф’я з Белазораў[d]
Дзеці	Альфрэд Ізідор Ромер, Эдвард Матэй Ромер, Elżbieta Römer[d] і Ісідор Раман Антоні Ромер[d]
Род дзейнасці	мастак
Вучоба	Віленскі ўніверсітэт (1828)
Уплыў	Міхал Падалінскі і Ян Рустэм
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

З шляхецкага роду Ромераў, сын Міхала Юзафа Ромера (1778—1853) і Рахелі з дэ Раесаў (Rachela de Raës; 1783—1855). Вучыўся ў Віленскім універсітэце (1823—1828), жывапісу — у Я. Рустэма. Падчас паўстання 1830—1831 сябар Віленскага цэнтральнага паўстанцкага камітэта.

У 1833 г. паўгода правёў у турме па справе эмісара Юзафа Заліўскага, які ў тым годзе спрабаваў выклікаць новае паўстанне, прайшоўшы з атрадам з Галіцыі да Каралеўства Польскага^[1]. У 1834 усталяваў сувязь з Літоўскім камітэтам (Вільня), таксама падтрымліваў адносіны з эмігранцкім лагерам польскага «караля дэ-факта» А. Ю. Чартарыйскага.

У ліпені 1838 зноў арыштаваны за сувязь з дзейнасцю Шымана Канарскага, які ствараў канспіратыўную сетку для арганізацыі новага паўстання. Э. Я. Ромер быў адпраўлены ў турму, асуджаны да смяротнага пакарання, замененага ссылкай. 13 гадоў, да 1852 года, правёў у ссылцы ў Волагдзе і Вялікім Усцюгу. Разам з ім у ссылцы была яго жонка Зоф’я з Белазораў. У Волагдзе ў іх нарадзіўся сын Эдвард Матэвуш Ромер^[1].

Пасля вяртання ў Вільню быў пад наглядам паліцыі. Быў сябрам Музея старажытнасцей i Віленскай археалагічнай камісіі (з 1855), дырэктарам 2-га аддзела Таварыства дабрачыннасці (з 1855), сябар шэрагу іншых таварыстваў. Падчас паўстання 1863—1864 пад хатнім арыштам. Пазней працаваў у Таварыстве дабрачыннасці, сябар праўлення Зямельнага банка. Аўтар эпіграм на знакамітых сучаснікаў, перакла́даў, партрэтаў сына Альфрэда Ізідора i іншых членаў сваёй сям’і.

Пахаваны разам з другой жонкай Соф’яй у сямейнай капліцы Ромераў у касцёле Найсвяцейшай Дзевы Марыі ў Троках.

Сям’я

З 7 студзеня 1831 года ў шлюбе з першай жонкай Ганнай з Монвід-Белазораў (1805—1834). Дзеці:

• Альфрэд Ісідар (1832—1897)
• Яўген Тадэвуш (1833—1847)

У другім шлюбе з 25 лютага 1837 года з Соф’яй з Монвід-Белазораў (1817—1893). Дзеці:

• Эдвард Павел (1838—1844)
• Ісідар Раман Антоні (1843—1910)
• Эдвард Матэй (1848—1900)
• Антоні (1852—1854)
• Браніслаў Антоні (1856—1899)
• Эльжбета Клара Крысціна (1859—1934)

Творы

• Wyprawa do wód z Litwy do Normandii kartki z dziennika 6 czerwca — 16 listopada 1861 Edward Jan Römer; oprac. i wprow. Danuta Kamolowa. ISBN 8370095976

Зноскі

1. Станіслаў Сільвановіч. Гісторыя маёнткаў Лунна, воля і лёсы іх уладальнікаў